T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TIRK

  Kuvvet. * Besililik, semizlik.

• TIRM

  Yağ.

• TIRMESA

  Karanlık, zulmet.

• TIRRAK

  Tiryak, ilâç. * Afyon.

• TIRRİH

  Tuzlu balık, sardalya.

• TIRS

  (C.: Etrâs) Kâğıt, sahife.

• TISYAR

  Arslan. * Sivri sinek.

• TIŞE

  Ufak çocuk.

• TIVAL

  Uzun olanlar.

• TIVAL-I MUFASSAL

  Kur'an-ı Kerim'de 49'uncudan 85'inciye kadar olan sureler.

• TIYBE

  Helâl. * Güzel, temiz.

• TIYERE

  şom ve yaramaz görmek.

• TIYN

  Çamur. Balçık.

• TIYNET

  Huy. Yaradılış.

• TIYRE

  Darılma, gücenme. * Darılan, gücenen.

• TIYSAR

  Sivrisinek. * Arslan.

• TIYYE

  Niyet, kast.

• TÎ'

  Kırk baş koyun.

• TÎB

  (C.: Etyâb) Güzel koku. Güzel kokusu için sürülen şey.

• TİBA'

  Birbiri ardınca olmak. Peşpeşe bulunmak.

• TİBN (TEBN)

  Kuru ekin sapı. Saman. * Yirmi kişiyi doyuran büyük kap.

• TİBNÎ

  Saman renkli.

• TİBR

  Altın parçası. Altın ve gümüş tozu.

• TİBRAK

  Bıçak.

• TİBYAN

  Açık ifade ile beyan etme. Açıklama. * Meşhur bir Kur'ân tefsirinin adı.

• TÎC

  (Tâc. C.) Taçlar.

• TÎCAN

  (Tâc. C.) Taçlar.

• TİCANÎ

  Kuzey Afrikada, hicri 1200 tarihlerinde Ahmed Ticanî adında bir şahıs tarafından kurulan bir tarikattır.

• TİCARET

  Alım-Satım.

• TİCARETGÂH

  f. Ticaret yapılan yer, ticaret yeri.

• TİCARETHÂNE

  f. Ticaret yeri. Ticaret edilen yer.

• TİCARÎ

  (Ticariyye) Ticaretle ilgili, ticarete ait.

• TİCFAF

  (C.: Tecâfif) Zırh.

• TİCVAL

  Memleket seyredip dolaşmak, gezmek.

• TİFFAN

  Her nesnenin vakti.

• TÎG

  f. Kılıç, seyf.

• TÎGBEND

  f. Kılıç kuşanan, kılıç bağlayan.

• TÎGDÂR

  f. Kılıç taşıyan, kılıçlı.

• TÎG-İ BÜRRAN

  Keskin kılıç.

• TÎG-İ GUŞTİN

  Etten kılıç. * Mc: Dil.

• TÎGZEBAN

  f. Dili kılıç gibi olan. Tesirli söz söyleyen.

• TÎGZEN

  f. Güzel kılıç kullanan.

• TİH

  Gülen kimsenin gülerken çıkardığı ses.

• TÎH

  (C.: Etyâh) Çöl. Susuz sahra. Sina yarımadasındaki çöl. (Musâ (A.S.) Mısır'dan çıktıktan sonra, kavmiyle beraber kırk sene bu çölde dolaşmıştır.)

• TİL'

  Etrafına çok iltifat eden kişi. Etrafdakilerle şakalaşan kimse.

• TİL'ABE

  Oynaşmak.

• TİLAD

  Köle, hayvan, mülk, mal gibi şeyler. * Kendi yanında eskiden beri mevcud olan ve yeni olmuş olan şey.

• TİLAL

  (Tell. C.) Kümeler, yığınlar. Tepeler.

• TİLAMİZ(E)

  (Bak: Telâmiz)

• TİLAVET

  Okumak. Takib etmek, arkasına düşmek.