A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• ALD

  Boyun siniri.

• ALDEHİT

  Lât. Kim:Alkol veya asitlerden elde edilen kimyevi bir sıvı.

• ALEBAT

  Yemek kapları, çanaklar.

• ALEBE

  (C. Alebât) Yemek kabı, çanak.

• ALE-D-DERECAT

  Derecelere göre, sırayla.

• ALE-D-DEVAM

  Devamı üzere. Devamlı olarak.

• ALEF

  (C. A'lâf - Ulufe) Saman, ot, yulaf. * Hayvan yemi.

• ALEF

  Cana yakın.

• ALEF RESMİ

  Hayvanların yedikleri saman ve otlardan alınan vergi.

• ALEK

  Sülük. * Kan pıhtısı.

• ALEKA

  (C.: Alekat) Yapışkan balçık, çamur. * Kan pıhtısı. * Uyuşmuş kan. * Sülük.

• ALEKSİ

  yun.Tıb: Okuma kabiliyetinin kaybedilmesi.

• ALEL

  İkinci defada içmek.

• ALE-L-ACAİB

  Tuhaf şey, şaşılacak şey.

• ALE-L-ACELE

  Çarçabuk, acele olarak, çabuk.

• ALE-L-ADE

  Adet olduğu üzere. * Bayağı, basbayağı.

• ALE-L-AMYA

  Körü körüne. (Bak: Alel-ımıya)

• ALE-L-EKSER

  Ekseriya, çok vakit.

• ALE-L-FEVR

  Birden, derhal, hemen.

• ALE-L-GAFLE

  Dalgınlığa getirerek. Dalgınlığa gelerek, boş bulunarak.

• ALE-L-HADİSE

  Gölge hâdise. (fr. epiphenomene)

• ALE-L-HESAB

  Hesâba sayarak.

• ALE-L-HUSUS

  Hususiyle, hepsinden önce olarak. Bâhusus.

• ALE-L-IMIYA

  Körü körüne, körlemeden. (Bak: Ale-l-amyâ)

• ALE-L-ITLAK

  Umumiyetle. Mutlaka. Bir suretle kayıtlı olmayarak. Mingayri tahsis.

• ALE-L-İCMAL

  Toplu olarak, topluca.

• ALE-L-İNFİRAD

  Ferd olarak. Birer birer.

• ALE-L-İNSAN

  İnsan hakkında. İnsana dâir. İnsan üzerine.

• ALE-L-İSTİMRAR

  Aralıksız.

• ALE-L-İŞTİRAK

  Birlikte, müştereken.

• ALE-L-İTTİSAL

  Birbiri ardınca, peş peşe, aralarında fâsıla olmadan.

• ALE-L-KAİDE

  (Ka, uzun okunur) Kurala, kaideye göre.

• ALE-L-KAVL

  Birinin sözüne, iddiasına göre.

• ALE-L-KİFAYE

  Yetecek kadar, kâfi gelir derecede, yeter derecede.

• ALE-L-UMUM

  Herkese âit. Herkes hakkında.

• ALEM

  Bayrak. * Nişan, işâret. * Özel isim. * Mc:Yüksek dağ. * Büyük âlim. * Üst dudakta olan yarık.

• A'LEM

  Daha iyi bilen. En iyi bilen. * Yarık dudaklı. * Alâmetli, belirtili.

• ALEMDAR

  Bayrağı veya sancağı taşıyan. Bayraktar, sancaktar.

• ALEMDÂR-I NEBİ

  Peygamberimizin (A.S.M.) bayraktarı olan Hz. Ebu Eyyub-il-Ensarî (R.A.)

• ALEMDARÎ

  Bayraktarlık.

• ALEMEFRAZ

  Bayrak kaldıran, bayrak çeken.

• ALEMÎ

  (Alem. den) Has isimle alâkalı. Aleme aid.

• A'LEM-İ ÜLEMÂ

  Alimlerin âlimi. Alimlerin en çok bilgilisi, büyüğü.

• ALEM-İ ZÂTÎ

  Zata âit isim, zatına âit işâret, zâtına mahsus alâmet, delil.(Evet, Zât-ı Akdes'in alem-i zâtîsi ve en âzamî ismi olan Lafzullahtan sonra en âzam ismi olan Rahman, rızka bakar. Ve rızıktaki şükür ile ona yetişilir. Hem Rahman'ın en zâhir mânası, Rezzak'tır. M.)

• ALEN

  Aşikâr, apaçık, meydanda olma.

• ALENDA

  (C. Alânid) Çok sağlam nesne.

• ALENDAT

  Katı, sağlam nesne.

• ALENDAT

  Kuvvetli deve.

• ALENEN

  Gizli olmayarak, açıktan.

• ALENG

  f. Hücum eden asker. * Siper, istihkâm.