T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TİLAVET-İ KUR'ÂN

  Kur'an-ı Kerim'i usulüne göre okumak, mânâsını tefekkür etmek.

• TİLHAH

  Devamlı olarak bir yerde durmak.

• TİLKA'

  Taraf, yön, cihet. * Hiza. * Mülâkat. Görüşmek ve buluşmak.

• TİLKA-İ NEFİS

  Nefis tarafından. Nefis cihetinden.

• TİLLE

  f. İşlenmemiş altın.

• TİLLE

  Basamak. * Sıradağ.

• TİLMİZ

  Çırak. Talebe. Kalfa.

• TİLMİZÂNE

  f. Talebe gibi. Tilmize yakışır surette.

• TİLMİZİYET

  Talebelik, tilmizlik, öğrencilik.

• TİLTAL

  Hareket ettirmek.

• TİLTİLE

  Sabırsız olmak. * İşi güç olmak. * Hurma çöpünden yapılan bardak.

• TİLV

  Tâbi.

• TİMAR

  f. Bir şeyin devam ve inkişafı için yapılan hizmet. * Sipâhiye verilen öşrü alınacak arazi. (Bak: Zeâmet)

• TİMAR-HÂNE

  f. Akıl hastahanesi, tımarhâne.

• TİMLAK

  Mülayemet etmek, yumuşaklık göstermek. * Tereddüt etmek, karar verememek.

• TİMRAD

  (C.: Temârid). Güvercin yuvası.

• TİMSAL

  Resim, suret, sembol, nümune. Tasvir. Bir şeyi başka bir şeye benzetmek. Heykel.(Cam, su, hava, âlem-i misal, ruh, akıl, hayal, zaman vesâire gibi, tecelli-i timsal akislere mahal ve mazhar olan çok şeyler vardır. Maddiyat-ı kesifenin timsalleri hem münfasıl, hem ölü hükmündedirler. Çünkü asıllarına gayr oldukları gibi, asıllarının hâsiyetlerinden de mahrumdurlar. Nurânilerin timsalleri ise, asıllarıyla muttasıl ve asıllarının hâsiyetlerine mâlik ve asıllarına gayr değillerdir. Binaenaleyh Cenab-ı Hak, şemsin hararetini hayat, ziyasını şuur, ziyadaki renkleri duygu gibi yapmış olsa idi, senin elindeki âyinede temessül eden şemsin timsali seninle konuşacaktı. Çünkü o timsalinde oldukça harareti, ziyası, renkleri olurdu. Hararetiyle hayat bulurdu, ziyasiyle şuurlu olurdu. Renkleri ile de duygulu olurdu. Böyle olduktan sonra, seninle konuşabilirdi. Bu sırra binaendir ki, Resul-i Ekrem (A.S.M.) kendisine okunan bütün salâvat-ı şerifeye bir anda vâkıf olur. M.N.)

• TİMŞEK

  İç mest üstüne vurulan parça, yapılan yama.

• TİMTAM

  Dilini "te" harfine alıştırmış olan kimse.

• TÎN

  İncir.

• TÎN

  (C.: Etyân) Balçık. * Mektup gibi şeyleri mühürlemek.

• TÎN SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 95. suresinin ismidir. Mekkîdir. Vettîni Suresi de denir.

• TİNAE

  Mukimlik, ikamet etmeklik. Ayakta durmak.

• TİNAVE

  Müzakereyi terketmek. Görüşmeyi bırakmak.

• TİNBAL

  Kısa, bodur kimse.

• TÎNE

  (Tıynet) Balçık. * Hilkat, yaratılış.

• TİNNÎN

  Büyük yılan, ejder, ejderha. * Koz: Gökte yedi burc boyunca uzanan hafif beyazlık. * Ejderha burcu. Semânın şimal yarım küresinde Küçük Ayı burcunu etrafından saran, kıvrılıp bir yıldız dörtgeni ile nihayet bulan bir burç.

• TİNNÎNEYN

  İki yılan. Mc: İki yılana benzetilen güneş ve ayın medârının farazî kavisleri.(Derecât-ı şemsiye medarı olan "mıntıkat-ül büruc" tabir ettikleri daire-yi azime, menazil-i Kameriyenin medarı bulunan mâil-i Kamer dairesi, birbiri üstüne geçmekle o iki daire, her birisi iki kavis şeklini vermiş. O iki kavise Felekiyyun uleması lâtif bir teşbih ile büyük iki yılan nâmı olan tinnîneyn namını vermişler. L.)

• TİNNÎN-İ FELEK

  Saman yolu, hacılar yolu. Gökteki husuf ve küsuf mevkileri olan iki düğüm.

• TİNNÜ

  Beraberlik, eşitlik.

• TİP

  t. Benzerlerinin ana vasıfları kendinde görülen ideal örnek, misal.

• TİPİK

  t. Nümune, örnek olarak. Benzer.

• TİR

  f. Ok.

• TİR'ABE

  Deve hörgücü.

• TİR'ABE

  Deve hörgücünün bir miktarı.

• TİRAMOLA

  İtl. Halat çekme.

• TİRASE

  (Türs. C.) Ask: Kalkanlar.

• TİRAŞ

  f. Tıraş. * Üst taraftan yontarak düzelten. * Üst taraftan düz olarak yontma.

• TİRAŞİDE

  f. Tıraş olmuş, tıraş edilmiş. * Yontulmuş, düzleştirilmiş.

• TİRB

  (C.: Tirâb-Etrâb) Anasından saçlı ve dişli doğan oğlan. * Yaşta diğerine eşit olan nesne. * Lezzet.

• TİRBAN

  (Türâb. C.) Topraklar.

• TİRDAN

  f. Ok mahfazası, sadak.

• TİRE

  f. Karanlık. Bulanık.

• TİREDİL

  f. Fena kalbli, kalbi kara.

• TİREGÎ

  f. Karalık. Bulanıklık.

• TİREGUN

  f. Bulanık renkli, kara renkli. Rengi bulanık.

• TİRENDAZ

  f. Ok atan, okçu.

• TİRERE'Y

  (Tire-re'y) f. Tedbirsiz.

• TİREŞEB

  f. Karanlık gece.

• TİRHAL

  Yola çıkma, göç etme.