Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Ş Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ŞAH

  Ayıp.

• ŞAHA

  f. Boyunduruk.

• ŞAHADET

  (Şehâdet) Şâhidlik. * Bir şeyin doğruluğuna inanmak. * Delâlet. Alâmet, işaret, iz. * Allah (C.C.) rızâsı yolunda hayatını fedâ etmek. Din için muharebeden şehitlik. (Bak: Şehid)

• ŞAHADET GETİRMEK

  Kelime-i Şehadet olan $ kelâmına inanıp söylemek. Bir Allah'tan başka ilâh olmadığına; Muhammed Aleyhissalâtü vesselâm'ın, Allah'ın Resulü olduğuna inanarak söylemek.

• ŞAHADETNAME

  f. Bir işin yapılmasına müsaade veren resmî izin kâğıdı. Vesika. Diploma.

• ŞAHAMET

  Semizlik, yağlılık, şişmanlık.

• ŞAHAN

  (şâh. C.) f. şahlar, pâdişahlar.

• ŞAHANE

  Şah gibi, şaha yakışır bir surette.

• ŞAHB

  Yaradan kan akmak. * Emzikten süt akmak. * Rengin değişmesi.

• ŞAHBAL

  (Şehbal) f. Kuş kanadının en uzun tüyü.

• ŞAHBAZ

  f. İri ve beyaz doğan kuşu. * Mc: Çevik ve becerikli. Yiğit, şanlı, kahraman.

• ŞAHBEYT

  Edb: Bir şiirin en güzel beyti. Gazelde matla'dan sonraki beyt.

• ŞAHDANE

  f. İri inci tanesi. * Kenevir tohumu.

• ŞAHDAR

  f. Dallı, budaklı ağaç. * Dallı boynuzlu hayvan.

• ŞAHENŞAH

  f. Pâdişahlar pâdişahı. Şâhlar şâhı. En büyük pâdişah.

• ŞAHESER

  f. Üstün ve büyük eser. Eserin şâhı. * Yüksek değerde olan.

• ŞAHET-İL VÜCUH

  Yüzleri, bahtları kara oldu, yüzleri kararsın... meâlinde.

• ŞAH-I MERDAN

  Mertlerin şahı meâlinde Hazret-i Ali Radiyallahü anh'ın bir nâmı.

• ŞAH-I RİSALET

  Risaletin Şahı. Hz. Muhammed (A.S.M.)

• ŞAHIS

  (C.: Eşhâs) Kişi, kimse. İnsanın cismanî hey'eti. * İnsanın uzaktan görülen karaltısı.

• ŞAHIS

  (şahs. dan) Ölçmek için dikilen ve işaret tutulan nişan. * Belirten.

• ŞAHIS ZAMİRİ

  İsim yerine kullanılan ve insanlara işaret eden kelimeler.Farsçada: $ (Men: ben), $ (Tu: sen), $ (U: o), $ (Mâ: biz), $ (Şümâ: siz), (İşân: onlar). Bunlar gayr-ı muttasıl (bitişik olmayan) zamirlerdir.Arapçada; gayr-ı muttasıl zamirler: $ (Ene: ben), $ (Ente-sen), $(Entümâ: ikiniz), $ (Hu: O), $ (Entüm: siz), (Entünne: siz) (Müennes), $ (Nahnu: biz), $ (Hüm: Onlar) (müzekker) $ (Hünne: Onlar) (müennes).

• ŞAHÎ

  f. şaha, hükümdara ait, şah ile ilgili. * Hükümdarlık, şahlık. * Eski topların bir çeşiti. * Nişastalı, yumurtalı bir helva. * Tar: Osmanlı Padişahlarından Yavuz Sultan Selim Han'ın bastığı altun para. (Bu ismin verilmesi, üzerinde "şah" kelimesinin yazılı bulunmasından dolayıdır.)

• ŞAHİC

  Eşek, hımar.

• ŞAHİD

  Şahitlik yapan. Bilen, tanıyan. Senet yerine geçecek kadar mâkul ve mu'teber sayılan. Gören. * Resul-ü Ekrem Efendimizin (A.S.M.) bir vasfı. * Melâike-i kiram. * Hazır.

• ŞAHİD

  f. Sevgili, mahbube. * Güzel, dilber.

• ŞAHİD

  (C.: Şevâhid-Şühud) Veled yatağı denilen ve çocuk ile birlikte çıkan deri.

• ŞAHİDE

  (Müe.) Kadın şâhid. * Mezar taşı. * Mezara dikine dikilen ve üzerinde yazı ve çiçek motifi bulunan baş ve ayak taşları. * f. Dilber, güzel.

• ŞÂHİD-İ ÂDİL

  Doğru sözlü şâhid.

• ŞÂHİD-İ EZELÎ

  Ezelden ebede her şey nazar-ı şuhudunda olan Cenab-ı Hak.

• ŞAHİD-ZOR

  f. Yalancı şâhit.

• ŞAHİH

  (C.: Şihah) Bahil kişi.

• ŞAHİK

  Yüce, büyük dağ. * Yüksek yapı veya ağaç.

• ŞAHİKA

  Dağ tepesi, zirve.

• ŞAHİM

  Semiz, yağlı, şişman, besili.

• ŞAHİN

  (C.: Şevâhin) Doğan'a benzer bir kuş ki, av avlamak için terbiye olunur.

• ŞAHİNE

  Öşür memuru.

• ŞAHİS

  Büyük cüsseli, iri yapılı kimse.

• ŞAHİT

  (C.: Şihât) İnce yufka olmuş nesne.

• ŞAHKÂR

  f. En güzel eser. Baş eser. şâheser.

• ŞAHM

  Bozulmak ve değişmek. Fâsid ve mütegayyer olmak.

• ŞAHM

  Etler arasında bulunan yağ, iç yağı. Don yağı.

• ŞAHMERDAN

  (Şâh-ı merdan) f. Mertlerin şahı, Hazret-i Ali (R.A.). * Aşağı yukarı çıkan büyük demir tokmak.

• ŞAHM-PARE

  f. İç yağın bir parçası. Bir kısım iç yağı.

• ŞAHN

  Doldurmak. * Sürüp reddetmek.

• ŞAHNA'

  Buğz, düşmanlık, adâvet.

• ŞAHNE

  İnzibat memuru, emniyet memuru.

• ŞAHNİŞİN

  f. Şahların oturmalarına lâyık yer. * Evin sokak üzerine olan çıkmaları.

• ŞAHR (ŞAHİR)

  Ağızını öttürmek. * Islık çalmak. * Sesi yükseltmek.

• ŞAHRAH

  f. Büyük ve işlek yol, cadde. Şaşırılması mümkün olmayan doğru ve işlek yol.