T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TEZABÜH

  Bir karış miktarı yeri yarmak. * Birbirini boğazlamak.

• TEZACÜR

  Birbirini kandırıp bir iş üzerine ümitlendirme.

• TEZAD

  İki şeyin birbirine zıt olması. Aksilik. Terslik. * Edb: Mânaca birbirine zıt olan kelimeleri bir arada toplamak.

• TEZADD-I TÂBİ'

  Sonradan gelenin, tâbi olanın zıt olması. Tâbi olanın zıt oluşu.

• TEZA'FUR

  Elbiseye ve gövdesine za'ferân sürmek.

• TEZAFÜR

  Birbirine yardımcı olma. * Bir yere toplanma.

• TEZAGGUM

  Gadap etmek, hiddetlenmek, kızmak.

• TEZAHHUL

  Irak olmak, uzaklaşmak.

• TEZAHHÜR

  Arkalanmak.

• TEZAHÜF

  Muharebede iki taraf askerlerinin karşılaşıp çatışması.

• TEZAHÜM

  Birbirine sıkıntı vermek. Halk kalabalık edip birbirine sıkıntı vermek.

• TEZAHÜR

  Meydana çıkma, belirme, görünme. Gösteriş. * Birbirini korumak, birbirine arka olmak. * Arkalaşmak; yâni birbirine yardım etmek. * Avretine zıhar etmek, yani zevcesinin arkasını validesinin arkasına teşbih ederek "zuhruki kezuhri ümmî" demek.

• TEZAHÜRÂT

  (Tezahür. C.) Görünüşler. Gösterişler. Gösteriş için toplanmak.

• TEZAHZUH

  Uzak olmak.

• TEZAKİR

  (Tezkire. C.) Tezkereler.

• TEZAKKUF

  Bir şeyi sür'atle alıp yemek.

• TEZAKKUM

  Lokma lokma etmek. * Kaymak ile hurmayı karıştırıp yemek. (O taama "zekkum" derler.)

• TEZAKÜR

  Birbirini zikretmek.

• TEZALLÜM

  Birisinin zulmünden şikâyet etme. (Bak: Tazallüm)

• TEZALÜM

  Zulm edişmek.

• TEZAMÜR

  Birbirini kandırmak.

• TEZARÜF

  Zarif olmak isteme.

• TEZAUF

  (Zı'f. dan) Kat kat olmak, bir misli artmak. İki kat olmak.

• TEZA'UM

  Yalan olmak.

• TEZAVÜL

  Bir şeyi ortaya çıkarma, bir şeyi meydana getirme.

• TEZAVÜR

  (C.: Tezâvürat) Birbirini ziyâret etme, gidip görme. * Vazgeçme, yoldan çıkma, udul etmek. * Eğilip meyletme.

• TEZAYUG

  Meyledişmek, haktan dönmek.

• TEZAYUK

  Sıkışma.

• TEZAYÜD

  (Ziyadet. den) Ziyadeleşme, artma, çoğalma. * Söz ve sair şeyleri tekellüfle çoğaltma.

• TEZAYÜDÂT

  (Tezayüd. C.) Artmalar, ziyadeleşmeler, çoğalmalar.

• TEZAYÜL

  Ayrılmak.

• TEZA'ZU'

  Mâni olma, önleme, engel olma.

• TEZBİB

  Bir şeyin içine kuru üzüm koyma. * Yaş meyveyi kurutma.

• TEZBİH

  Çok boğazlatmak.

• TEZBİL

  (Toprağı) gübreleme.

• TEZBİR

  (C.: Tezbirât) (Zebr. den) Yazma veya yazılma. * Bez kenarına saçak yapmak.

• TEZCİYE

  Az nesne.

• TEZEBBU'

  Kişinin hulku yaramaz olmak, kötü huylu olmak.

• TEZEBBÜD

  Köpürme, köpüklenme. Kaymaklanma, kaymak bağlama.

• TEZEBZÜB

  Karışıklık. Mütereddit olmak. Kararsızlık.

• TEZECCÜC

  (Kaş) İnce olmak.

• TEZEHHUK

  Bâtıl olmak. * Helâk olmak, mahvolmak.

• TEZEHHUR

  Denizin köpürüp taşması.

• TEZEHHÜD

  Kendini dindar göstermek. Sun'i surette dindar olmak. * Dünyevî ve nefsanî şeylerden elini çekmek, ibadet etmek.

• TEZEHHÜR

  (C.: Tezehhürat) Çiçeklenme. * Yıldıramak, parlamak.

• TEZEKKİ

  Mânevi temizlenme. Ahlâken yükselme. * Zekât verme.

• TEZEKKÜR

  Unuttuktan sonra hatıra getirmek. Zikretmek. * Bir şeyi ders gibi tekrar ile ezbere almak. * Birkaç kişi toplanıp iş üzerine görüşmek.

• TEZEKKÜRÂT

  (Tezekkür. C.) Tezekkürler.

• TEZELLUK

  Dayanmak.

• TEZELLUK

  Kayma, sürçme.