Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. Z Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ZÜKAK

  (C.: Zekâk-Ezikka) Sokak. * Üveyik kuşunun sesi. * Ses, avaz, sadâ.

• ZÜKAM

  Nezle.

• ZÜKE

  Hışım, gadap, hiddet, öfke. * Üzüntü, gam, tasa.

• ZÜKK

  Üveyik kuşunun yavrusu.

• ZÜKME

  Kişinin son çocuğu. * Çocuk doğarken çıkan ses. * Ağır ve can sıkıcı kimse.

• ZÜKR

  Kalbdeki fikir, düşünce.

• ZÜKRAN

  (Zeker. C.) Erkekler.

• ZÜKRE

  Peklik. * Keskinlik.

• ZÜKRE

  şarap konulan küçük tuluk.

• ZÜKUN

  (Zekan. C.) Yüzün alt uçları. Çeneler.

• ZÜKUR

  (Zeker. C.) Erkekler.

• ZÜKURET

  Erkeklik.

• ZÜ-L CELAL

  Celâl sahibi, Allah (C.C.) Azamet, kibriyâ, izzet ve heybet sahibi Cenâb-ı Hak. (C.C.)

• ZÜ-L CELAL

  Celal sâhibi.

• ZÜ-L CEMAL

  Cemâl, lütuf, rahmet ve güzellik sâhibi Allah. (C.C.)

• ZÜ-L CENAH

  Çok cihetli, çok taraflı, her yana gidebilir.

• ZÜ-L CENAHEYN

  İki taraflı. Çitf kanatlı. * Hem dünya hem âhirete âit. Zâhiri ve bâtıni bilgisi geniş olan kimse. İki mânevi yol takib eden. İki ayrı meharet sahibi.

• ZÜ-L ECNİHA

  Kısım kısım, Çok taraflı, çok kanatlı.

• ZÜ-L FİKAR

  (Zülfekar) Resül-ü Ekrem (A.S.M.) zamanında bir kâfire âit kılıç iken Hz. Peygamber (A.S.M.) Bedir Muharebesinde Hz. Ali'ye (R.A.) verdiği ve ucu iki kısma ayrılan meşhur kılıç.(Mecâzen, şimdiki devirde Hz. Peygamber (A.S.M.) ve Kur'an-ı Kerim hakkında inkâra ve şüpheye düşenleri ilmen, aklen ikna edip, mânen küfrü kesen Risale-i Nur Külliyatından çok mühim bir eserin ismidir. Bu kitapta üç yüzden ziyade, râvileri ile birlikte hadis-i şerifler nakledilerek Kur'an-ı Kerim'in mu'cizeliği ve Resül-ü Ekrem'in (A.S.M.) hak peygamber olduğu isbat ve beyan edilmiştir.)

• ZÜ-L KARNEYN

  İki boynuzlu. Kur'ân-ı Kerim'de adı geçen ve Peygamber olup olmadığı tam bilinmeyen büyük bir hükümdar ismi. İki zülüflü yahut da şark ve garbın hakimi olduğu için böyle denilir. Eski Yemen Padişahlarından birisidir. Hazret-i İbrahim Aleyhisselâm zamanında bulunup Hazret-i Hızır'dan ders almıştır. Bazıları yanlış olarak bunu İskender-i Rumî ile karıştırır. İskender-i Rumî Milâddan 300 sene evvel yaşamış ve Aristo'dan ders almıştır. Yemen'li İskender'e İskender-i Kebir de denir. (Bak: Karn)

• ZÜ-L KAVAFİ

  İkiden fazla kafiyeli nazım şekli.

• ZÜ-L YEDEYN

  İki elliler, insanlar.

• ZÜLAKA

  (Bak: Zelâka)

• ZÜLÂL

  Saf, berrak, tatlı, hafif, güzel, soğuk su. * Yumurta akı.

• ZÜLÂLÎ

  (Zülâliyye) Yumurta akı özelliğinde olan maddeler. Yumurta akına benziyen.

• ZÜLÂL-İ VASL

  Sevdiğine, muhabbet ettiğine kavuşmanın neticesi hâsıl olan tatlılık ve sürur.

• ZÜLAM

  Parasız, züğürt.

• ZÜLEF

  (Zülfe. C.) Gecenin gündüze yakın saatleri. * Yakınlık. * Rütbe. Menzile.

• ZÜLENKATA

  Zeker. * Kısa boylu kişi.

• ZÜLF

  (Zülüf). f. Yüzün iki yanından sarkan saç lülesi.

• ZÜLFA

  Yakınlık, yaklaşma.

• ZÜLFE

  Küçük saçak, püskül. * Yazı ıstahlarındandır, sülüs yazısındaki eliflerin ucundaki çengele verilen addır. Eliflerini ucundaki çengel, ufak saçağı benzediği için bu ad verilmiştir.

• ZÜLFET

  Yakınlık.

• ZÜLF-İ PERİŞAN

  f. Zülfün dağınık, perişan oluşu. Sevgilinin saçının darma dağın oluşu. * Mc: Sevilen şeylerin, işlerin karma karışık oluşu.

• ZÜLF-İ YÂR

  f. Sevgilinin zülfü. * Mc: Menfaat, fayda, çıkar. * Hatır, onur, şeref.

• ZÜLHUKA

  Çocukların üzerine çıkıp kaydıkları nesne.

• ZÜLKA

  Kaypak, düz yer.

• ZÜLKUM

  Boğaz.

• ZÜLL

  Hakir olma, alçalma. Zillette oluş. Horluk.

• ZÜLLAHA

  Arka ağrısı.

• ZÜLL-İ TESLİM

  Teslim olma alçaklığı.

• ZÜLUL

  Vezinde eksik olmak.

• ZÜLÜF

  (Bak: Zülf)

• ZÜLÜL

  (Zelul. C.) Yavaş ve başı yumuşak olanlar.

• ZÜLZAL

  Zelzele, deprem, sarsılma.

• ZÜLZİL

  (C.: Zelâzil) Etek ucu.

• ZÜMER

  (Zümre. C.) Gruplar, zümreler.

• ZÜMER SURESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 39. suresi. Mekkîdir.

• ZÜMH

  Yüce ve büyük olmak.

• ZÜ-MİRRE

  Halk. * Hasen yahut bediî eserler.