T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TEFEŞŞİ

  İntişar etmek, dağılmak. * Tecvidde: Harf okunduğu zaman sesin ağız içinde dağılıp uzatılmasına denir. Sin, sad, se, ra, fe, şın, mim, dad harflerine mütefeşşi harfleri denir.

• TEFEŞŞU'

  Galip olmak, yenmek. * Çoğalmak, çok olmak.

• TEFEŞŞÜ'

  Münteşir olmak, yayılmak, intişar etmek.

• TEFETTÜ'

  Rücu etmek, geri dönmek, vazgeçmek.

• TEFETTÜN

  Bir kimseyi zorla fitneye atma.

• TEFETTÜT

  (Fett. den) Ufalanma, ufak ufak parçalanma.

• TEFE'ÜL

  Fal açmak. * Bazı hâdiseleri, tevafukları uğurlu saymak. Meselâ: Bir kitabı rast gele açarak ilk tevafuk eden yeri okuyup ona dikkat ederek onu uğurlu ve esas bir ders sayma gibi. * Olacak şeyi tahmin etmek. (Zıddı: Teşe'üm)(Kur'an ile tefe'üle ve rü'yaya itimada ehl-i hakikat tarafdar değiller. Çünki: Kur'an-ı Hakîm, ehl-i küfrü, kesretle ve şiddetli bir tarzda vuruyor. Tefe'ülde, kâfire ait şiddeti, tefe'ül eden insana çıktığı vakit, yeis veriyor; kalbi müşevveş ediyor. M.)(Beşer idrakinin akibetini kestiremediği mühim işlerde İslâm dini istihare ile tefe'ülü tâlim etmiştir... S.B.M. C: 11 sh: 113)(Ebu Hüreyre'den (R. A.) Resülullah'ın (S.A.M.) : "İslâm'da teşe'üm yoktur, en hayırlısı tefe'üldür" buyurduğunu işittim, dediği rivayet olunmuştur. Mecliste bulunanlar: Tefe'ül nedir Ya Resülallâh! diye sordular. Resül-i Ekrem: Sizden birinizin duyduğu güzel sözdür buyurdu.Teşe'üm, şom tutmak ve hayırsız saymak demektir. Tefe'ül de uğurlu ve hayırlı saymaktır ki dilimizde yom tutmak diye ifade ederiz. Güzel sözle tefe'ül hakkında en güzel misal, Resül-i Ekrem'in Hudeybiyye seferinde Süheyl bin Amr'ın adiyle tefe'ül buyurmasıdır...Hudeybiyye'de Kureyş, müslümanları müşkil bir vaziyete soktuğu sırada Kureyş tarafından muahede akdine mezun bir hey'etin Süheyl bin Amr'ın riyaseti altında gelmekte olduğu duyulunca Resül-i Ekrem uysallık ve yumuşaklık ifade eden (Süheyl) adiyle tefe'ül ederek ashabına: "Artık işiniz kolaylaştı!" buyurmuştur.Güzel sözle tefe'üle dair güzel bir misâl de Arab edip ve şâiri Asmaî, İbn-i Avn'den hikâye ederek vermiştir ve doktora gitmek üzere evinden çıkan bir hastanın: (Sâlim) diye birisinin çağrıldığını duyarak hastalığından kurtulacağına yom tutmasıdır, demiştir. S.B.M. C: 12 Hadis no: 1936)

• TEFEVVUK

  Üstünlük. Fâik ve daha büyük olma. Üstün gelme.

• TEFEVVÜH

  (C.: Tefevvühât) (Fevh. den) Söyleme, ağza alma. * Dil uzatma. Münâsebetsiz söz söyleme.

• TEFEVVÜT

  Birbirinden eksik olmak.

• TEFEVVÜZ

  Bir işi üzerine alma.

• TEFEYHUK

  Geniş, bol olmak. * Çok konuşmak.

• TEFEYYÜZ

  Feyizlenmek. * İlerlemek. * Bollaşmak.

• TEFEZZÜR

  Kaftan giymek.

• TEFHİM

  Anlatmak. Bildirmek.

• TEFHİM

  Kömürleştirme.

• TEFHİM

  Ta'zim. * Bir şeyi kalınlaştırmak. * Tecvidde: Harfi kalın okumaktır. Harflerinin adına Müfahhim denir. Şunlardır: Hı, sad, dad, tı, zı, gayın, kaf, lem, rı, vav, elif. Huruf-u isti'lâda tefhim vâcibdir.

• TEFHİM-İ MERÂM

  Merâmını anlatma.

• TEFHİR

  Fahirlendirmek, gururlandırmak. * Gâlip olmakla hükmetmek.

• TEFİE

  Eğilmek. * Rücu etmek, geri dönmek.

• TEFİH

  Hakir, zelil. * Lezzeti olmayan.

• TE'FİK

  (C.: Te'fikât) Yalan söyleme. * Yalan ve iftirâ etme.

• TEF'İL

  Fal açtırmak. Tefe'ül etmek.

• TEFİLE

  Gövdesi kokan kadın.

• TEFİRE

  Üst dudağın ortasında olan çukur.

• TEFKIYE

  Yarmak. * Göz çıkarmak.

• TEFKİ'

  Parmak öttürmek.

• TEFKİH

  Hayrete düşürme. * Hoşlandırma. * Yemiş yedirme.

• TEFKİH

  (Fıkh. dan) Öğretme, anlatma. * Fıkıh öğretme.

• TEFKİK

  Birbirinden ayırmak. * Halâs etmek, kurtarmak.

• TEFKİR

  Muhtaç etmek. * Yüksek yeri ağaç dikmek için düzlemek.

• TEFKİR

  Düşündürme veya düşündürülme. * Endişe etmek.

• TEFL

  Tükürmek.

• TEFLİC

  Açmak.

• TEFLİK

  Yarmak.

• TEFLİL

  Gedik açmak, yarmak.

• TEFNİD

  Tekzib etmek, yalanlamak. * Zayıflatmak. * Aciz etmek. * Korkutmak.

• TEFNİK

  Nimetlendirmek. * Naz. * Beslemek.

• TEFNİN

  Karıştırmak. * Çeşitli yapmak.

• TEFRİ'

  Asıldan, kökten şubelere ayrılma, kısım kısım olma. Ayrılma. Fer'lendirme.

• TEFRİC

  Gönül açmak. Gam ve tasa gidermek.

• TEFRİCE

  (C: Tefâric) Aralık, yırtmaç.

• TEFRİD

  Dünya alâka ve meşguliyetlerinden ayrılıp, ibâdet ve tâatle meşgul olma.

• TEFRİG

  (Feragat. dan) Boşaltma. * Azade etme. * Dökme. * Kurtarma. * Zâil ve hâlî eyleme. * Vazgeçirme.

• TEFRİGÂT

  Boşaltmalar.

• TEFRİH

  Korkusuz kalmak. * Gelişme, filizleme. Yumurtadan çıkmak.

• TEFRİH

  Ferahlandırma, gönül açma.

• TEFRİK

  Ovdurmak.

• TEFRİK

  Birbirinden ayırmak, seçmek, ayırdetmek, ayrı kılmak. * Korkutmak.

• TEFRİKA

  Nifak. Ayrılık. Bozuşma. * Bir gazete veya dergide parça parça, bir önceki yazının devamı olarak çıkan uzun yazı. * Fırka fırka olmak.