A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• AKREBEK

  f. Küçük akrep. Saatin kısa olan ibresi.

• AKREB-İ MEKNİYYAT

  Huk:Meşrut-un lehi bildiren zamirin en yakın mercii mânasını anlatır. Meselâ: Bir vakfiyede vâkıf tevliyetini evvelâ kendisine, sonra oğlu "A" ya, sonra çocuklarına şart etse, çocukları tabirindeki zamir vâkıfın kendisine değil de en yakın merci'i bulunan "A" nın çocuklarına hamlolunur. (Huk.L.)

• AKREBİYYET

  Daha yakın oluş. * Cenab-ı Hakkın insana olan yakınlığı. (Bak: Kurbiyet)

• AKREF

  Anası Arabdan babası başka milletten olan kimse.

• AKREN

  Kaşı çatık olan adam.

• AKRES

  Bir çeşit tuzlu veya ekşi ottur ve "devenin yemişidir."

• AKREŞE

  Dişi tavşan.

• AKRET

  Kısırlık.

• AKRET

  Deve sürüsü. (50 ile 100 arası) * Dil dibi.

• AKRİBA

  (Bak: Akraba)

• AKRİHA

  (Karah. C.) Temiz su. * Ağaçsız yer, ağacı olmayan tarla.

• AKROMATOPSİ

  Tıb: Renk körlüğü.

• AKROPOL

  yun. Eski Yunan şehirlerinde içinde saray ve tapınakların bulunduğu müstahkem tepe.

• AKROSTİŞ

  yun. Edb: Mısraların ilk harfleri yukarıdan aşağıya doğru okununca manalı bir kelime veya has isim çıkacak şekilde düzenlenmiş manzume.

• AKRUBAN

  Erkek akrep.

• AKRÜB

  (Karib. C.) Sandallar.

• AKS

  (C.: Ukus) Hilâf, muhâlif, zıd, ters. * Gölge gibi şeylerin bir yerde eser peydâ etmesi. Sesin veya ışık gibi şeylerin bir yere çarparak geri dönmesi. * Döndürmek. * Bir şeyin evvelini ahir ve âhirini evvel yapmak. * Devenin yularının ucunu ayağına bağlamak.

• AKS

  Boynuzu eğri ve kayık olmak. * Bağlamak. * Dövmek. * Saçlarının ucunu başının etrafına kadınlar gibi lif etmek. * Saçını kıvırcık göstermek. * Bahillik etmek.

• AKS

  Yaramaz huylu. * Katı kumlu yer.

• AKS

  Karıştırmak. * Bir ağaç cinsi.

• AKSA

  En uzak. En son. Kusvâ. Nihayet. Irak.

• AKSA'

  Boynuzu arka tarafına kaymış olan koyun.

• AKSAB

  (Kusb. C.) Kalın bağırsaklar.

• AKSAD

  Kırık şey.

• AKSAKAL

  Köy ihtiyarı. Köy ihtiyar heyetinin başı.Muhtar.

• AKSA-L-GAYAT

  Gayelerin en ilerisi, en büyüğü.

• AKSAM

  (Kısım. C.) Kısımlar. Bölümler. Parçalar.

• AKSAM

  Dişi yarısından ufanmış. * Boynuzsuz davar.

• AKSAM-I SEB'A

  Yedi kısım. * Gr: Kelimelerin (sahih, misâl, muzaaf, lefif, nakıs, mehmuz, ecvef) bölümleri.

• AKSAM-I SELASE

  Üç kısım. * Gr: İsim, fiil, harf bölümleri.

• AKSAR

  (Akser) Daha kısa. Pek kısa. En kısa.

• AKSAT

  (Kıst. C.) Hisseler. Nasibler.

• AKSAT

  Çok doğru olan şey. Ayakları kuru olan hayvan.

• AKSATA

  (Bak: Ahz u ita)

• AKSAY

  Çok uzak.

• AKSÂ-YI BİLÂD

  Bir memleketin sınır bölgeleri, hudut beldeleri.

• AKSÂ-YI EMEL

  Mefkûre, ideal, gaye-i hayal.

• AKSA-YI GARB

  Uzak garp, uzak batı.

• AKSA-YI MERAM

  Meramların, arzuların en sonu. Emellerin son haddi.

• AKSÂ-YI MERÂTİB

  Rütbelerin, mertebelerin en büyüğü.

• AKSÂ-YI ŞARK

  Uzak Doğu. Çin, Japonya gibi yerler.

• AKSÂ-YI TERAKKİ

  Tekâmülün son basamağı. Terakkinin son hududu.

• AKS-ENDAZ

  f. Çarpıp duran.

• AKSER

  (Kasir. den) (C: Akasır) En kısa, çok kısa.

• AKSER-İ EYYAM

  En kısa gün, günlerin en kısası.

• AKSER-İ TURUK

  En kısa yol, yolların en kısası.

• AKSET

  Ahsen, en güzel.AKSÎ : İnatçı. * Geçimsiz, huysuz. Uğursuz. * Ters, zıd.

• AKS-İ DÂVA

  Zıt hüküm. Karşı dâvâ (Zıt teorem.)

• AKS-İ KAZİYE

  (Mantıkta) Doğru farzedilen bir hükmün, konusu ile yükleminin (mahmulünün) ters çevrilmesi ile zaruri bir sonucun elde edilmesidir. Çeşitli şekilleri vardır. Meselâ : "Her insan canlıdır." sözünde konu olan insan ile, yüklem olan canlı sözü yer değiştirilerek (aksedilerek) şu hüküm elde edilir: "Bazı canlılar insandır."

• AKS-İ MÜLEVVEN

  Renkli akis.