T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TESAVİR

  (Tasvir. C.) Tasvirler.

• TESAVÜB

  Sövmek, sövüşmek.

• TESAVÜB

  Esnemek. * Gafil olmak, gaflette bulunmak.

• TESAVÜK

  Yürek zayıflığından eğilip sendelemek.

• TESAVÜM

  Alış-verişte birbirine mukavele yapmak, anlaşmak.

• TESAVÜT

  (Ot) katı olmak.

• TESAYÜF

  (Seyf. den) Kılıçla vuruşma.

• TESAYÜL

  Suyun revân olup akması.

• TESAYÜR

  Bir uğurdan gitmek.

• TESBİ'

  (Seb'. den) Yediye çıkarma, yedileme. * Bir şeyi yedi parça yapma.

• TESBİAN

  Yediye ayırmak suretiyle, yediye ayırarak.

• TESBİD

  Kıl yolmak. * Yağlanmayı terk etmek.

• TESBİH

  Dâim olmak, süreklilik. * Bir kimseyi hayatında sena edip övmek.

• TESBİH

  Tahfif etmek, hafifletmek. * Derin uyumak.

• TESBİH

  Sübhânallah demek. Cenab-ı Hakk'ı (C.C.) şânına lâyık ifadelerle yâdetmek. Yâni: Allah'ın zâtında, sıfâtında ve ef'âlinde cemi' nekaisten münezzeh olduğunu ifade etmektir. (Bak: Sübhan)

• TESBİHAT

  (Tesbih. C.) Cenab-ı Hakk'ı (C.C.) sıfatına lâyık ifadelerle yâdetmeler.

• TESBİHFEŞAN

  f. Çok çok tesbihat yapan, tesbihat ifade eden.

• TESBİHHAN

  f. Tesbih eden, tesbih okuyan.

• TESBİK

  (C.: Tesbikat) (Sebk. den) Eritip kalıba dökme.

• TESBİL

  (Sebil. den) Bir şeyi Allah rızası için vakfetme, Allah yoluna bağlama. * Yolcu etme, yola çıkarma. * Yol gösterme. * Kesme.

• TESBİT

  Sağlam olarak yerleştirme. Yerinden kımıldayamaz hâle getirme. * Bir şeyin aslını kat'i olarak bulma.

• TESCİ'

  Edb: Nesirde kafiye kullanmak. Cümleleri kafiyelendirmek.

• TESCİF

  Bir şeyi örtme.

• TESCİH

  (Eşek) dişiyle bir yerini tutup ısırmak.

• TESCİL

  Sicile geçirme, deftere kaydetme. * Sağlamlaştırma.

• TESCİLÂT

  (Tescil. C.) Kütüğe geçirmeler, sicile geçirmeler.

• TESCİN

  (Sicn. den) Hapsetme, zindana koyma.

• TESCİR

  Tennur yakmak. * Denizi kurutmak. * Boşaltmak ve doldurmak. * Ağlayarak çağırmak.

• TESCİYE

  (Seciye. den) Üstün ahlâk kazandırma. * Bir nesneyi örtmek.

• TESDİD

  (Sedd. den) Hayırlı işe doğru yöneltme. * Doğrultma, doğrultulma.

• TESDİS

  (C.: Tesdisât) (Süds. den) Gazelin her beytine dörder mısra ilâve ile onu müseddes (altı mısralı) hâline getirmek.

• TESDİYE

  Çulhaların bez çözmeleri.

• TESEBBÜB

  (Sebeb. den) Sebeb olmak.

• TESEBBÜBEN

  Sebep olma suretiyle.

• TESEBBÜT

  Rahatlık. * Sâkin olmak.

• TESEBBÜT

  Eğlenmek, oyalanmak. Geç gelmek.

• TESEBBÜT

  (Sebat. dan) Sebat gösterme, dayanma, sabretme, direnme. * Bir nesneye yapışmak. Tevakkuf.

• TESECCU'

  Kuşların cıvıltıları. * Seci' yapmalar.

• TESECCÜD

  (Secde. den) (C.: Teseccüdât) Secde etme, secdeye kapanma.

• TESEFFÜH

  Sefihleşme. * Mütegayyer olmak, değişmek. * Akılsızlık etmek.

• TESEFFÜL

  Örtme. * Aşağı sarkma. * Bayağılaşma, aşağılaşma.

• TESEFSÜF

  Yaramaz olmak.

• TESEHHUB

  Bulutlanma.

• TESEHHUR

  Alay etme, maskaraya alma.

• TESEHHUR

  Sahur yemeği yeme. (Bak: Sahur)

• TESEHHURKÂR

  Maskara.

• TESEHHÜD

  Uyanıklık.

• TESEHHÜR

  (Sehr. den) Gece uyumayıp uyanık kalma.

• TESEKKÜN

  (Sükûn. dan) Yatışma, sükûn bulma. * Miskin ve fakir olma.

• TESEKKÜN-İ DERYA

  Denizin sâkinleşmesi.