T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TEVSİD

  Yastığa dayandırma. * Dayatma, dayandırma.

• TEVSİH

  (Vesah. dan) Kirletme, murdarlama, pisletme. * Paslandırma.

• TEVSİK

  Vesikalandırmak. Vesikalamak. Sağlamlaştırmak. Yazılı hale koymak. * Bir kimse hakkında -bu emindir, mutemeddir- demek.

• TEVSİM

  Hacıların hac zamanı toplanmaları. * Dağlamak sureti ile ten üzerine işaret koyma, döğme yapma. * İsimlendirme, ad verme.

• TEVSİR

  Yumuşak etmek, yumuşatmak.

• TEVSİT

  Birini araya koyma. Ortaya koyma. Vâsıta etme.

• TEVŞİ'

  Süsleme.

• TEVŞİH

  (Vişah. dan) (C.: Tevşihât) Süslü elbise giydirme. Süsleme veya süslendirme. * Kur'ân-ı Kerimi usul ve kaidelerine göre okuma. * Bir kimseye mücevher gerdanlık takmak. * Ist: Bir eseri, büyük bir adamın adıyla süsleme. Eski ilim adamları, bazı kimselerin adına kitap yazarlar, kitabın baş tarafında onların adını zikrederler, bunu yapmakla da eseri süslemiş olurlardı. * Boyun bağı. * Urgan ve sicim asmak.

• TEVŞİM

  (C.: Tevşimât) (Veşm. den) Bedene döğme yapma. İğne ile yazı yazma veya şekil yapma.

• TEVŞİYE

  Koğuculukta mübâlağa etmek. Dedikoduculukta mübâlağa yapmak.

• TEVTİD

  Kazık kakma.

• TEVTİNE

  Yumuşak etmek, yumuşatmak.

• TEVTİR

  Yay gibi germek. Yaya kiriş germe.

• TEVV

  Tek.

• TEVVAB

  (Tevbe. den) Tevbe edenlerin tevbesini kabul eden Allah (C.C.). * Çok tevbe eden.

• TEVZİ'

  Dağıtmak. Herkesin hisselerini ayırıp vermek. Pay ederek dağıtmak.

• TEVZİÂT

  (Tevzi'. C.) Tevziler, dağıtmalar. * Herkese payını vermeler.

• TEVZİG

  Depretmek, hareket ettirmek.

• TEVZİN

  Tartmak. Ölçülü hâle koymak. * Zihinde düşünüp kararlı hâle koymak.*

• TEY'

  Kusmak. * Yere akmak.

• TEYAKKUN

  İyiden iyiye araştırıp şüphesiz tam olarak bilmek. * Tam yakınlık hâsıl etmek.

• TEYAKKUZ

  Uyanık olma. * Uykudan kalkma. * Göz açıklığı.

• TEYAMÜN

  Her nesneyi sağından tutmak ve sağından başlamak.

• TEYASÜR

  Bir nesneyi solundan tutmak.

• TEYBİS

  Kurutma, kurulama.

• TE'YE

  Eğlenmek, durmak, oyalanmak.

• TEYEBBÜS

  (C.: Teyebbüsât) Kuruma, kuru olma.

• TEYEFFU'

  Yüce olmak, yükselmek.

• TEYEFFÜN

  Çok yaşamak.

• TEYEKKUNÂT

  (Teyekkun. C.) Tam olarak ve iyice bilmeler.

• TEYEMMÜM

  Kasd. * Fık: Su bulunmadığı veya su bulunup da kullanılması mümkün olmadığı takdirde temiz olan toprak cinsinden bir şey ile, abdestsizliği veya gusülsüzlüğü -hadesi- gidermek maksadiyle yapılan bir ameliyedir.

• TEYEMMÜN

  Uğur sayma. Bir şeyle teberrük eylemek. Bir şeyi mesut ve uğurlu saymak. * Ölüyü kabirde sağ yanına yatırmak. * "Ben Yemenliyim" demek.

• TEYEMMÜNEN

  Uğur sayarak. Teyemmün ederek.

• TEYESSÜR

  Kolaylıkla husule gelme. * Muvaffakiyet ve başarı ile bitme.

• TEYETTÜM

  Kulluk etmek. * Aşkın insanı hor ve zelil etmesi.

• TEYETTÜN

  İncir yemek.

• TEYH

  (Teyhâ) Şaşkınlık. * Hayran olmak. * Tekebbürlenmek, gururlanmak.

• TEYHA'

  Issız yer.

• TEYHÜR

  Yar gibi çöküp yığılmış kumluk.

• TE'YİD

  (C.: Te'yidât) Kuvvetlendirme. Sağlamlaştırma. Metânet verme. * Doğrulama, doğru çıkarma. Destekleme.

• TE'YİS

  (Ye's. den) Me'yus etme, ye'se düşürme. Umutsuzlaştırma.

• TEYKAN

  Çok sıçrayan kişi. Çok sıçrayan kimse.

• TEYKİN

  (C.: Teykinât) Tam olarak ve iyice bildirme.

• TEYMA'

  Sahra, çöl, yaban.

• TEYMİM

  Teyemmüm ettirme.

• TEYS

  (C.: Tüyüs-Tiyese-Etyâs) Erkek keçi, teke.

• TEYSİR

  (Yüsr. den) Kolaylaştırma. Kolaylaştırılma.

• TEYYAR

  Hazırlanmış. * Dalga.

• TEYYAS

  Teke besleyen ve teke tutan kişi.

• TE'Z

  Yara. * Cenk edip döğüşürken birbirine yakın olup yoldaşını gözetmek.