T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TETAVVUAN

  Nafile olarak, nafile tarzında.

• TETAVVUF

  Tavaf etme. Ziyaret maksadıyla bir şeyin veya bir yerin etrafını dolanma.

• TETAVVUK

  Boyuna gerdanlık gibi şeyler takma.

• TETAVVUS

  Tavus gibi renk renk elbise giyme.

• TETAYÜR

  (Tayeran. dan) Uçuşma. Uçuşup dağılma.

• TETBİ'

  Peşini bırakmayıp iyice araştırma. * Uyma, tâbi olma.

• TETBİN

  Fikrinde ve görüşünde dikkat etmek.

• TETBİR

  Helâk etmek, mahvetmek.

• TETBİT

  Zarar ve ziyan yapma.

• TE'TE

  Tekebbürlenmek, gururlanmak. Ululanmak.

• TETEBBU'

  Araştırıp tetkik etme. Derinliğine inceleyip tanıma, öğrenme. Öğrenmek için okuma.

• TETEBBUÂT

  Araştırıp incelemeler. Arayıp öğrenmeler.

• TE'TEE

  Söylerken dilini, "tâ" lâfzına döndürmek.

• TETELLU'

  Kalkmak için boynunu uzatmak.

• TETERRÜB

  Toz toprak içinde kalma.

• TETERRÜS

  Kalkanla siper yapmak.

• TETEVVÜC

  Tac giyme.

• TETFÜL

  Tilki eniği.

• TETİM

  Aşkla söylemek.

• TETİMME

  (Tetümme) (C.: Tetümmat) Tamam etme. Tamamlama. * Ek. Noksanını tamamlamak için ilâve edilen.

• TE'TİYE

  Su yolunu vermek.

• TETKİK

  (Bak: Tedkik)

• TETLİYE

  Nezretme. Adağı yerine getirme. * Farzdan sonra nafile namaz kılma.

• TETMİM

  Tamamlama, bitirme. * Edb: Bir şiiri tamam etmek.

• TETNİH

  Sallanmak. * Gururlanmak, tekebbürlenmek.

• TETRA

  Birbiri ardınca olmak. Birbirinin peşinden gelmek.

• TETRE'

  (Tarae. den) Ârız olur, meydana gelir (meâlinde).

• TETRİB

  Toza toprağa bulaştırma.

• TETRİH

  Tasalandırmak. Hüzünlendirmek, üzmek.

• TETRİS

  Muhkem etmek, sağlamlaştırmak.

• TETVİBE

  Tevbe etmek.

• TETVİC

  (C.: Tetvicât) Tac giydirme.

• TETYİB

  Helâk etmek, mahvetmek.

• TEVA

  Mâlın helâkı. Mülkün helâk olması.

• TEVABİ'

  (Tabi'. C.) Maiyyet. Bir kimseye tâbi olanlar. İman ve İslâmiyet veya herhangi bir hususta birisine bağlı bulunanlar. * Uşaklar. * Bir merkeze bağlı olan yerler. * Gr: Evvelki kelimeye göre hareke alan kelimeler.

• TEVABİL

  (Tâbel ve Tâbil. C.) Yemeklere katılan nâne, karanfil, tarçın ve biber gibi şeyler. Baharat.

• TEVABİT

  (Tâbut. C.) Tabutlar, sandıklar.

• TEVACÜD

  Kişinin kendini vecd suretinde göstermesi.

• TEVACÜH

  (Vech. den) Yüz yüze olma. Karşı karşıya gelme.

• TEVADD

  Muhabbet etmek, sevmek.

• TEVADU'

  (İki taraf düşmanlıktan vazgeçip) barışma.

• TEVAFFUK

  (Vefk. den) Muvaffak olma, başarma.

• TEVAFİ

  Tamam olmak, tamamlanmak.

• TEVAFUK

  Birbirine uygunluk. Muvâfık oluş. Rast gelme hali. Nizamlanmış biçimde birbirine uygun olmak.

• TEVAFUKAT

  (Tevâfuk. C.) Uygunluklar. Tevafuklar.

• TEVAFUKAT-I GAYBİYE

  Göze görünmeyen ve bizim için gaybi olan tevafuklar. Kur'an veya kıymetli dinî eserlerde, bir kısım kudsi kelimelerin, yazılışlarında İlâhî bir takdir ile, altalta ve yanyana dizilişleri.(Elbette böyle mübarek bir cemaatte ve tevafukat-ı gaybiyeden daha ziyade kuvvetli bir işaret-i gaybiye var ve ben görüyorum fakat herkese ve umuma gösteremiyorum. M.)

• TEVAFÜR

  (C.: Tevafürât) Artma, çoğalma.

• TEVAFÜRÂT

  (Tevafür. C.) Artmalar, çoğalmalar.

• TEVAGGUL

  Çok uğraşma, meşgul olma. Bir işin çok ilerisine varmak.

• TEVAGGULÂT

  (Tevaggul. C.) Tevagguller. Devamlı olarak uğraşmalar.