Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ŞİFAHÎ

  Ağızdan, şifahen, sözlü.

• ŞİFAHİYÂT

  Ağızdan söylenilen, şifahî olan, sözlü ifadeler.

• ŞİFA-İ ÂCİL

  Hastalıktan çabuk kurtulma.

• ŞİFA-İ ŞERİF

  (Bak: Kadî İyaz)

• ŞİFAKÂR

  f. Şifalı. Şifaya sebeb olan.

• ŞİFANAPEZİR

  (Şifâ-nâpezir) f. Tedavi edilmez, şifa bulmaz, tedavi olmaz.

• ŞİFAPEZİR

  f. İyileşebilir, şifa bulabilir, geçebilir.

• ŞİFARESAN

  f. Şifaya erişen, hastalığı iyileşen.

• ŞİFASAZ

  f. şifa veren, iyi eden.

• ŞİFAYAB

  f. Şifa bulma, iyileşme.

• ŞİFE

  (Bak: Şefe)

• ŞİFF

  Ziyade, çok, fazla. * Eksik, noksan. (Ezdattandır)

• ŞİFRE

  Fr. Gizli ve işaretle yazı usulü. * Haberleşmede kullanılan belirli bazı işaretler. * Herkesin anlayamadığı, bazı kimselere mahsus anlaşma usulü.

• ŞİFTE

  f. Düşkün, tutkun, meftun.

• ŞİFTEDİL

  f. Gönül vermiş, meftun, tutkun.

• ŞİFTEGÎ

  f. Kaçıklık, tutkunluk, meftuniyet.

• ŞİH(A)

  Yavşan denilen ot.

• ŞİHAB

  Parlak yıldız. * Kıvılcım. * Yıldızdan fırladığı zannedilen ve dünyanın atmosferinde bir an görünüp kaybolan gök taşı.

• ŞİHAT

  (Bak: Şeyhuhet)

• ŞİHBAN

  (Şihâb. C.) Kıvılcımlar.

• ŞİHDARE

  Fahiş ve israfçı ve dedikoducu kimse. * Kısa boylu ve şişman kimse.

• ŞİHE

  f. At kişnemesi.

• ŞİÎ

  Şia fırkasından olan.

• ŞİİR

  Güzel tertibli manzume. Tahayyül ve tasavvurları ve bâzı hakikatları hoşa gidecek şekilde ifâde eden ölçülü söz. * Man: Muhayyelâttan terekküb eden kıyas.

• ŞİKA

  (Şekve. C.) Şikâyetler, sızıltılar.

• ŞİKAB

  İki dağ arası. * İki kaya arası.

• ŞİKÂF

  f. (Şikâften: "Yarmak" mastarından) Yarık, yırtık, çatlak. * Kelime sonuna gelerek "yırtıcı, yırtan" mânâsına kullanılır. Meselâ: Ciğer-şikâf $ : Ciğer parçalayan.

• ŞİKAK

  Nifak, ikilik, ittifaksızlık.

• ŞİKAL

  Devenin palanını bağlıyan ip. * Devenin ayağının bağlandığı ip, köstek. * El ve ayak zinciri. * Üç ayağı beyaz olan at.

• ŞİKAR

  Mc: Değerli, kıymetli.

• ŞİKAR

  f. Av, avlanan hayvan. Avlama. * Düşmandan ele geçirilen mal. Ganimet.

• ŞİKARİSTAN

  f. Av yeri, avı çok olan yer.

• ŞİKAYAT

  (Şikâyet. C.) Şikâyetler.

• ŞİKAYET

  Sızlanma, sızıltı. * Haksız olan, haksız iş yapan bir kimseyi üst makama bildirmek.

• ŞİKEM

  f. Karın.

• ŞİKEMBE

  f. İşkembe.

• ŞİKEMBENDE

  f. Midesine düşkün. Çok yiyen.

• ŞİKEMDERD

  Karın ağrısı.

• ŞİKEMPERVER

  f. Yemek tiryakisi, boğazına düşkün.

• ŞİKEN

  f. (Şikesten mastarından) Kıvrım, büküm. * Koparan, parçalayan mânâsında birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Haysiyet-şiken $ : f. Haysiyet kıran.

• ŞİKENC

  f. Kıvrım, büklüm.

• ŞİKENCE

  f. İşkence. Azap. Eziyet.

• ŞİKENED

  Kırıyor, kesiyor.

• ŞİKEN-İ KÂKÜL

  Kıvırcık saç.

• ŞİKEST

  f. Kırma, kırılma. * Kıran. * Yenilme, mağlubiyet.

• ŞİKESTE

  f. Kırılış, yeniliş, mağlub olmuş. Kırık. Tâlik yazının bir çeşidi.

• ŞİKESTEBÂL

  f. Kanadı kırık, kırık kanatlı. * Mc: Kederli, üzgün.

• ŞİKESTEDİL

  f. Gönlü kırık, mahzun, kederli, hüzünlü.

• ŞİKESTEGÎ

  f. Kırıklık.

• ŞİKESTEPÂ

  f. Ayağı kırık.