T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TENKİH

  Nikâh etmek, nikâhlanmak.

• TENKİH-ÜL MENAT

  Menatın, yani illetin ayıklanması. Usul-ü Fıkhın kıyas bahsine ait bir ıstılahtır. Kıyasın dört rüknünden biri olan illetin, diğer benzeri hususiyetlerden ayıklanmasıdır. Şöyle ki: Şâri (Allah C.C.) bir hükmü bir sebebe bina eder. Fakat o illetle beraber hükme te'siri olmayan birçok özellikler de bulunur. Bu yabancı özellikleri ayıklamak ve esas sebebi meydana çıkarmak gerektir. İşte bu, bir tenkih-ül menat çalışmasıdır.

• TENKİL

  Uzaklaştırmak. Tepeleyip sindirmek. * Başkalarına ders ve ibret olacak şekilde ceza vermek. Rezil ve rüsvay eylemek. * Zincire vurmak.

• TENKİL

  Mübâlağa ile nakletmek.

• TENKİLÂT

  (Tenkil. C.) Örnek olacak biçimde cezâlandırmalar. * Düşmanları tepelemeler. * Uzaklaştırmalar.

• TENKİR

  Sıçratmak. * Ok çevirmek.

• TENKİR

  Tanınmayacak bir hale koymak. * Gr: Bir ismi harf-i tarifsiz kullanarak belirsiz yapmak. Gayr-i muayyen veya gayr-i mahdut kılmak.

• TENKİS

  Noksanlaştırmak. Azaltmak. İndirmek.

• TENKİS

  Evmek, acele etmek, sür'at.

• TENKİS

  Divite mürekkep koymak.

• TENKİS

  Başaşağı etme. Sernigun etme. * Boşaltma.

• TENKİSÂT

  (Tenkis. C.) Tenkisler, eksiltmeler, indirmeler, azaltmalar.

• TENKİŞ

  (C.: Tenkişât) (Nakş. dan) Nakşetme, nakışlama, işleme, resim yapma.

• TENKİT

  Temizleme, fenasını atma.

• TENKİT

  Noktalamak. Yazıda nokta, virgül gibi işaretler koymak.

• TENKİZ

  İnkaz etmek, kurtarmak. Kurtarılmak.

• TENMİK

  (Nemk. den) Yazma. Yazılma. * Güzel yazı ile yazma.

• TENMİYE

  (Nemâ. dan) Büyütmek. Yetiştirmek. Artırmak. Bereketlenmek. * Fesad veren haber yetiştirmek. * Ateş içine odun atmak.

• TENNUB

  Katran ağacı.

• TENNUR

  (C.: Tenânir) Tandır. * Fırın.

• TENPERVER

  f. Rahatına düşkün. Tembel. Vücudunu beslemek telâşesinde olan.

• TENSİB

  Uygun görmek. Münasib kılmak.

• TENSİF

  İkiye bölmek.

• TENSİK

  Nizam üzere dizmek. Nizâma koymak. * Edb: Bir ibârede zikredilecek birkaç şeyi sırasıyla irad eylemek. Sıra tertibi ile mânâ yükselirse tensik-i irtifâî, alçalırsa tensik-i inhitatî denir.

• TENSİKAT

  (Tensik. C.) Islahat. Düzen ve nizama koymalar.

• TENSİL

  (Kuş ve diğer hayvan) tüylerini yeleklerini, yününü ve kılını döküp kavlamak.

• TENSİL

  Halâs olmak, kurtulmak.

• TENSİR

  Serpme, saçma.

• TENSİS

  (C.: Tensisât) Tedkik ederek karar verme.

• TENSİYE

  Unutturma.

• TENŞİB

  Saplama, sokma. * Rüzgâr esme.

• TENŞİF

  (C.: Tenşifât) Suyu veya rutubeti emdirme. Sünger veya bez ile suyu alıp kurulama. * Ter kurulama.

• TENŞİM

  Bir işe başlama. * (Et) bozulup kokma.

• TENŞİR

  Açıp yayma. Serpme.

• TENŞİT

  (C.: Tenşitât) (Neşât. dan) Keyiflendirme, şenlendirme.

• TENŞİYE

  Beslemek, terbiye etmek. * Uzatmak.

• TENŞÛY

  f. Ölü yıkayıcı. * Teneşir.

• TENTE

  f. Örümcek ağı.

• TENTENE

  İplik gibi şeylerle örülmüş delikli bez, perde v.s. Dantela.

• TENTİF

  Mübâlağa ile yolmak.

• TENUFE (TENUFİYE)

  (C: Tenânif) Helâk olacak yer. * Sahra. * Yazı.

• TENUK

  (Tenuka, Tenukıye) : Helâk olacak yer. * Sahra. * Yazı.

• TENU-MEND

  f. Gövdeli, iriyarı, vücutlu kimse.

• TENÜK

  f. Dayanıksız, kuvvetsiz, zayıf. * İnce, rakik, nârin. * Az, hafif. * Yumuşak.

• TENÜK-HAVSALA

  f. Sabırsız adam, tahammülsüz kimse.

• TENÜK-RU

  f. Yüzü yumuşak olan kimse, yüzü yumuşak adam.

• TENVAT

  Atın yanına asılan şeyler.

• TENVİ'

  (C.: Tenviât) (Nev'. den) Çeşitlendirme, nevilendirme, türlü türlü etme.

• TENVİC

  Borç edinmek.

• TENVİH

  Sulandırma. * Yaldızlama. * Haksız bir şeyi yapmacık şeylerle süsleyip haklı gösterme. * Başka bir madeni, altın veya gümüş suyuna daldırma. * Bir kimsenin nâmını, şânını yükseltme.