T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TEGALÜB

  Birbirine galebe etmek, birbirine üstün gelmek.

• TEGAMGUM

  Sözü düz söylememek.

• TEGAMMÜD

  Günahı örtmek.

• TEGAMMÜR

  Suyu az içmek.

• TEGAMÜZ

  (Gamze. den) (C: Tegamüzât) Birbirine göz ucu ile işâret etme.

• TEGANNUC

  (C.: Tegannücât) (Ganc. dan) Nazlanma.

• TEGANNUS

  Tatsız olmak.

• TEGANNÜM

  Koyunlaşma. Koyun postuna bürünüp kendisini koyun gibi gösterme.

• TEGARBÜL

  (Gırbâl. den) Kalburdan geçirme.

• TEGARGUR

  Gargara etmek.

• TEGARRÜB

  (Gurbet. den) Gurbete çıkma.

• TEGARRÜD

  (C.: Tegarrüdât) Kuşun hoş ve nağmeli bir şekilde ötmesi.

• TEGARRÜR

  Gururlanma, kibirlenme. * Kaynamak. * Galeyan.

• TEGASSUN

  (Gusn. dan) Dalbudak peydâ etme. Dallanma.

• TEGASSÜL

  (Gasl. den) Gusletme, yıkanma.

• TEGAŞMÜR

  Kahra uğratmak.

• TEGAŞŞİ

  (Gışâe. den) Örtünme, bürünme. * (Gaşy. den) Kendinden geçme.

• TEGAT

  Birbirini suya daldırmak.

• TEGAVÜN

  Cem'olmak, toplanmak. * Kötü işe yardım etmek, şer işe muâvin olmak.

• TEGAVÜR

  Birbirini yağmalamak.

• TEGAVVUT

  Kazâ-i hâcet etmek.

• TEGAVVÜL

  Renk değiştirme. Renkten renge girme.

• TEGAVVÜR

  (Gavr. dan) Derine dalma. * Bir şeyin esâsını arama.

• TEGAYÜB

  Birkaç kişinin topluca kaybolması.

• TEGAYÜR

  Zıt olmak. Uymamak. Başka türlü olmak.

• TEGAYÜZ

  (C.: Tegayüzât) Karşılıklı olarak kızışıp öfkelenme.

• TEGAYYÜM

  (C.: Tegayyümât) (Gayb. dan) Bulutlanma.

• TEGAYYÜR

  Hâlden hâle geçmek, değişmek. * Bozulmak. * Zıt olmak. (Bak: Hâdis)

• TEGAYYÜT

  Büyük def-i hâcet.

• TEGAYYÜZ

  Meşeliğe otlaması için davar salmak. * Meşelik içinde yerleşmek.

• TEGAYYÜZ

  (C.: Tegayyüzât) (Gayz. dan) Hiddetlenme, kızma.

• TEGAZGUZ

  Eksik olmak.

• TEGAZÜN

  Hışmetmek, kızmak.

• TEGAZZÜB

  (Gazâb. dan) Öfkelenme, hiddetlenme, gazaba gelme, kızma.

• TEGAZZÜL

  (C.: Tegazzülât) (Gazel. den) Gazel tarzında şiir yazma. * Gazel söyleme.

• TEGERG

  f. Dolu.

• TEGİL

  f. Sakalları yeni çıkmağa başlayan genç.

• TEH

  f. Dip. * Mertebe, kat.

• TEHABB

  Dostluk etme. Muhabbet, sevişme.

• TEHABBÜB

  (Bak: Tahabbüb)

• TEHABBÜR

  (Haber. den) Esasını bilme, iyice bilme.

• TEHABBÜS

  (Habs. den) Kendini bir yere kapama. Hapsetme.

• TEHABBÜT

  (Bak: Tahabbut)

• TEHACCUR

  (Bak: Tahaccür)

• TEHACİ

  (Hecâ. dan) Hicivleşme. * Hicvetme, yerme.

• TEHACÜM

  Birbirine hücum etme. * Bir yere istekle, hızlıca toplanmak, üşüşmek.

• TEHACÜR

  Birbirinden ayrılmak. * Kesilmek.

• TEHADDİ

  (Bak: Tahaddi)

• TEHADDÜS

  (Bak: Tahaddüs)

• TEHADU'

  Aldanmış gibi görünme.