T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TEFATÜ'

  Muhakeme etmek.

• TEFAÜL

  Fal tutmak.

• TEFAVÜD

  Birbirinden faydalanma, yararlanma.

• TEFAVÜT

  Farklılık. İki şey arasındaki fark. Uygunsuzluk. Tehâlüf.

• TEFAZUL

  (C.: Tefâzulât) Mikdar fazlası, fark. * Meziyet ve fazilet yarışına çıkma.

• TEFAZZUL

  Üstünlük taslama, fazilet satma. * Bağışlama, iyilik.

• TEFCİ'

  (C.: Tefciât) Canını yakma, acıtıp ağrıtma. Dertli kılma.

• TEFCİR

  Yerden su kaynatıp akıtma. * Drenaj, oluk vs. gibi su yolları yaparak, bir yerde birikmiş olan suları akıtma işi. * Yarmak.

• TEFCİYE

  Yemeğin içine nohut, buğday, pirinç, maydanoz ve bunlara benzer şeyler koymak. (Bu konulan şeylere "ebazir" derler.)

• TEFDİM

  İbrik ağzına süzgeç koymak.

• TEFDİYE

  Canını başkası uğruna feda etme.

• TEFEB

  Helâk olmak, mahvolmak.

• TEFECCU'

  Canı yanma, acıma. Kaygılı olma, dertli olma. * Belâ ânında hüzünlü olma.

• TEFECCÜR

  (Fecr. den) (C.: Tefeccürât) Yerden su kaynayıp akma. * Tan yeri ağarma. * Çatlama, yarılma.

• TEFECİ

  t. El altından yüksek faizle para veren kimse.

• TEFEHHUZ

  Tâzim, hürmet.

• TEFEHHÜM

  Farkına varmak. İdrâk eylemek. * Yavaş yavaş anlamak. Tekellüfle anlamak.

• TEFEHHÜMÂT

  (Tefehhüm. C.) Farkına varmalar, yavaş yavaş anlamalar.

• TEFEKKU'

  Yarılmak.

• TEFEKKUH

  Fıkıh ilmini tahsil etmek. (Bak: Fıkıh)

• TEFEKKÜH

  Yemiş toplayıp vermek. Meyvedar olmak. Meyvelenmek. * Pişman olmak. * Pek hoşlanıp hayrette kalmak.

• TEFEKKÜK

  Zincir halkası gibi birbirinden ayrılma.

• TEFEKKÜN

  Pişman olmak. * Taaccüb etmek, hayrette kalmak, şaşırmak.

• TEFEKKÜR

  Fikretmek. Düşünmek. Fikri harekete getirmek.(Tefekkür, gafleti izale eder. Dikkat, teemmül; evham zulümâtını dağıtıyor. Lâkin nefsinde, bâtınında, hususi ahvâlinde tefekkür ettiğin zaman derinden derine tafsilât ile tetkikat yap. Fakat afâkî, haricî, umumî ahvalâta teemmül ettiğin vakit sathî, icmalî düşün, tafsilâta geçme. Çünkü icmalde, fezlekede olan kıymet ve güzellik, tafsilâtında yoktur. Hem de âfâkî tefekkür, dipsiz denize benziyor; sahili yoktur. İçine dalma boğulursun. Arkadaş! Nefsî tefekkürde tafsilâtlı, âfâkî tefekkürde ise icmâlî yaparsan, vahdete takarrüb edersin. Aksini yaptığın takdirde kesret fikrini dağıtır. Evham seni havalandırır. Enaniyetin kalınlaşır. Gafletin kuvvet bulur, tabiata kalbeder. İşte dalâlete îsal eden kesret yolu budur. M.N.)"Bir saat tefekkür, bir sene nâfile ibadetten hayırlıdır" (Hadis-i şerif meâli) (Bak: Ülfet)

• TEFEL

  Guslü ve temizliği terk etmekle vücudun kokması.

• TEFELLUK

  Yarılma, çatlama.

• TEFELLÜC

  Felç olma, felce uğrama. * Yarılıp çatlama.

• TEFELLÜL

  (Kılıç) gedik olmak, yaralanmak. Rahnedar olmak.

• TEFELLÜS

  İflâs etme.

• TEFELLÜT

  Halâs olmak, kurtulmak. * Aniden bağından boşanmak.

• TEFELSÜF

  Feylesoflaşmak.

• TEFENNÜN

  Fen öğrenmek. * Çok şeyler bilmek. * Türlü türlü olmak. * Bir fende maharet sahibi olmak.

• TEFENNÜN-İ Fİ-L İBÂRE

  Bir defa söylenilmiş olan bir sözü ikinci defa söylemek icabederse, o aynı kelimeyi tekrarlamamak için başka kelime veya sözle aynı mânâyı ifade etme san'atı.

• TEFERKU'

  Parmak öttürmek.

• TEFERRU'

  Bir çok kollara ayrılmak. * Bir kimse halkın üzerine havale olmak. * Bir kavmin en şerefli kadını ile evlenmek. * Çatallanıp dal dal olmak.

• TEFERRUÂT

  Bir şeyin bütün incelikleri, ayrıntıları.

• TEFERRUC

  (Ferec. den) Ferahlanmak. İç açılmak. * Gezintiye çıkmak. Seyr.

• TEFERRUG

  (Ferâg. dan) Vaz geçme, fârig olma. * Bir işi bitirip kurtulma. * Satın alınan bir mülkün tapusunu kendi üzerine çevirme.

• TEFERRUH

  (Ferah. dan) İçi açılma, ferahlanma.

• TEFERRUK

  (Fark. dan) Dağılma, ayrılma.

• TEFERRÜD

  (Ferd. den) Tek ve yalnız kalma. Herkesten ayrılma. * Eşsiz, emsâlsiz ve benzersiz olma. * Kendi başına olma.

• TEFERRÜS

  Ferasetle bir şeyi kestirmek. Bir şeyi dikkat ve teemmül ederek isabetli olarak idrak etmek, anlamak. * Zannetmek.

• TEFERRÜŞ

  (Ferş. den) Yayılma, serilme.

• TEFERRÜZ

  (İfrâz. dan) Ayrılma.

• TEFER'UN

  Firavunlaşma. Zâlimlik etme, zulüm yapma. * Çok fazla kibirlenme.

• TEFES

  Kir, pislik. * Menâsik-i Hacta bıyık ve tırnak kesmek, baş ve kaş yolmak.

• TEFESSUD

  Akmak.

• TEFESSUH

  Fasih olma. Anlaşılması kolay olma.

• TEFESSÜH

  Alçaklaşmak. Bozulmak. * Çürümek. Kokup dağılmak. * Tâkattan düşmek.

• TEFESSÜH

  Açılmak. Genişlemek. İnbisat bulmak. * Mecliste çekilip bir adama oturacak yer açmak.