T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TEESSÜF

  Eseflenmek. Kederlenmek. * Beğenmemek ve râzı olmadığını ifade etmek.

• TEESSÜL

  Sermaye edinmek. * Cem'etmek, toplamak.

• TEESSÜM

  (İsm. den) Günahtan sakınma.

• TEESSÜN

  Mütegayyer olmak, rengi ve tadı değişmek.

• TEESSÜR

  Kederli ve üzüntülü olarak içlenmek. Üzülmek. * Te'sir altında kalmak. * Kederlenmek.

• TEESSÜR

  İşten alıkoyma. Oyalandırma.

• TEESSÜRÂT

  Üzüntüler. Teessürler.

• TEESSÜR-BAHŞ

  f. Hüzün veren, keder veren, tasaya düşüren.

• TEESSÜS

  Temelleşmek. Yerleşmek. Kurulmak. Teşekkül.

• TEETTİ

  Asan olmak, kolaylaşmak. * Beklemek, gözlemek.

• TEEVVİ

  (İvâ. dan) Bir yerde yerleşme, yurt edinme. Oturacak yer edinme.

• TEEVVÜD

  Eğrilme, bükülme. İki kat olma.

• TEEVVÜH

  (C.: Teevvühât) İnleme, figân etme.

• TEEVVÜL

  Mânâsı başka olma. Başka anlama gelme.

• TEEYYÜD

  Kuvvetlenme. Kuvvet ve metânet bulma. Te'yid olunma.

• TEEZZİ

  İncitme.

• TEEZZÜB

  Her yönden rüzgârın esmesi.

• TEEZZÜR

  Örtünme, bürünme. Tesettür.

• TEF

  f. Buhar. * Sıcaklık, hararet.

• TEFA'

  Hiddet ve gadap etmek, öfkelenmek, kızmak.

• TEFADDUL

  Faziletlilik iddiasında bulunmak. Üstünlük taslamak. * Bir kimseyi inâyet, ihsan ve kerem ile memnun etmek.

• TEFADİ

  Bir kimseye "Sana ben feda olayım" demek. * Feda etmek.

• TEFAFİH

  (Tuffâh. C.) Elmalar.

• TEFAHE

  Horluk, hakirlik. * Tatsızlık.

• TEFAHHUC

  Oturduktan sonra ayaklarını ayırmak.

• TEFAHHUL

  Aygırlanmak.

• TEFAHHUM

  Kömürleşme. Kömür hâline gelme.

• TEFAHHUR

  (C.: Tefahhurât) (Fahr. dan) Övünme, fahirlenme.

• TEFAHHUS

  Bir şeyin, bir mes'elenin iç yüzünü dikkatle araştırma.

• TEFAHHUSÂT

  (Tefahhus. C.) İnceden inceye araştırmalar.

• TEFAHHUŞ

  Fuhşa düşmek, fâhişe olmak. Ahlâksız olmak. * Çirkin sözler söylemek.

• TEFAHUR

  Fahirlenmek. İftihar etmek. Kendini iyi görüp, kusurdan gaflet etmek.

• TEFAHUŞ

  Birbirine çirkin sözler söylemek.

• TEFAKKUD

  (C.: Tefakkudât) Arayıp sorma. Sorup soruşturma.

• TEFAKKUH

  Gül gibi açılma.

• TEFAKKUR

  (Fakr. dan) Fakirleşme. Fukaralaşma.

• TEFAKUM

  İş büyüyüp güçleşme.

• TEFAKÜH

  (Fâkihe. den) Birbirlerine karşılıklı yemiş atma. * Mc: Şakalaşma.

• TEFANİ

  Birbirinde fâni olmak. Arkadaşının iyi ahlâkıyla sevinmek. Arkadaşının, kardeşinin meziyyet ve hissiyatı ile fikren yaşamak.

• TEFARİC

  (Tefric. C.) Yırtmalar, genişletmeler. * Ferah vermeler. * Korkaklar, zaifler, yüreksizler. * (Tifrac. C.) Yırtmaçlar, aralıklar.

• TEFARİK

  Müteferrik olanlar. Tefrikalar. Ayırma ve seçmeler. * Taksitler. Ufak tefek şeyler. Ayrıca şeyler. * Küçük hediyelik eşya.

• TEFARİK-UL ASÂ

  Bir atasözüdür. Bu darb-ı mesel hakkında meşhur Kamus Tercümesi'nde hülâsaten şu mâlumat var: "Arab'dan fakir bir kadının zaif ve gayet huysuz bir oğlu varmış. Yaptığı müteaddit kavgalarda meselâ bir defasında burnunu, bir defasında kulağını, bir defasında dudaklarını kesmişler. Her bir defasında da annesi çocuğunun kesilen azalarına bedelen diyet alarak zenginleşti. Bu sebeple oğluna: "Sen tefarik-ul-asâdan daha faydalısın." Zira o, asâ ki, bir cins ağaç olup, parçalandıkça her bir parçasından yine faydalı şeyler yapılırdı. Onun gibi oğlunun da vücud parçaları daha faydalı oldu. Yani, bir (şey) olmakla beraber, muhtelif fayda cihetleri bulunan şeyler için mecazen bu tabir kullanılır.

• TEFARÜT

  Müsabaka etmek, yarışmak.

• TEFASİL

  (Tefsir. C.) Tefsirler, Kur'an-ı Kerim'in mânasını anlatan kitaplar.

• TEFASİL

  (Tafsil. C.) Tafsiller, ayrıntılar.

• TEFASSUM

  Kırılma. Kesilme.

• TEFASUH

  Fasahatle söyleme.

• TEFATTUN

  Tefehhüm. Sür'atle anlama, idrak etme. * Ufalanma.

• TEFATTUR

  Yarılma.

• TEFATUH

  Muhakeme olmak. * Bir nesneye başlamak.