A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• A'LAL

  (İllet. C.) Hastalıklar, marazlar, illetler. * Sebepler.

• ALAM

  (Elem. C.) Elemler. Kederler. Üzüntüler.

• A'LAM

  (Alem. C.) Alemler. Alâmetler. İzler. Nişanlar. * Bayraklar. * Büyük âlimler. * Büyük dağlar.

• ALÂ-MA-FARAZALLAH

  Allah'ın farzettiği üzere.

• ALAMANA

  İtl. Küçük odun gemisi. * Büyük balıkçı kayığı. * Büyük balıkçı kayıklarına mahsus büyük ağ, ığrıp.

• ALAMAT

  Uzun ince bir cins balık. (Hint denizinde çok olur ve yılana benzer.)

• ALÂMAT

  (Alâmet. C.) İzler, nişanlar, alâmetler, işâretler.

• ALÂ-MELE'İN NAS

  Herkesin önünde. Halkın huzurunda.

• ALÂ-MERATİBİHİM

  Rütbesine ve derecesine göre sırasıyla.

• ALÂMET

  İz, nişân, işâret.

• ALÂMET-İ FÂRİKA

  Ayırıcı işaret. Damga.

• ALÂMET-İ GURUR

  Gurur ve kibiri belli eden alâmet.

• ALÂM-I ELİME

  Çok acı ve acıklı elemler.

• ALÂM-I GURBET

  Vatandan ayrı kalma elemleri, gurbet acıları.

• ALAN

  Orman içinde açıklık, meydan.

• ALÂNÎ

  Açıkta, meydanda, herkesin gözü önünde.

• ALÂNİYETEN

  Herkesin önünde, açıkça, alânen.

• ALÂ-RAĞM-İ ENF-İL YE'S

  Ye'sin burnunu kırmak maksadiyle ve ona tahkir ile.

• ALARGA

  İtl. Açık deniz, engin.

• ALÂ-RİVAYETİN

  Rivayet edildiği üzere. Söylenenlere bakılırsa.

• ALARM

  Fr. Tehlike anında herkesi haberdar etmek için verilen işaret.

• ALÂ-RUUS-İLEŞHAD

  Aleme karşı. Herkesin gözü önünde. Halkın önünde.

• ALAS

  Odun kömürü.

• ALAŞIM

  Madenlerin eriyerek birleşmesi sonunda meydana gelen madde, halita.

• ALÂ-TARİK-İL İCMAL

  Kısaca, icmal yoluyla.

• ALÂ-TARİK-İL MÜNAVEBE

  Nöbetleşe, münâvebe yoluyla.

• ALATURKA

  İtl. Türkvari, Türk usulü, Osmanlı usulü.

• ALAVERE

  Vapurlara kömür vermek için bordaya kurulan kademeli iskele. * Tulumbanın basıp emme suretiyle işlemesi. * Herc ü merc. Karışıklık, kargaşalık. * Bir şeyin elden ele verilerek veya atılarak aktarılması.

• ALAVÎ

  (İlâve. C.) İlâveler, ekler.

• ALAY

  (Ask.) 3-4 tabur piyade veya5 bölük süvari askerinden mürekkep kuvvet. * Debdebe ve gösterişle yapılan tören, geçit resmi. * Cemaat, topluluk, güruh, kalabalık, fevç. * Fazla miktar, muhtelif ve müteaddit kişiler veya şeyler.

• ALAY EMİNİ

  Osmanlı İmparatorluğu zamanında bir alay askerin hesap işlerine bakan subay ki, binbaşıdan alt derecededir.

• ALAY İMAMI

  Osmanlı İmparatorluğu zamanında bir alay askere imamlık vazifesini yapan subay.

• ALAYBOZAN

  Eskiden kullanılmış olan bir çeşit fitilli tüfek.

• ALAYE

  Yüksek yer, yükseklik.

• A'LÂ-YI İLLİYYÎN

  (Bak: A'lâ)

• A'LÂ-YI İLLİYYÎN

  Cennette en yüksek derece. Cenâb-ı Hakkın indinde en iyilerin ve kâmillerin derecesi.(Bak o zat öyle bir maksad, öyle bir gâye için saadet isteyip duâ ediyor ki: İnsanı ve bütün mahlukatı, esfel-i safilin olan fenâ-i mutlaka sukuttan, kıymetsizlikten, fâidesizlikten, abesiyetten a'lâ-yı illiyyîn olan kıymete, bekaya, ulvi vazifeye, mektubât-ı samedaniye olması derecesine çıkarıyor. M.N.)

• ALAYİŞ

  f. Bulaşıklık, bulaşma. * Debdebe, tantana, gösteriş.

• ALAZ

  Alev.

• ALB

  Yiğit, kahraman, bahadır, cesur gibi manalara gelen bir sıfattır.

• ALB

  (C.: Ulub) Eser. * Yaşlı keler.

• ALBASTI

  Ateşli bir lohusalık hastalığı, lohusa humması.

• ALBATR

  f. Yumuşak ve beyaz bir çeşit mermer, kaymak taşı.

• ALBAY

  Yarbay ile tuğgeneral arasındaki askeri rütbede olan üstsubay.

• ALBORA

  İtl. (Denizcilik) Serenlerin, direklerin üzerine kaldırılıp bağlanması. * Floka küreklerinin, selâmlamak için yukarı kaldırılması. * Dalyanlarda ağın yukarı alınması ile balığın toplanması.

• ALBÜM

  Lât. Fotoğraf resimlerini veya sair resim, şekil ve hatıraları içine alan defter veya kitap.

• ALBÜMİN

  Fr. Tıb:Nebat ve hayvanların etli ve sulu kısımlarında bulunan karbon, oksijen, azot, hidrojen ve kükürt bileşiği gıdalı madde.

• ALC

  (C.: Uluc) Yaramaz huylu kişi.

• ALCEM

  Uzun boylu, uzun.

• ALCÜN

  Ahmak kadın. * Semiz dişi deve.

• ALÇI

  Sağlam harç yapmada kullanılan beyaz toz, cibs.