Y Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Y Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• YEHHİR

  Katı ve sert taş. * Serap.

• YEHMA

  Sahra, çöl.

• YEHMUM

  Kömür gibi simsiyah olan şey. * Zifir ve kara duman. * Cehennem ahalisini ihata eden perde.

• YEHMUR

  Çok sözlü, çok konuşan adam. * Çok çalışkan ve işe cür'etli olan kişi. * Yeri götüren balık.

• YEHR

  İnat etmek.

• YEHUD

  Yakub (A.S.) ın büyük oğlunun adıdır. (Bak: Ya'kub)

• YEİS

  (Ye's) Ümitsizlik. (Bak: Ye's, Himmet)

• YEK

  f. Bir, münferid. * Bir oluş, birlik.

• YEK-ÂVÂZ

  f. Tek sesli, bir sesli. * Mc: Bir tarzda, bir şekil üzerine. * Edb: Başından sonuna kadar aynı kuvvette güzel olan manzume.

• YEKÂYEK

  f. Birer birer. Tek tek. * Ansızın.

• YEKBAR

  (Yekbâre) f. Bir defa, bir kere. Bir defada.

• YEKCİNS

  f. Aynı cinsten.

• YEKÇEŞM

  Tek gözlü. * Âhir zamanda gelecek olan Deccal'ın bir ismi. "Sadece dünya hayatını şiddetle isteyip âhireti unutan ve inkâr eden" meâlinde mecazen söylenilmiştir. * Güneş. (Bak: Deccal)

• YEKDANE

  f. Eşi, benzeri olmayan. Tek.

• YEKDEM

  f. Bir nefes, çok az, çok kısa.

• YEKDEST

  f. Bir elli, tek elli. * Bir çeşit, bir cins. * Eskiden yapılmış bir çeşit rende.

• YEKDİĞER

  Bir başkası.

• YEK-DÜ-SE

  f. Bir-iki-üç.

• YEKE

  f. Yalnız, bir, tek.

• YEKNESAK

  Devamlı aynı halde olan. Biteviye. Değişmez bir hal.(Yeknesak istirahat döşeğindeki hayat, hayr-ı mahz olan vücuddan ziyade şerr-i mahz olan ademe yakındır ve ona gider. L.)

• YEKPA

  f. Tek ayaklı. Topal.

• YEKPARE

  Tek parçadan meydana gelen. Bütün. Parçasız.

• YEKREH

  f. Riyasız, doğru.

• YEKRİŞTE

  f. Uygun, muvafık, yaraşır. * Şefkatli.

• YEKRU(Y)

  f. İki yüzlülük yapmayan, riyasız. * Hâlis ve itimad edilir dost.

• YEKRUZ

  f. Bir günlük. Geçici, muvakkat.

• YEKSAL

  f. Bir yıllık. Bir yaşında.

• YEKSAN

  Beraber. Bir. * Düz. * Her zaman.

• YEKSER

  f. Baştan başa. * Ansızın. * Yalnız başına.

• YEKSÜVARE

  (C.: Yeksüvârân) Yalnız başına ata binen. * Mc: Arkadaşı olmayan kimse.

• YEKŞEBE

  f. Bir gecelik.

• YEKTA

  Tek, yalnız, eşsiz. * Bir kat.

• YEKTENE

  f. Tenha, yalnız başına.

• YEKÛN

  Toptan, hepsi. Netice. Toplam. (Arapçada; olur-oluyor mânâsınadır)

• YEKVÜCUD

  Tek kişi gibi. Hep birden.

• YEKZEBAN

  Söz birliği. Ağız birliği. Sözde beraberlik. * Aynı dili konuşan. Bir dilde.

• YEL

  (C.: Yelân) Pehlivan. şampiyon.

• YELAN

  (Yel. C.) f. şampiyonlar, pehlivanlar.

• YELDA

  f. Uzun.

• YELE

  f. Kuvvetle saldıran. * Otlağa salınmış hayvan sürüsü. * Koşan, koşucu, seğirten. * Bazı hayvanların ensesindeki kıllar.

• YELEB

  Beyaz deve. * Polat demir. * Toplamak, cem'etmek. * Deriden yapılmış cübbe, zırh ve gömlek. * Kalkan.

• YELEK(A)

  Her nesnenin beyazı. * Beyaz keçi.

• YELEL

  Üst dişlerin kısa olması.

• YELEM

  Aslâ yemişi olmayan sert ve katı ağaç.

• YELEMLEM

  Deri. * Bir yerin adı. (Yemenliler ihramı orada giyerler.)

• YELENDED

  Etli, semiz kimse.

• YELMA'

  Yalancı. * Serap.

• YELMEK

  (C.: Yelâmık) Kalın kaftan.

• YELPEZ

  Yelpaze. * Serinletmek için el ile havalandırma âleti.

• YELTENMEK

  t. Bir şeye başlamağa niyet etmek. Teşebbüse kalkışmak. Özenmek. Taklide çalışmak.