Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ŞİKESTEZEBÂN

  f. Peltek.

• ŞİKİBA

  (Şikibende) Sabırlı.

• ŞİKK

  (Bak: Şıkk)

• ŞİKKE

  (C.: Şikek) Balta cinsinden olan silâhların sapı. * Girecek deliğe sıkışıp tutmak için sokulan çivi.

• ŞİKL

  Güçlük. * Naz.

• ŞİLAK

  Cima etmek. * Vurmak. * Kulağı uzunlamasına yarmak.

• ŞİLV

  Vücut azâlarından biri.

• ŞİMAL

  Sol, sol taraf. Sağın ve cenubun zıddı. Kuzey.

• ŞİMALEN

  Soldan, sol taraftan, şimalden, kuzey taraftan.

• ŞİMALÎ

  şimale ait, sola ve kuzeye ait.

• ŞİMAL-İ GARBÎ

  Kuzeybatı.

• ŞİMAL-İ ŞARKÎ

  Kuzeydoğu.

• ŞİMAS

  Davarın ürkek olması.

• ŞİME

  (C.: Şiyem) Huy, tabiat.

• ŞİMENDİFER

  Fr. Demir yolu katarı, tren. * Demir yolu.

• ŞİMRAC

  (C.: Şemâric) Seyrek seyrek dikmek. * Yalan karışık söz.

• ŞİMRAH

  (C.: Şemârih) Hurma veya üzüm salkımı. * Dağ tepesi.

• ŞİMŞAD

  f. Şimşir ağacı.

• ŞİMŞİR

  (Bak: Şemşir)

• ŞİN

  Çok nikâhlı kimse. * Huruf-u mu'cemeden bir harf.

• ŞİN

  (Bak: Şeyn)

• ŞİNAH

  f. Suda yüzme.

• ŞİNAK

  (C.: Eşnâk) Sivri başlı kimse. * Kırba bağladıkları ip. * Başı büyük olan at. * Kuş tuzağı.

• ŞİNAR

  Ayıp. * Hayâ, utanma, âr.

• ŞİNAR

  f. Suda yüzme.

• ŞİNAS

  Uzun, tavil.

• ŞİNAS

  f. Tanıyan, bilen, anlayan. Tarih-şinas $ : f. Tarihten anlayan, tarih bilen.

• ŞİNAVER

  f. Suda yüzen. Yüzgeç.

• ŞİNEV

  f. İşiten, dinleyen.

• ŞİNİD

  İşitme. Duyma.

• ŞİNİDE

  f. İşitilmiş. Duyulmuş.

• ŞİNİK

  On litre su alabilen teneke kutu kadar olan mahsul ölçüsü. Yarım gaz tenekesi. (Isparta havalisine mahsus hububat ölçüsü)

• ŞİNVAY

  Kulağın işitmesi.

• ŞİR

  f. Aslan. * Süt.

• Şİ'R

  (Şiir) Anlama, idrak. * Edb: Edebiyatta kıymeti olan, nazımlı ve kafiyeli şair sözü. (Bak: Şiir)

• ŞİRA

  Satın alma, satın alınma.

• Şİ'RA

  Koz: İki yıldızın adı.

• ŞİR'A

  (Şeria-Meşrea) Lügat mânası, bir ırmak veya herhangi bir su menbaından su içmek veya almak için girilen yol demektir. Bunda insanların, hayat-ı ebediye ve saadet-i hakikiyeye vusulü için Allah'ın vaz' u teklif ettiği ahkâm-ı mahsusaya ve mezheb-i müstakime bil'istiare ıtlak edilmiştir ki, din demektir. Ya kapalı bir şeyi yarıp açmak ve beyan etmek mânasına şer' mastarından veya birşeye duhul manasına şurû'dan alınmıştır. (E.T.) (Bak: Şeriat)

• ŞİRA'

  Yelken. Gemi yelkeni.

• ŞİRAD (ŞÜRUD)

  Dağılmak. * Kaçmak.

• ŞİRAK

  (C.: Şürük) Nalbant kayışı.

• ŞİRAN

  f. (Şir. C.) Aslanlar.

• ŞİRANE

  f. Aslanca, gazanferâne.

• ŞİRAR

  Ateş kıvılcımları. * Şerirler. Şerli kimseler.

• ŞİRAT

  Neşter.

• Şİ'RA-ÜL YEMANÎ

  Semanın güney yarım küresinde bulunan "Kelb-i Ekber" denilen burcun ve bütün semanın görünen en parlak yıldızı. (Sirius)

• Şİ'RA-ÜŞ ŞAMÎ

  Kelb-i Asgar denilen burcun en parlak yıldızı.

• ŞİRAZ

  Süzülmüş yoğurt.

• ŞİRAZE

  f. Kitap ciltlerinin iki ucuna konulan ve yaprakları muntazam tutan, ibrişimden örülmüş ince şerit. * Pehlivan kispetinin paçası. * Mc: Düzen, nizam, esas.

• ŞİRAZE-BEND

  f. Şiraze bağlayan. * Düzenleyen, tanzim eden, düzen veren.