T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TELAFİF-İ DİMAĞİYE

  Dimağın lif lif olmuş hâli.

• TELAGGUM

  Dürtülmek.

• TELAH

  Birbirine inatçılık etmek.

• TELAHHİ

  Tülbendi çenesi altından sarmak.

• TELAHHUM

  (Lahm. dan) Semirme, etlenme.

• TELAHHUZ

  İmrenerek ağız sulanma.

• TELAHİ

  Birbirine sövmek.

• TELAHİ

  Oyun. Oyun âleti ile vakit geçirme.

• TELAHUK

  Birbirine katılmak. Birbiri arkasından gelip birleşmek.

• TELAHUK-U EFKÂR

  Fikirlerin birbirine eklenmesi ve ilâve edilmesi.

• TELAHUZ

  Gözucu ile bakma. Gözucu ile bakışma.

• TELAİYE

  İstikmet, doğruluk.

• TELAK

  Ulaşmak, varmak.

• TELAKİ

  Kavuşma. Buluşma, birbirine kavuşma.

• TELAKİGÂH

  f. Buluşma yeri. Kavuşma yeri.

• TELAKKİ

  Karşılamak. Almak. Kabul etmek. * Şahsi anlayış ve görüş.

• TELAKKİ-İ Bİ-L-KABUL

  Kabul ile karşılamak, kabul etmek.

• TELAKKİYÂT

  (Telakki. C.) Şahsî anlayış ve görüşler. * Kabul etmeler. Telakkiler.

• TELAKKUB

  (Lâkab. dan) Lâkab alma. Lâkablanma.

• TELAKKUF

  Ağızdan söz kapmak. * İşitmek. * Yutmak. * Sür'atle almak.

• TELAKKUH

  Kendisini gebe, hâmile gösterme. Gebe kalabilme.

• TELAKKUM

  Parçalayıp lokma yapıp yutma. * Karın gurultusu.

• TELAKKUT

  Cem'etmek, toplamak, biriktirmek.

• TELAKÜM

  Yumruklaşma. Boks.

• TELALE

  Dalâlet.

• TELA'LU'

  Açlıktan zayıflamak. * Küçük olmak.

• TELAM

  Hizmetçi talebe.

• TELAMİZ

  (Tilmiz. C.) Talebeler, çıraklar.

• TELASİM

  (Tılsım. C.) Tılsımlar.

• TELASSUS

  Çalma. Sirkat etme. Hırsızlık yapma.

• TELASUK

  (Lüsuk. dan) Bitişme, yapışma. Birbirine bitişik olma.

• TELA'SÜM

  Dil dolaşma, şaşırma. * Cevap verilecek yerde veremeyip kekeleme. * Saçmasapan cevap verme.

• TELAŞİ

  Önem ve ehemmiyetini kaybetme. * Dağılma. * Telâş.

• TELATİL

  Zorluklar.

• TELATTUF

  (C.: Telattufât) (Lutf. den) Lütuf ve nezaketle davranma. Nâzikâne muamelede bulunma.

• TELATTUFÂT

  (Telattuf. C.) Nâzikâne muameleler.

• TELATTUFEN

  Nezaketle, lütuf ile.

• TELATTUFKÂR

  f. Lütuf, nezaket ve tatlılıkla muamele eden.

• TELATTUH

  Bulaşma, bulaşık olma.

• TELATUF

  (C.: Telâtufât) Nezaket ve lütufla hareket etme, nâzikâne muamelede bulunma.

• TELATUM

  Birbiri ile çarpışmak, vuruşmak. (Deniz dalgaları gibi) * Birbirine şamar vurmak.

• TELATUMGÂH

  f. Dalgalı yer. Dalgası çok olan yer.

• TELAUB

  (La'b. dan) Oynama. Oynaşma.

• TELAUM

  Muntazır olmak, gözlemek, beklemek.

• TELAUN

  Birbirine karşılıklı lânet okuma. (Bak: Lian)

• TELAVÜM

  (Levm. den) Birbirine levmetme. Birbirini çekiştirme.

• TELAZUM

  Biri diğerine lâzım olmak. Karışık olmak. Bir şey diğerine yapışmak.

• TELAZZİ

  (Ateş) alevlenmek.

• TELBİB

  (C.: Telâbib) Bir kimsenin yakasına yapışıp çekmek. * Boyun.

• TELBİD

  Bir yere toplayıp yığmak. * İhramda olan kimsenin saçı dağılmasın diye başına sakız yapıştırması.