T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TEKELLÜM-İ SÂMİT

  Sessiz konuşma.

• TEKELLÜS

  (C.: Tekellüsât) (Kils. den) Kireçleşme.

• TEKEMKÜM

  Başına külâh giymek.

• TEKEMMÜ'

  Mantar koparmak.

• TEKEMMÜL

  Olgunlaşmak. Kemâle doğru gitmek.(İnsanda olan hadsiz istidadât-ı maneviyye ve nihayetsiz âmâl ve efkâr ve müyulât dahi israf edilmeyecektir. Öyle ise, insandaki o esaslı meyl-i tekemmül bir kemâlin vücudunu gösterir. Ve o meyl-i saadet, saadet-i ebediyeye namzed olduğunu kat'i olarak ilân eder. Öyle olmazsa insanın mahiyet-i hakikiyyesini teşkil eden o esaslı maneviyat, o ulvi âmâl, hikmetli mevcudatın hilâfına olarak israf ve abes olur, kurur, hebâen gider. S.)

• TEKEMMÜL-Ü MEBÂDÎ

  Bir şeyi netice veren ilk unsur ve sebeblerin ibtidailikten mükemmelliğe doğru gitmesi.

• TEKEMMÜM

  (Kümm. den) Örtünüp bürünme.

• TEKEMMÜN

  Pusuya yatma, gizlenme.

• TEKEMMÜŞ

  Acele etme.

• TEKENNİ

  (Künye. den) Künye alma. Ad alma.

• TEKENNÜF

  Bir yere toplanmak.

• TEKENNÜS

  Gizlenmek. * Örtünmek.

• TEKERFU'

  Mürtefi olmak, yükselmek.

• TEKERRU'

  Paça yemek.

• TEKERRÜC

  Fâsid olmak, bozulmak. * Kirlenmek. Paslanmak.

• TEKERRÜH

  (Kerh. den) İğrenme, kerih görme.

• TEKERRÜM

  Saygı görmek. Keremli olmak.

• TEKERRÜR

  Tekrarlanmak. (Bak: Tekrârat)

• TEKERRÜRÂT

  (Tekerrür. C.) Tekerrürler, tekrarlanmalar.

• TEKERRÜŞ

  Buruşma.

• TEKESSÜB

  Kazanmak.

• TEKESSÜL

  Durmak. * Üşenmek. Gevşek davranmak.

• TEKESSÜR

  Kırılmak.

• TEKESSÜR

  Çoğalmak. Kesretli olmak. Adet miktarına adet ilâve olmak.

• TEKEŞŞÜF

  Açılmak, görünmek, sıyrılmak, meydana çıkmak. * Rüsvay olmak. Sırları açığa çıkmak.

• TEKETTÜL

  Bir yürüme çeşiti.

• TEKEVVÜK

  Baş yarmak. * Basmak.

• TEKEVVÜN

  (C.: Tekevvünât) Vücuda gelmek. Meydana geliş. * şekillenmek. * Var olmak.

• TEKEVVÜNÎ

  Tekevvüne ait. Oluşla, hâdisatla alâkalı.

• TEKEVVÜR

  Damlamak.

• TEKEYMÜS

  Yemeklerin midede ezilmesi.

• TEKEYYÜF

  Bir keyfiyet kabul etmek. Eksiltmek veya noksan etmek. Keyfiyetlenmek. * Keyiflenmek.

• TEKEYYÜS

  (Kiyâset. den) Kiyâsetli ve zeki görünme. * Zariflik gösterme.

• TEKFİL

  Kefil etme. Kefil edilme. Kefil gösterme. * Boynuna aldırmak.

• TEKFİN

  Kefenlenmek veya kefenlemek.

• TEKFİR

  Birisine "kâfir" deme, kâfirliğine hükmetme. * Ortadan kaldırma, yok etme. * Setretme, örtme. * Keffaret verme. * Elini göğsüne koyup tevazu yapma.

• TEKFİR-İ YEMİN

  Yeminin keffaretini vermek. Yemin bozan bir kimsenin ceza olarak ödediği para, tuttuğu oruç. (Bak: Keffaret)

• TEKFİR-İ ZÜNUB

  Günahları örtme, affetme.

• TEKFUR

  Tar: Bizans İmparatorluğunun valilik derecesindeki idarî hizmetlerinde bulunan kimseler.

• TEKHİL

  (Kuhl. dan) Göze sürme çekme.

• TE'KİD

  Kuvvetlendirme, sağlamlaştırma. * Üsteleme. Bir iş için evvelce yazılan bir yazıyı tekrarlama.

• TE'KİDEN

  Tekrarlama ile. * Sağlamlaştırarak. Te'kid suretiyle. * Evvelce yazılmış olan bir yazıyı tekrarlıyarak.

• TE'KİD-İ MANEVÎ

  Söylenişi başka, manası müşterek olan.

• TE'KİL

  Yedirme veya yedirilme.

• TEKLÎ

  Hapsetmek.

• TEKLİB

  Köpeğe av öğretmek.

• TEKLİC

  Yüzünü ekşitmek.

• TEKLİF

  Zor birşey istemek. Bir vazife ileri sürmek. * Sıkılgan ve resmi davranış. İçli dışlı olmayan çekingen muâmele. * Vergi yüklemek. * Vazife vermek. * Cenab-ı Hakk'ın, insanları, emir ve nehiyleri üzerine hareket etmeğe vazifelendirmesi. * Fık: Şeriat-ı İslâmiyenin, ehliyet ve salâhiyet sahibi olan insanlara bir takım vazifeler yapmalarını ve bir kısım şeyleri de terketmelerini emir ve ilzam buyurmasıdır. Bunlar ile öylece dinen me'mur ve vazifeli olan bir insana mükellef denir. Çoğulu: Mükellefîn'dir. (Bak: Ahlâk-ı hasene)(Teklif-i İlâhî bir tecrübedir. Tâ ervah-i âliye ile ervah-ı sâfile müsabaka meydanında birbirinden ayrılsın. S.)(S - Diyorsun ki: "Teklif, saadet içindir. Halbuki ekser-i nâsın şekavetine sebeb, teklifdir. Teklif olmasaydı, bu kadar tefavüt-ü şekavet de olmazdı?"C - Cenab-ı Hak, verdiği cüz'-i ihtiyarî ile ef'al-i ihtiyariye âlemini kesbiyle teşkil etmeye insanı mükellef kıldığı gibi, ruh-u beşerde vedia olarak ekilen gayr-i mütenahi tohumları sulamak ve neşv ü nemalandırmak için de beşeri teklif ile mükellef kılmıştır. Eğer teklif olmasaydı, ruhlardaki o tohumlar neşv ü nema bulamazdı. Evet, nev'-i beşerin ahvaline dikkatle bakılırsa görülür ki; ruhun manen terakkisini, vicdanın tekâmülünü, akıl ve fikrin inkişaf ve eterakkisini telkih eden, yani aşılayan, şeriatlardır; vücud veren, tekliftir; hayat veren, Peygamberlerin gönderilmesidir; ilham eden dinlerdir. Eğer bu noktalar olmasaydı, insan hayvan olarak kalacaktı ve insandaki bu kadar kemalât-ı vicdaniye ve ahlâk-ı hasene tamamen yok olurlardı. Fakat insanların bir kısmı, arzu ve ihtiyariyle teklifi kabul etmiştir. Bu kısım, saadet-i şahsiyeyi elde ettiği gibi nev'in saadetine de sebeb olmuştur. Amma insanların büyük bir kısmı, ihtiyarı ile küfrü kabul ve tekâlif-i İlâhiyyeyi reddetmişlerse de, teklifin bazı nevi'lerinden süzülen terbiyevî, ahlâkî vesaire güzel şeyleri aldıklarından, teklifin o nevi'lerini zımnen ve ıztıraren kabul etmiş bulunurlar. İşte bu itibarla, kâfirin her sıfatı ve her hali kâfir değildir. İ.İ.)

• TEKLİFÂT

  Teklifler.

• TEKLİF-İ İLÂHÎ

  Allah'ın teklifi, yani emirleri.