T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TAAZZÜZ

  Aziz saymak. Tenezzül etmeme. * Çekinme.

• TAB

  f. Parıltı. Parlayıcı. * Güç. Kuvvet. Takat. * Hararet.

• TAB

  f. "Parıldayan, parlayan, parlatan, aydınlatan" anlamlarına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Âlem-tab $ : Dünyayı aydınlatan, âlemi ışıklandıran.

• TA'B

  Latife etmek, şaka yapmak.

• TAB'

  Tabiat. Karakter. * Damga basmak. Mühür basmak. Kitab basmak. Mühür.

• TAB'A

  Bir kere basılma.

• TABA'

  Bulaşmak. * Kir. * Demirin paslanması.

• TABABET

  Hekimlik. Doktorluk.

• TABAH

  Kuvvet.

• TABAHAT

  Aşçılık. Yemek pişirme san'atı.

• TABAHECE

  Etli ve yumurtalı kalye. (Bazı yerde kaygana diye söylenir.)

• TAB'A-İ ÛLÂ

  Birinci baskı.

• TABAK

  (Bak: Debbag)

• TABAK

  (C.: Etbâk) Örtü. * Hâl. * Cemaat, topluluk. * Kabile.

• TABAKA

  Kat. Katmer. * Sınıf, topluluk. * Sigara paketi. * Bir veya iki yapraklı kâğıt.

• TABAKA'

  Kelâmdan âciz kimse, konuşamayan kişi. * Cimaı yerince yapamayan kimse.

• TABAKA-İ HAYAT

  Hayat tabakası. Kabirdeki hayat, dünya hayatı gibi. (Bak: Meratib-i hayat)

• TABAKA-İ MESTURİYET

  Gizlilik tabakası. Örtülü oluş.

• TABAKA-İ SEVÂBİT

  Sabit bilinen yıldızlar tabakası.

• TABAKAT

  Tabakalar. Katlar. Gruplar. Dereceler.

• TABAK-ÇE

  f. Küçük tabak.

• TABAKHANE

  Ham derilerin işlendiği yer. (Aslı: Debbağhane) (Bak: Debbağ)

• TABAN

  f. Işıklı. Parlak. * Parlayan güneş.

• TAB'AN

  Yaratılıştan. Doğuştan. Huy ve tabiat itibariyle.

• TABANÇE

  f. El ayası, avuç içi.

• TABANKEŞ

  f. Yaya yürüyen piyade.

• TABASBUS

  Yaltaklanmak. Kendini küçülterek riyakârlıkla kendini beğendirmeğe çalışmak.

• TABASBUSÂT

  (Tabasbus. C.) Tabasbuslar, alçakça yalvarmalar, yaltaklanmalar.

• TABASSUR

  (Basar. dan) Dikkatle bakıp, esasını kavrama. Dikkatle gözetiş.

• TABAŞİR

  Hind hıyarı denilen bir deva.

• TABAVER

  (Tâb-âver) f. Güçlü, kuvvetli. Dayanıklı. Dayanan.

• TABAYİ'

  Mizaçlar, tabiatlar, huylar. Yaratılışlar.

• TABAYİ'-İ ESASİYE

  Temel ve esas olan tabiatlar, karakterler, yaradılışlar. * Toprak, su, hava gibi veya oksijen, hidrojen karbon, azot gibi unsurların hususiyetleri.

• TABAYİ'-İ ZİRUH

  Ruhlu mahlukatın yaratılışları.

• TABB

  Âdet. * Maharet. Ustalık. * Âlim.

• TABBAĞ

  Kılıç yapan kimse.

• TABBAH

  (C.: Tabbahîn) (Tabh. dan) Aşçı.

• TABBAHÎN

  (Tabbah. C.) Aşçılar.

• TABBAL

  Davulcu.

• TABDADE

  f. Parlatılmış, yandırılmış.

• TABDAR

  f. Işıklı, parlak. Büklümlü, kıvrımlı.

• TABDARÎ

  f. Parlaklık.

• TABDİH

  f. Işık veren. * İplik bükücü.

• TABE

  f. Tava.

• TABE

  Hurma. * Hamr.

• TABE

  (Tayyib. den) " İyi ve temiz olsun" mânasınadır.

• TA-BE

  f. "... e kadar" mânasına gelir ve kelimelerin başlarına eklenir.

• TABE-İ ZER

  Altun tava. * Mc: Güneş.

• TÂ-BE-KEY

  Ne vakte kadar.

• TABEL

  (Tâbil) (C.: Tevâbil) Yemeklere konulan baharat.