Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ŞARİB-ÜL LEBEN

  Süt içen.

• ŞARİB-ÜL LEYLİ VE-N NEHAR

  Gece gündüz içki içen. Devamlı sarhoş.

• ŞARİD

  Tutunup beğenilmiş ve yayılmış şiirler. * Şiir tarzındaki ata sözleri.

• ŞARİF

  (C.: Şürüf) Yaşlı deve.

• ŞARİH

  (C.: Şurah) Yiğit, kahraman.

• ŞARİH

  Şerheden, açıklayan. Bir şeyin mânasını izhâr eden.

• ŞARİK

  (C.: Şevârık) Güneş. * Parlak cisim.

• ŞARİM

  Ucu yarılmış ok.

• ŞA'RİYYE

  Çorbalık makarna, şehriye.

• ŞA'RİYYET

  Fiz: Kılcallık.

• ŞARK

  Doğu. Güneşin doğduğu taraf. * Güneş ve güneşin aydınlığı. * Yarmak. * Parıldamak. * Avrupa kültürünün dışında kalan müslüman ülkeleri.

• ŞARK MUSİKİSİ

  (Bak: Musikî)

• ŞARK-I CENUBÎ

  Güneydoğu.

• ŞARK-I ŞİMALÎ

  Kuzeydoğu.

• ŞARKÎ

  Şark ile alâkalı. Ciheti şarka, doğuya doğru olan.

• ŞARKİYAT

  Şark dilleri veya ilimleri hakkında inceleme yapan ilim şubesi.

• ŞARKİYYUN

  Doğulular, şarklılar.

• ŞARLATAN

  Fr. Yalancı. Yüksekten atarak karşısındakini aldatan. Hayasız.

• ŞART

  Bir kısım muamelelerde lüzumlu olan hüküm. Bir şeyin olması ona bağlı olan şey. * Kayıt. Bir iş için mutlaka lüzumlu olan husus. * Yemin. * Hal, vaziyet. * Gr: Biri diğerine bağlı olan iki cümle hakkında delâlet edilen; yâni mütevakkıf aleyhe delâlet eden diğer cümleye cezâ denir. Meselâ: "Haber verirsen, ben de gelirim" cümlesinde "Haber verirsen" cümlesi şart, "ben de gelirim" cümlesi ise cezâdır. Bunlara "cezâ cümlesi, şart cümlesi" de denir. Başka tabirle "cümle-i şartiye" ve "cümle-i cezâiye" denir.

• ŞART EDATLARI

  (Huruf-u şartiye) Bunlara "Şart isimleri" de denir. Arapçada şart mânâsını ifade eden edatlar: İn, Men, Ma, Mehmâ, Eyyü, Metâ, Eynemâ, Eyyâne, Ennâ, Haysümâ, Keyfemâ. $Bu edatlar iki fiili (şart ve ceza fiillerini) cezmederler. Şart mânâsını ifade eden edatlardan sonra gelen ilk fiil, şart; ikincisi de, cevab veya ceza adını alır. İkinci fiilin meydana gelebilmesi, birinci hükmün meydana gelmesine bağlıdır.

• ŞART VE CEZA FİİLİNDEN TEREKÜB ETMİŞ CÜMLEYE ŞART VE CEZA CÜMLESİ DENİR. MESELÂ: (MEN YATLUB YECİD

  Kim isterse bulur) cümlesinde olduğu gibi.

• ŞARTİYE

  Şart ile olan. Şartlı. (Bak: Şart)

• ŞARTİYYET

  Şartlılık. Şarta bağlı olmaklık.

• ŞARTNAME

  f. Bir sözleşmede olan şartların yazıldığı resmi kâğıt.

• ŞARUF

  Süpürge.

• ŞARYO

  Fr. Araba. Yazı makinelerinde, daktilolarda kâğıdın takıldığı kısım.

• ŞASIYE

  (C.: şevâss-şasâyât) Dolu sokak.

• ŞASİF

  Kuru ve zayıf.

• ŞASR

  Seyrek seyrek dikmek.

• ŞASS

  (C.: Şüsus) Balık avlamada kullanılan olta ve ağ.

• ŞAST

  f. Okçuların baş parmaklarına taktıkları yüksük. * Balık oltası.

• ŞAST

  f. Altmış. (60)

• ŞA'ŞA'

  Yıldıramak, parıldamak. * Uzun ve yeynicek olmak.

• ŞA'ŞAA

  Parlama. Zahirî parlak görünüş. * Bir şeyi birbirine katıp karıştırmak.

• ŞA'ŞAADAR

  f. Gösterişli, şa'şaalı, parlak.

• ŞA'ŞAAPAŞ

  Parlaklık neşreden, şa'şaa saçan.

• ŞAT

  (C.: Şiyâh-Şiyât) Koyun. * Vahşi sığır.

• ŞAT

  (C.: şutut) Büyük nehir.

• ŞAT'

  Yerden yeni çıkan taze ekin yaprağı. Ekinlerin taze çıkan filizleri, yaprağı. * Su arkı. * Cima etmek. * Bağlayıp sağlamlaştırmak.

• ŞATAHAT

  Mânevi sarhoşluk. * Kendinden geçer bir hâle gelmek ve böyle istiğrak hâlinde iken söylenen müvazenesiz sözler.

• ŞATATA

  Haktan ve akıldan uzak, hadden aşan söz.

• ŞATBE

  (C.: Şütab-Şütub) Hurma ağacının budağı. * Yaş ekin yaprağı. * Yarmak. * Kesmek. * Uzun boylu kadın.

• ŞATHİYYAT

  Alaylı ve eğlenceli fıkra veya hikâyeler.

• ŞATIR

  (Şetaret. den) Neş'eli. Şen. * Çevik. Hizmete koşup, her işe hazır bulunan. * Vaktiyle vezirlerin yanında giden asker.

• ŞATİ'

  (C.: Şevâti) Kenar, kıyı. Cânip, taraf, yön.

• ŞATİB

  Eğri, eğik, mâil.

• ŞATİBE

  Uzun boylu.

• ŞATİM

  (Şetm. den) Küfreden, söğüp sayan.

• ŞATİR

  Irak, uzak, baid. * Garip, yalnız, kimsesiz.

• ŞATR

  Taraf, cihet, yön.