T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TENAŞÜD

  Birbirine şiir okuma.

• TENAŞÜR

  Dağılmak.

• TENATTU'

  Çok arıtmak. * Ayırmak.

• TENATTUF

  Küpe takma.

• TENATTUS

  Dikkatle tecessüs etmek, araştırmak. * Ayırmak.

• TENATUH

  (Hayvanların) birbirlerine süsüşme (si). * Birbirine başla vurmak.

• TENATÜC

  Neticelenme. Birbirini netice vermek.

• TENATÜL

  Birbirine muhâlif olmak, ters olmak.

• TENA'UL

  Nâlin giymek.

• TENA'UM

  Nimetlenme, bolluk içinde yaşama.

• TEN-AVER

  (C.: Ten-âverân) f. Vücutlu, etine dolgun.

• TENAVÜB

  Nöbetleşme. Nöbet ile çalışma. Münâvebe.

• TENAVÜL

  Bir şeyi alma. * Yemek yeme. * Bahşiş ve ihsanda bulunma.

• TENAVÜM

  Yalandan uyur gibi görünme.

• TENAVÜR

  İri vücutlu kişi, iri yarı kimse.

• TENAVÜŞ

  Aşağı tutmak. * Sonraya bırakmak, tehir etmek. * Alıp yemek.

• TENAVÜŞ

  (Tenâvül mânasındadır) El atmak, el sürmek.

• TENAYÜB

  Nöbetleşmek.

• TENAZU'

  Kavgalaşmak, çekişmek. Birbirine husumet etmek.

• TENAZUK

  Birbirine öğretmek.

• TENAZUL

  Birbiri ile oklaşmak.

• TENAZUR

  Birbirine karşı olmak. Simetri hâli. * Bakışmak. Bir iş hususunda birbirine bakmak.

• TENAZURÎ

  Simetrik.

• TENAZÜK

  Birbirine süngü ile vurmak.

• TENAZÜL

  Yayan olarak vuruşmak.

• TENAZZUH

  Bulaşmak.

• TENAZZUR

  Dikkatle bakarak düşünme. Düşünerek dikkatle bakma.

• TENAZZÜF

  Pâklanma, temizlenme.

• TENBAL

  Kısa boylu, bodur adam.

• TENBAN

  f. Don, iç donu.

• TENBEL

  (Tembel) f. Üşenen, üşengeç. * İşte ağır, davranan ağır yürüyen, ağır hareketli.

• TENBEL-HÂNE

  f. Memurları iş görmez olan dâire; fertleri tenbel olan ev. Tenbeller yuvası.

• TENBELİT

  f. Hayvan yükü. Küçük yük.

• TENBİE

  Haber vermek.

• TENBİH

  (C.: Tenbihât) Göz açtırmak. * Gafletten ikaz etmek. Faaliyetini arttırmak. * Sıkı emir vermek. * Bir işin yapılacağı hakkında yapılan nasihat.

• TENBİHÂT

  (Tenbih. C.) Tenbihler. İkaz etmeler.

• TENBİK

  Ağaçları aynı hizâda dikmek.

• TENCİC

  Şâd etmek. Sevindirmek.

• TENCİD

  Evin içini nakışlı bezlerle süslemek. * Kahraman yapmak.

• TENCİM

  Yıldız ilmi ile uğraşmak. Yıldızların hareketlerinden mâna çıkarmağa çalışmak.

• TENCİR

  Korkutmak.

• TENCİS

  (Necâset. den) Pisleme, murdarlaştırma, pis etme.

• TENCİYE

  (Necât. dan) Kurtarma.

• TENCİZ

  Sona erdirme. Sonuçlandırma, neticelendirme. * Sözünü yerine getirme.

• TENDİD

  Meşhur etmek.

• TENDİF

  Yün ve pamuk atmak.

• TENDİYE

  Islatma, nemleme.

• TEN-DÜRÜST

  f. Sağlam vücutlu, kuvvetli. Vücudu sağlam olan.

• TENE

  f. Gövde, beden, cüsse, vücut. * Örümcek ağı.

• TENEBBİ

  (Nübüvvet. den) Peygamberlik iddiasına kalkışma, peygamberlik dâvasında bulunma.