T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TUF

  f. Yankı. Akseden ses. Aks-i sada.

• TUFA

  Sihir, efsun.

• TUFAHE (TAFÂHE)

  Çömlek. * Her ne olursa olsun ağzına alan köpek. * Her nesnenin üzerine gelen.

• TUFAN

  Çok şiddetli ve her tarafı kaplayan yağmur. * Nuh Peygamber (A.S.) zamanındaki büyük su baskını hâdisesi. (Hz. Nuh'un (A.S.) Cenab-ı Hak'tan aldığı emri kavmine tebliğ etmesi neticesinde kavminin ekserisi hürmetsizlik ve dinlememezlik yaptıklarından ve zulme başladıklarından, Cenab-ı Hakk'ın izni ile devamlı ve şiddetli yağmurla büyük su baskını oluyor ve Nuh Peygamber (A.S.) bir gemi yaparak, kendisine iman edenlerle ve her sınıf canlı mahluktan birer çift alarak su üzerine çıkıyor ve zâlimler suya gark oluyor, Peygambere itimad ile tâbi olanlar da tufandan kurtuluyor. Bu hâdisenin vukuu Kur'anda sâbittir.)

• TUFANZEDE

  f. Tufan görmüş. Tufana uğramış.

• TUFAVE

  Güneş dairesi. * Ay ağılı, hâle. * Kabile.

• TUFEYLÎ

  (Davetsiz ziyafete giden Tufeyl adında birisinin ismindendir) Sahte. * Dalkavuk. Çanak yalayıcı. * Başkasının sırtından geçinen. Asalak. Parazit. Fazladan.

• TUFF

  Tırnak arasında olan kir. * Parmakların üstünde olan kir.

• TUFFAH(A)

  Elma.

• TUFU'

  Ateşin sönmesi.

• TUFUH

  Kap ağız ağıza dolma. * Yukarı kalkma. * Çabuk geçme.

• TUFUL

  Güneşin batmağa yaklaşması. * (Tıfl. C.) Çocuklar.

• TUFULÂNE

  f. Çocukçasına.

• TUFULİYYET

  (Tufulet) Çocukluk. Küçüklük. Yavru oluş. * Ter u tazelik.

• TUFYE

  Mukul ağacının yaprağı. Yılanın arkasındaki hatta teşbih edilir.

• TUGAT

  (Tâgi. C.) Tâgiler. Azmış ve hak yoldan sapmış olanlar.

• TUGAVE

  Güneş dairesi. * Araptan bir kabile.

• TUGMUS

  Şeytanın ve cinnin gayet habisi.

• TUGVAN (TUĞYÂN)

  Haddinden tecavüz etmek, haddini aşmak.

• TUGVE

  Dağ başı. * Yüksek mekân.

• TUGYAN

  Zulüm ve küfürde çok ileri gitmek. Azgınlık, taşkınlık. Taşkın mizaçlılık. * Kan galebe etmesi hali. * Resmî devlet kuvvetlerine karşı durmak. * Su baskını.

• TUGYE

  Dağ başı. * Yüksek mekân.

• TUH

  Helâk olmak. * Berbad olmak. (Hakaret için söylenilen bir kelimedir)

• TUHAF

  (Tuhfe. C.) Hediyeler. * Münâsebetsiz hâl. * Eğlenceli, gülünç. * Garip iş veya şey. * Hoşa giden ve az bulunur şeyler.

• TUHAL

  Dalak ağrısı.

• TUHARE

  Taharet ettikleri suyun bakiyyesi.

• TUHFE

  Turfanda şey. * Görülmemiş yeni çıkan. Yeni. * Hediye, armağan.

• TUHFÎ

  İyilik etmek.

• TUHLA

  Kara ile boz arasındaki renk.

• TUHLÜB

  (C.: Tahâlib) Soysop, sülâle.

• TUHM

  (C.: Tühum) Her yerin ve her köyün nihayeti.

• TUHME

  Hayvanın burnunun kara olması.

• TUHME

  Mide dolgunluğu. Hazımsızlık.

• TUHR

  Pâklık, temizlik, taharet. * Kadınların iki âdet görmeleri arasındaki temizlik hâlleri. (Temizlik hâli uzayan, devam eden kadına "Mümtedet-üt tuhur" denir).

• TUHRA

  Yufka bulut.

• TUHRUBE

  (Tahrebe-Tıhrıbe) Bez parçası. * Bulut parçası.

• TUHRURE

  (C.: Tahârir) Bulut parçası.

• TUHTUH

  Kötü ahlâk.

• TUHUHA

  Hamurun ekşimesi.

• TUHUR

  Arınıp pâk olmak, temizlenmek.

• TUHUR

  (C.: Tahârir) Bulut parçası.

• TUHUT

  Hor ve hakir kimse.

• TUHVE

  Yufka bulut.

• TUHYAN

  Karlık gibi su soğutacak kap. Buzluk, buzdolabı.

• TUHYE

  Benî Temim kabilesinden bir cemaat.

• TUKA

  Takva. Allah'tan korkmak. Havfullah.

• TUKAT

  Nefsini haramdan ve şüpheli nesnelerden saklamak.

• TUKUS

  Yaban havucu.

• TUKYE

  Sakınma.

• TUL

  Boy. * Uzunluk. * Ömür ve hayat. * Uzamak. * Zaman çokluğu. * Çokluk, bolluk.