T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TEV'EME

  İki kız.

• TEV'EMÎ

  İkizlik.

• TEVENNUK

  Dikkatle bakmak.

• TEVERRİ

  Gizlenmek. * Belirsiz etmek.

• TEVERRU'

  Haramdan ve şüpheli şeylerden sakınmak.

• TEVERRUK

  (C.: Teverrukat) (Varak. dan) Yapraklanma.

• TEVERRUT

  Zor bir işe rastlama. Vartaya düşme.

• TEVERRÜD

  Vâridolma, gelme. * Gül gibi kızarma.

• TEVERRÜK

  Sol yanı üstüne oturup iki ayaklarını sağ tarafından uzatmak.

• TEVERRÜS

  (Veraset. den) Mirasçı olma. Vâris olma.

• TEVESSU'

  (Bak: Tevessü')

• TEVESSUH

  (Vesah. dan) Paslanma, kirlenme.

• TEVESSUK

  (Vüsuk. dan) İnanıp güvenerek ve itimad ederek dayanma.

• TEVESSUL

  (Bak: Tevassul)

• TEVESSÜ'

  (C.: Tevessüât) Genişleme, yayılma. Vüs'at bulma. * Zahmetsiz herkese yer bulunma.

• TEVESSÜÂT

  (Tevessü'. C.) Genişlemeler.

• TEVESSÜB

  (Vesb. den) Atlama, sıçrama.

• TEVESSÜD

  Dayanma, istinad. * Yastığa dayanma.

• TEVESSÜEN

  Genişleme suretiyle. Tevessü ederek.

• TEVESSÜL

  Allah'ın dergâhına yaklaştıracak amel işlemek. * Sarılmak. * Baş vurmak. * İnanmak. * Sebeb tutmak. * Hırsızlık.

• TEVESSÜLEN

  Başvurarak, girişerek. Sebep tutarak.

• TEVESSÜM

  Bir şeyin işaretlerine bakarak iyice anlamak.

• TEVEŞŞİ

  Saç ve sakalı kır olmak, alacalanmak.

• TEVEŞŞUH

  (C.: Teveşşuhât) Süslenme, takıp takıştırma. * Kadın gerdanlığını takma.

• TEVETTÜR

  Gerginleşme, gerilme.

• TEVETTÜR-Ü A'SAB

  Sinirlerin gerilmesi, sinirlenme. (Bak: Tevtir)

• TEVETTÜR-Ü HABL

  İpin gerilmesi.

• TEVE'UR

  Bir şeyin güçlenerek halli ve yenilmesi müşkil olması. * Bir hususta çetin zorlukla karşılaşmak. * Konuşanın çapraşık söylemesinden ve anlaşılmadığından dolayı, dinleyenin hayrette kalması.

• TEVEYYÜL

  (C.: Teveyyülât) Vâveylâ etme. Çığlık koparma.

• TEVEZZUG

  Hareket etmek.

• TEVEZZÜ'

  Yer tutma. * Dağılma. Bölünme, taksim olunma.

• TEVEZZÜF

  Sallanmak. * Evmek, acele etmek.

• TEVEZZÜF

  Kabuğunu soymak.

• TEVEZZÜL

  Kesilmek.

• TEVFİK

  Uygun düşürme. * Uydurma. Muvafık kılma. * Cenab-ı Hakkın kuluna yardım etmesi.

• TEVFİKAN

  Uygun olarak. Uyarak.

• TEVFİK-İ HAREKET

  Bir şeyin olmasına ve bir nizamın icablarına uygun düşen hareket.

• TEVFİK-İ İLÂHÎ

  Cenab-ı Hakk'ın insanı doğru yola lütfu ile sevketmesi.(Ey evliyâ-i umur! Tevfik isterseniz kavanin-i âdetullaha tevfik-i hareket ediniz. Yoksa tevfiksizlikle cevab-ı red alacaksınız. H.)

• TEVFİR

  Artırma, çoğaltma. * Bir kimsenin hakkını tam olarak verme.

• TEVFİYE

  Tamam vermek.

• TEVFİZ

  Evdirmek, acele ettirmek.

• TEVGİR

  (Mübalağa ile) Sıcaklatmak.

• TEVHİD

  Birleme. Bir Allah'tan başka İlâh olmadığına inanma. Lâ ilahe illallah sözünü tekrarlama. Her yerde ve her şeyde Allah'tan başkasının te'sir hâkimiyeti olmadığını anlamak, bilmek ve bilerek yaşamak. * Edb: Allah'ın varlığına ve birliğine dair yazılan manzume.İnsanlar, Allah'ın birliğine inananlar ve birliğine inanmayanlar olarak ikiye ayrılır. Allah'a inanmayanlar sözü, aslında Allah'ın birliğine ve sıfatlarına inanmayanlar sözünün kısaltılmış şeklidir. Çünkü insanı ve kâinatı kim yaratmıştır? Sorusuna inananlar da inanmıyanlar da cevap vermektedir. İnanmayanların verdikleri cevaplardan "kendi kendine olmuştur" sözü hem mantıksızlık, hem de varlığı bir ilâh gibi tasavvur ettiklerinden kâinatta mevcut varlıklar kadar ilâh edinmiş olurlar. "Muhtelif sebepler ve şartların bir araya gelmesiyle yaratılmıştır" diyenler, sebepleri ilâh olarak kabul etmiş ve kendisine kâinattaki sebeplerin sayısı kadar ilâhlar edinmiş olur. "Tabiat yaratmıştır" diyenlere gelince: Tabiattaki varlıklar atomlardan meydana geldiğinden hem atomu bir ilâh yerine koymuş olur ve atomlar sayısınca ilâh edinmiş olur. Demek ki Allah'ın birliğine inanmayan inkârcılar, kendi düşüncelerinin ürünü olan ilâhlara tapan putperestlerden başka birşey değildir.(Kur'an-ı Mu'ciz-ül Beyan, tevhid ve ferdiyeti pek çok tekrar ile, kuvvetli bir hararetle, yüksek bir halâvetle ders verdiği gibi, bütün enbiyâ ve asfiyâ ve evliyâ en büyük zevklerini ve saadetlerini kelime-i tevhid olan Lâ ilahe illallah'da buluyorlar. L.)(Arkadaş! Tevhid iki çeşit olur: Birisi âmiyâne tevhiddir ki, -Allah'ın şeriki yok ve bu kâinat Onun mülküdür - der. Bu kısım tevhid sahiplerinin fikirce gaflet ve dalâlete düşmeleri korkusu vardır. İkincisi hakiki tevhiddir ki, -Allah birdir, mülk onundur, vücud onundur. Her şey Onundur der. Lâyetezelzel bir itikada sahiptirler. Bu kısım tevhid sahipleri her şeyin üstünde Cenab-ı Hakk'ın sikkesini görür ve her şeyin cephesinde bulunan mührünü, damgasını okur. Ve bu sâyede huzurî bir tevhid melekesi mâliki olurlar ki, dalâlet ve evhamın taarruzundan kurtulurlar. M.N.)(Tevhid, yalnız tasavvurdan ibaret bir marifet değildir. Belki İlm-i Mantık'ta, tasavvura mukabil ve marifet-i tasavvuriyeden çok kıymettar ve bürhanın neticesi olan ve ilim denilen tasdiktir. Ve tevhid-i hakiki öyle bir hüküm ve tasdik ve iz'an ve kabuldür ki; her bir şeyle Rabbini bulabilir ve her şeyde Hâlıkına giden bir yolu görür ve hiç bir şey huzuruna mâni olmaz. Ş.)

• TEVHİD SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 112. Suresidir. İhlâs Suresi gibi çok isimleri de vardır. (Bak: İhlâs Suresi)

• TEVHİDEN

  Birleştirerek, tevhid olarak.

• TEVHİD-İ KIBLE

  Sadece bir yere müteveccih olmak. Bir kıbleden başka kıble kabul etmemek. * Mc: Sadece bir üstad kabul etmek.

• TEVHİD-İ ŞUHUD

  Her nereye bakılırsa Allah'ın birliğini anlamak, hissetmek. * Görüş birliği.

• TEVHİF

  Sopa ile vurmak.

• TEVHİM

  Bir nesneye gönül vermek. * Hâmile olmak ricâsını etmek.

• TEVHİM

  (C.: Tevhimât) (Vehm. den) Vehme düşürme. Vehimlendirme.