T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. T Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• TİRKEŞ

  f. Okluk, ok kabı, sadak.

• TİRMİZÎ

  (Bak: Kütüb-ü Sitte)

• TİRYAK

  Panzehir. Zehirlenme veya hastalıklardan hemen şifâ bulmağa vesile olan ilâç.

• TİRYAKİ

  Afyon kullanmağa alışmış, afyonkeş. * Keyif verici şeyler kullanmağa alışık olan. * Mc: Huysuz, aksi, titiz.

• TİS'A

  Dokuz. 9.

• TİS'A MİE

  Dokuz yüz. 900

• TİSHAN

  (C.: Tesâhin) Çizme.

• TİS'ÛN

  (Tis'în) Doksan, 90.

• TÎŞ

  şiddet. * Hafiflik.

• TÎŞE

  f. Muharebede kullanılan başı sivri ve keskin balta, keser.

• TİŞRAB

  Şarap içmek.

• TİYAKA

  Cimaa pek ziyade düşkün olmak. * Şehvetin galip olması.

• TİYATRO

  yun. Dram, komedi ve sair piyeslerin temsil edildiği yer. * Sahneye konulan oyun ve bu gibi temsilleri oynama san'atı.(İşte dans ve tiyatro gibi o zamanın lehviyatları ve kebairleri ve bid'aları birer câzibedarlık ile pervane gibi nefisperestleri etrafında toplar, sersem eder. Ş.) (Bak: Roman)

• TİYESE

  (Teys. C.) Erkek keçiler, tekeler.

• TİYFAK

  Helâk olmak, mahvolmak.

• TİYNET

  (Bak: Tıynet)

• TİZ

  f. Keskin. * Çabuk, tez. * Sık.

• TİZ-ÂB

  f. Kezzap.

• TİZ-ÇEŞM

  f. Gözü keskin.

• TİZ-DEST

  f. Çabuk iş gören, eline çabuk.

• TİZÎ

  f. Çabukluk, tezlik. * Keskinlik. * Sıklık.

• TİZNA

  f. Kılıç, bıçak gibi şeylerin keskin olan ağız tarafı.

• TİZ-PÂ(Y)

  f. Tez, süratli, ayağına çabuk.

• TİZ-PER

  f. Hızlı ve çabuk uçan.

• TİZ-REFTÂR

  (Tiz-rev) f. Çabuk yürüyüşlü, acele ile giden.

• TİZ-REV

  (Bak: Tiz-reftar)

• TOKAT

  Kale içi, siper, ahır, ağıl. El içi gibi yer. * Dere arası olan hayvan mer'ası. * El içiyle vurulan sille.

• TOLGA

  Başlık, miğfer nevilerinden birinin adıdır.

• TONAJ

  Bir vasıtanın iç hacmine göre taşıma kapasitesi.

• TOPUZ

  t. Ucu top şeklinde sopadan ibâret eski silâh. * Top şeklinde toplanmış saç. * Kısa ve tıknaz kimse.

• TÖHEM

  (Töhmet. C.) Suçlar, töhmetler, kabahatler.

• TÖHMET

  Birisine isnad edilen, fakat kat'iyyetle işleyip işlemediği belirsiz olan suç, kabahat. * İtham altında olma.

• TÖHMETLENDİRMEK

  Suç isnad etmek.

• TÖVBE

  (Bak: Tevbe)

• TRAJ

  Fr. Basılan gazete veya mecmuanın baskı sayısı.

• TRAJEDİ

  yun. Fâcia. Mevzuunu efsanelerden veya tarihî hâdiselerden alan, seyirciler üzerinde merhamet veya dehşet hissi uyandıran sahne eseri.

• TU

  f. Sen.

• TU(Y)

  f. Katmer, kat.

• TUAM

  (Tu'me. C.) Azıklar, yiyecek şeyler. * Çeşniler, tadlar.

• TUB

  Kiremit. * Tuğla.

• TUBA

  Ne hoş. Ne iyi. Her şeyin iyisi ve efdali. * İyilik, güzellik. Baht. * Cennette bulunan ve kökü göklerde dalları aşağıda olan ağaç ismi. * Çok berrak ve saf olan. * Saâdet. Hayır. Devlet.

• TUBA LE-KE

  Ne mutlu sana, devlet ve saadet sana. Tuba sana.

• TUBAHA

  Çömlek. * Ağızdan çıkan köpük.

• TUBA-İ HİLKAT

  Hilkat ağacı, hilkat tubası. Kâinat, teşbih yapılarak tuba ağacına benzetilmiştir.(Tuba-i hilkatten semavat şıkkına hep kehkeşan ağsanınaBir Cemil-i Zülcelâl'in dest-i hikmetiyle takılmış pek güzel meyveleriz biz. M.)

• TUBAL

  Kızmış bakırdan ve kızmış demirden çekiçle vurulduğunda kopup dökülen parça.

• TUBALE

  (C.: Tubâlât) Dişi koyun.

• TUB'AN

  Mühür mumu.TUBERTU : (Tu-ber-tu) Kat kat.

• TUBU

  Bir nevi kene.

• TUBUL

  (Tabl. C.) Davullar.TUDE : f. Yığın, küme.

• TUDE-BE-TUDE

  Yığın yığın. Küme küme.