T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TEZELLÜL

  Zillete katlanmak. Aşağılanmak. Alçalmak. Hor ve hakir olmak. Kendini alçak tutmak.

• TEZELLÜLÂT

  (Tezellül. C.) Alçalmalar, küçülmeler, zillete katlanmalar.

• TEZELZÜL

  Sarsıntı. * Sarsılma, deprenme.

• TEZELZÜLÎ

  Sarsıntı ile alâkalı. Sarsıntı nev'inhden.

• TEZEMMÜL

  Bürünmek. Sarılmak. Örtünmek. (Bak: Müzzemmil)

• TEZEMMÜM

  Kişi kendi üzerine hak lâzım kılmak. * Ahd ü eman etmek. * Arlanmak. Utanıp çekinmek.

• TEZEMMÜN

  Sür'atle gitmek.

• TEZEMMÜR

  Savaşmak.

• TEZEMRÜM

  Çağrışmak.

• TEZENBÜR

  Kibirlenme.

• TEZENDUK

  Zındıklaşma. Hak yolundan dönme. Kâfir olmak.

• TEZENNÜB

  Kuyruk sallandırmak.

• TEZENNÜR

  Zünnar kuşanmak.

• TEZERRİ

  Üstüne binmek.

• TEZERRU'

  Elle tartmak. Bir nesneyi kolla oranlamak. * Yemeği çok yemek. * Çok konuşmak.

• TEZERRUK

  Ayrılmak, dağılmak.

• TEZEVVUK

  (C.: Tezevvukat) (Zevk. den) Tad alma, zevk alma. Tatma.

• TEZEVVÜC

  (C.: Tezevvücât) (Zevc. den) Evlenme, kadın eş alma, zevce edinme.

• TEZEVVÜCÂT

  (Tezevvüc. C.) Evlenmeler, zevce edinmeler.

• TEZEVVÜD

  Azıklanma. Yanına yiyecek alma.

• TEZEYYUG

  Haktan ayrılmak. * Kadının süslenip dışarı çıkması.

• TEZEYYÜB

  Ağzının köpüğü kenarına yığılmak. * Yaş üzümün kuruması.

• TEZEYYÜD

  Ziyadeleşme, çoğalma, artma. * Tekellüfle sözü uzatma.

• TEZEYYÜN

  Süslenme. Bezenme.

• TEZEYYÜNÂT

  (Tezeyyün. C.) Süslenmeler, ziynetlenmeler.

• TEZEYYÜN-ÜL EZHÂR

  Çiçeklerin tezeyyünü, ziynetlenmeleri.

• TEZE'ZÜ'

  Kendini hor göstermek.

• TEZFİF

  Hazırlamak. * Katli sür'atlendirmek.

• TEZFİT

  Ziftleme, zift sürme.

• TEZGÂH

  f. Dokuma âleti. * Ticaret masası. İş yeri.

• TEZHİB

  (Zeheb. den) (C.: Tezhibât) Yaldızlama işi, yaldızlama sanatı. * Süsleme. * Altın sürme. * Dişlere altın dolgu yapma, çürümüş dişleri altınla doldurma.

• TE'ZİN

  Ezan okutma. * Bağırıp ilân etme.

• TE'ZİYE

  Eziyet etme, cefa çektirme.

• TEZKÂR

  (Tizkâr) Zikretme, hatırlatma, anma, yâdolunma.

• TEZKERE

  (Tezkire) Pusula. * Herhangi bir iş için izin verildiğini bildirmek üzere alınan resmî vesika. * Bazı meslek sahipleri için yazılan, o şahsın şahsî ve meslekî durumu hakkında bilgi. Biyografi.

• TEZKİK

  Davarın derisini hilâf-ı âdet üzerine başı tarafından yüzmek.

• TEZKİN

  Teşbih etmek, benzetmek.

• TEZKİR

  Hatırlatma. * Vazifeyi veya Cenab-ı Hakk'ın emirlerini hatırlatma. Vaaz ve nasihat etme. Tenbih ve ikaz etme. * Gr: Bir kelimeyi müzekker kılmak.

• TEZKİRE

  (Bak: Tezkere)

• TEZKİR-İ MÜSELLEMÂT

  Müsellematı, hakikat olduğu aşikâr bilinen şeyleri, hususları hatırlatmak, tekrar etmek.(Talim-i nazariyattan ziyade tezkir-i müsellemâta ihtiyaç var. S.)

• TEZKİT

  Doldurmak.

• TEZKİYE

  Doğruluğuna şehadet etmek. * Zekât vermek. * Zekât almak. * Pak ve temiz etmek. * Övmek, medhetmek. * Birisinin durumu hakkında soruşturmak.

• TEZKİYE

  Tamam etmek. * Boğazlamak. * İhtiyarlamak. * Ref'etmek. (Lügatta zebhetmek, yani boğazlamak mânasınadır. Bu maddenin aslı, lügatta bir tamamlanmak mânasıyla beyan olunuyor. Nitekim ateşin parlamasına "zeku-zekâ-zekâ'" denilir ki, tamam iştial etmektir. Kezâlik fehme "zekâ" denilir ki, tamam-ı fehim demektir. Sonra sinnin "yaşın" kemâline zekâ denilir ki, şebabın nihayetine gelip tamam olması demektir. İşte hayvanı boğazlamak da kanını akıtarak ve hararet-i gariziyesini teskin ederek olduğundan zekâ ve zekât tesmiye olunmuştur. İşte kelimenin lügat mânası ve esası budur.) (E.T.)

• TEZKİYE-İ NEFS

  Nefsini temiz bilmek. Kusuru üzerine almamak. Nefsini kusursuz addetmek. * Nefsi kötü şeylerden temizlemek, hayra yöneltmek.

• TEZLİK

  Keskin yapmak. * Dayandırmak.

• TEZLİK

  (C.: Tezlikât) Sürçtürme, kaydırma. * Başın saçını yolmak.

• TEZLİL

  Birisini tahkir etme, aşağılatma. Zelil ve hakir bulma.

• TEZLİM

  Beraber etmek. * Yumuşatmak. * Değirmen döndürmek.

• TEZMİL

  Gizlemek. Bir şeyi elbiseye sarmak. Esvaba sarınıp bürünmek. * Örtü.

• TEZMİM

  Zemmetmek.