Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ŞEBAM

  Anasını emmesin diye kuzu ve oğlak ağzına takılan ağaç ağızlık. * Araptan bir kabile.

• ŞEBAMAN

  Paça bağı.

• ŞEBAN

  (şeb. C.) f. Geceler.

• ŞEB'AN

  Karnı doymuş, tok. * Emin.

• ŞEBANE

  f. Geceye ait. Gece ile alâkalı. Gece vakti olan. Gecelik.

• ŞEBANGAH

  f. Gece vakti, geceleyin. * Gecelenecek yer.

• ŞEBANRUZ

  f. 24 saatlik zaman. "Gece gündüz".

• ŞEBAT

  (C.: şebâ-şebevât) Tezlik, çabukluk. * Cihet, yön, taraf.

• ŞEBB

  Meşhur taş. * Ateş yakmak. * Cenk koparmak, kavga çıkarmak.

• ŞEBBAKE

  (C.: şebâbik) Birbirine girmiş nesne.

• ŞEBBE

  Genç kadın.

• ŞEBE

  Bakırla çinko madeninden yapılan pirinç. * Benzeme, müşabehet.

• ŞEBEB

  Üç yaşına girip dişleri tamamlanmış olan sığır.

• ŞEBEC

  Ovanın ve sahranın bir miktarı.

• ŞEBEFRUZ

  (Şeb-efruz) f. Gece vakti ışık veren. Geceyi aydınlatan.

• ŞEBEH

  (C.: Eşbâh) Karaltı. * Şahıs. * Ceset.

• ŞEBEH

  (Şibih) Benzer, nazir, benzeyen şey. * Bakır ile çinkodan karıştırılıp yapılan pirinç madeni.

• ŞEBEKE (ŞEBİKE)

  Balık ağı. * Kötü niyetle çalışan gizli topluluk. * Kafes şeklinde olan yer. * Hüviyet sureti. * Ağ gibi yapılmış ve gerilmiş hat ve yolların tamamı. * Ağ şeklinde olan nesiçler, dokular.

• ŞEBEM

  Soğukluk.

• ŞEBENGİZ

  (Şeb-engiz) f. Yarasa kuşu.

• ŞEBET

  (Bak: şâbet)

• ŞEBGERD

  (şeb-gerd) f. Gece dolaşan kol. Bekçi. * Ay, kamer.

• ŞEBGİR

  (Şeb-gir) f. Geceleyin uyumayan. * Sabah vakti. * Gece giden kervan.

• ŞEBGUN

  f. "Gece renkli" Kara, siyah.

• ŞEBH

  Süt sağarken çıkan ses.

• ŞEBH

  Çekmek. * Muhkem etmek, sağlamlaştırmak.

• ŞEBHAN

  f. Geceleyin öten bir cins bülbül.

• ŞEBHAN

  Uzun, tavil.

• ŞEBHİZ

  (C.: Şebhizân) f. Geceleri uyanıp kalkarak iş gören.

• ŞEBHUN

  (Şeb-hun) f. Gece baskını.

• ŞEB-İ ARUS

  Düğün gecesi. * Mc: Mevlana'nın vefat ettiği gece.

• ŞEB-İ FİRKAT

  f. Ayrılık gecesi, firkat karanlığı.

• ŞEB-İ HİCRAN

  Ayrılıkla geçirilen gece. Hicran gecesi.

• ŞEB-İ YELDA

  f. En uzun gece.

• ŞEBİB

  Bıçak üstüne sürçmek.

• ŞEBİBE

  Gençlik. Yiğitlik.

• ŞEBİH

  (Şibh. den) Benzer, benzeyen, mümasil, nazir.

• ŞEBİHUN

  f. Gece baskını. Şebhun.

• ŞEBİKE

  f. Kötü niyetle çalışan gizli topluluk. * Balık ağı. * Batı taraflarında Arapların kullandıkları hasırdan örülmüş bir cins başlık. (Bak: Şebeke)

• ŞEBİSTAN

  f. Yatak odası. * Harem dairesi. * Gece ibadetine mahsus oda.

• ŞEBİT

  Bahadır, kahraman, yiğit.

• ŞEBK

  Karıştırmak.

• ŞEBNEM

  f. Çiğ. Rutubet. Gece nemi. Neda.

• ŞEBPERE

  f. Yarasa.

• ŞEBPEREST

  (Şeb-perest) f. Geceye ve rü'yaya ve uykuya fazla kıymet veren.

• ŞEBR

  Karışlamak. * Hediye vermek, atâ etmek. * Ücret. * Kira.

• ŞEBRENG

  f. "Gece renginde olan" Siyah, kara.

• ŞEBREV

  (Şeb-rev) f. Gece giden. Karanlıkta yürüyen. Gece yolculuğu eden.

• ŞEBTAB

  (Şeb-tâb) f. Ateş böceği.

• ŞEBUR

  Boru.