U Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. U Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• UMUR-U MÜTENASİBE

  Aralarında uygunluk ve münasebet bulunan şeyler.

• UMUR-U MÜTEZADDE

  Aralarında uygunluk olmayan birbirine zıt şeyler.

• UMYA

  (Bak: Amya)

• UMYAN

  (A'mâ. C.) A'mâlar, körler.

• UMYE

  Azgın ve sapkın olmak. * Husumet ve inat etmek.

• UNAB

  Büyük burun. * Akıl. * Karın.

• UNAT

  (Ani. C.) Esirler. * Adi, bayağı ve aşağılık kimseler.

• UNAYİL

  (C.: Anâyil) Berk, metin, sağlam, dayanıklı, muhkem.

• UNCUD

  Çekirdeği çıkmış üzüm.

• UNF

  Kabalık. Sertlik. Cebir ve zor.

• UNFEN

  şiddetle, sertlikle. Zor kullanarak.

• UNFÎ

  (Unfiyye) Sert, şiddetli, kaba.

• UNFUS

  Edepsiz ve hayâsız kadın.

• UNFUVAN

  Gençlik ve güzelliğin başlangıcı, en parlak zamanı. * Parlaklık, tazelik.

• UNFUVAN-I ŞEBAB

  Gençlik çağı, tazelik.

• UNK

  Boyun, gerdanlık, gerdan.

• UNKUD

  Salkım.

• UNSUL

  Ada soğanı.

• UNSUR

  Kimyevî maddeden her biri. Mürekkeb cisimlerde bulunan basit maddelerin her birisi. * Umumdan ayrılan kısım. * Tam olan şeyin her bir parçaları. * Madde, esas, kök. Element.

• UNSURİYET

  Irkçılık. Bir kavmi veya kendi soyunu daha şerefli sayarak diğer insanları hakir görmek. Menfî milliyetçilik.(Cây-ı dikkat bir hal: Türk milleti anâsır-ı İslâmiye içinde en kesretli olduğu halde, dünyanın her tarafında olan Türkler ise müslümandır. Sair unsurlar gibi müslim ve gayr-ı müslim olarak iki kısma inkısam etmemiştir. Nerede Türk taifesi varsa müslümandır. Müslümanlıktan çıkan ve müslüman olmayan Türkler Türklükten dahi çıkmışlardır -Macarlar gibi-. Halbuki küçük unsurlarda dahi, hem müslim ve hem de gayr-i müslim var. M.)

• UNSUT

  Kıldan bükülme ip.

• UNUŞE

  Refah, huzur, rahatlık. * Adâlet. Merhamet. * Şarap. * Beğenme.

• UNV

  Alçaklık. * Alçak gönüllülük, tevâzu etmek.

• UNVE

  Zor, kuvvet gösterme.

• UNVETEN

  Cebren, zorla, kuvvet göstererek.

• UNZUB

  (C.: Anâzıb) Erkek çekirge.

• UNZUBA'

  Çekirge olan yer.

• UNZUR

  Bak, gör (Meâlinde emir).

• UNZUVAN

  Herze ve hezeyan söyleyen kimse. * Bir ot.

• UNZUVANE

  Dişi çekirge.

• UR

  Tek gözlüler. * Silâhsız, mühimmatsız olanlar.

• UR

  Önünde hendek olan istihkâm. Yüksek ve müstahkem yer, toprak tabya. Burç.

• URA

  Çıplaklık.

• URA'

  İlmek yapmak.

• URA'IR

  (C.: Arâır) Semiz etli deve. * Şerefli adam. * Kavmin reisi.

• URAM

  Eti soyulmuş kemik. * Çokluk. * Kötü ahlâk. * Şiddetli muhâlefet. * Çocuğun edepsizlik yapması.

• URAME

  Hiddet. * şiddetli muhalefet. * Kötü ahlâk. * Edepsizlik etmek.

• URAT

  (Uryan. C.) Elbisesi olmayanlar. Çıplaklar, uryanlar.

• URAZA

  Misafire çıkarılan yiyecek. * Hediye, armağan.

• URB

  Şiddetli akıcı çay. * Ferah, sevinç, neşat.

• URBA

  (Aslı dır.) İtl. Esvab, elbise. * Arabçada: Ukde, köstek, büklüm, düğüm. * Zekâvet. * Mekir, hile.

• URBAN

  Çöl arabaları. * Aşiretler.

• URBUN

  Müşterinin bâyie verdiği pey.

• URCA

  Bir nesnenin üzerine durmak veya üstüne çıkmak.

• URCAN

  (A'rec. C.) Topallar.

• URCUN

  Kurumuş hurma dalı. Ay gibi eğilen dal. Hurma salkımının dalı.

• UREFA

  (Ârif. C.) İrfan sâhibi kimseler. (Bak: İrfan)

• URF

  (C.: A'râf) At yelesi. * Horuz ibiği. * Âdet. * Cennet ile Cehennem arasında bir makam. * İhsan.

• URGAN

  t. İp. Halat.

• URGUN

  t. Vurgun, âşık.