T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TEZMİM

  Yular takma.

• TEZNİB

  Bir şeye ilâve, ek, zeyl takma, yazmak. Zeyl ve ilâve. Kuyruk takmak.

• TEZNİBÂT

  (Teznib. C.) İlâveler, eklemeler. Ekler.

• TEZNİD

  Çakmakla ateş yakma. * Başını devamlı önüne eğdirmek.

• TEZNİE

  Darılmak.

• TEZNİM

  Nişan ettirmek, işaretlendirmek.

• TEZNİYE

  Zinaya mensup etmek.

• TEZNUB

  Kuyruğu tarafından olmaya başlayan hurma salkımı. * Tülbendin aşağı sarkan tarafı.

• TEZRİ'

  Öksürme. * Genirmek.

• TEZRİB

  Keskinletmek.

• TEZRİCE

  (C.: Tüzrüc-Tezâric) Sülün kuşu.

• TEZRİF

  Çoğaltmak.

• TEZRİYE

  Savurmak. * Koyunun yününü kırkıp arkasında bir miktarını bırakmak. * Zelil etmek, kepâze yapmak.

• TEZVİ'

  Korkutmak.

• TEZVİB

  (C.: Tezvibât) Eritme, eritilme.

• TEZVİC

  Nikâhla bir kadını aldırmak. Birbirine eş yapmak. Evlendirmek.

• TEZVİD

  Sürmek. * Reddetmek.

• TEZVİD

  Yol azığı hazırlama.

• TEZVİK

  Süslemek, tezyin etmek.

• TEZVİK

  (Zevk. den) Tattırma, zevk aldırma.

• TEZVİR

  Söze yalan karıştırma. Yalan söze ziynet verme. * Şahidin şehadetini iptal etme. * Kendini ziyaret edene ikram etme.

• TEZVİREN

  Tezvir yoluyla.

• TEZYİD

  Artırma, çoğaltma, fazlalaştırma.

• TEZYİDÂT

  (Tezyid. C.) Artırmalar, çoğaltmalar, ziyadeleştirmeler.

• TEZYİD-İ GAYRET

  Gayreti artırma.

• TEZYİF

  Çürütmek. Küçük düşürmek. Eğlenmek, alaya almak. * Bir şeyin dışını tezyin ve tanzim edip, içini fena yapmak. Kötü ayar etmek. * Tahkir etmek.

• TEZYİL

  Ayırmak.

• TEZYİL

  Eklemek. Uzatmak. Altına ilâve etmek. Zeyl yapmak.

• TEZYİN

  Süslemek. Bezemek. Donatmak.

• TEZYİNÂT

  Süsler. Ziynetler.

• TEZYİNÂT-I LAFZİYYE

  (Muhassınat-ı lafziyye de denir. İlm-i Bediin iki bölümünden ikinci bölümüdür. ) Kelâmın lafzında olan ve göze hitab eden edebî san'atlar. Cinas, seci' gibi.

• TI

  Arabçada "" harfi. (Tâ) da denir.

• TIB

  (Bak: Tıbb)

• TIB'

  (C.: Atbâ) Nehir.

• TIB'

  Gölge.

• TIBA'

  Tabiat. Yaradılış. * Tabiatlar. Yaradılışlar.

• TIBAA(T)

  Kitap ve saire basma işi. * Kılıç yapma san'atı.

• TIBAK

  Uyma, uygunluk. * Tabakalar. Katlar. * Birbirine uygun olan şey. * Bir şeyi diğerine uydurup müsavi ve münasib kılmak.

• TIBALE

  Deve boynuna asılan büyük çan. * Davulculuk.

• TIBB

  Tabiblik, doktorluk. * Her şeyi gereği gibi bilmek. * Rıfk. Suhulet. * İrade. * Hastayı ilâçlarla tedaviye çalışmak. * Şan. * Şehvet.( $Kur'an, Hazret-i İsa Aleyhisselâm'ın nasıl ahlâk-ı ulviyesine ittibaa beşeri sarihan teşvik eder. Öyle de, şu elindeki san'at-ı âliyeye ve tıbb-ı Rabbaniye, remzen tergib ediyor. İşte şu âyet işaret ediyor ki: "En müzmin dertlere dahi derman bulunabilir. Öyle ise ey insan ve ey musibetzede benî-Adem! Me'yus olmayınız. Her dert, -ne olursa olsun- dermanı mümkündür. Arayınız, bulunuz. Hattâ ölüme de muvakkat bir hayat rengi vermek mümkündür. " Cenab-ı Hak, şu âyetin lisan-ı işaretiyle mânen diyor ki: "Ey insan! Benim için dünyayı terk eden bir abdime iki hediye verdim. Biri, mânevi dertlerin dermanı; biri de, maddi dertlerin ilâcı. İşte ölmüş kalbler nur-u hidayetle diriliyor. Ölmüş gibi hastalar dahi, O'nun nefesiyle ve ilâciyle şifa buluyor. Sen de benim eczahâne-i hikmetimde her derdine deva bulabilirsin. Çalış, bul! Elbette ararsan bulursun." İşte beşerin tıp cihetindeki şimdiki terakkiyatından çok ilerideki hududunu, şu âyet çiziyor ve ona işaret ediyor ve teşvik yapıyor. S.)

• TIBBE

  (C.: Tıbeb) Bir parça uzun bez.

• TIBBEN

  Tıp cihetiyle. Doktorlukça.

• TIBBÎ

  Hekimliğe ait. Doktorlukla alâkalı. * Hekimce.

• TIBBİYE

  Tıp mektebi. Tıp fakültesi.

• TIBK

  Aynısı, tıpkısı, tam aslı, tam kendisi.

• TIBL (TABL)

  (C.: Tubul-Atbal) Davul.

• TIBS

  Kurt, zi'b.

• TIFL

  Küçük çocuk. * Her şeyin cüz ve parçası. * Batmaya yakın güneş. * Kıvılcım.

• TIFLÂNE

  f. Çocukçasına, çocuk gibi. Çocuğa yakışır surette.

• TIFL-I NEV-RESİDE

  f. Yeni yetişmiş çocuk.