A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. A Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• A'RAŞ

  (Arş. C.) Tahtlar. * Çatılar, damlar.

• ARAT

  Bölge, mıntıka. * Avlu.

• ARAYENDE

  f. Düzen verici, süsleyici.

• ARAYÎ

  f. Süsleyicilik.

• ARAYİŞ

  f. Süs, zinet. * Süsleme.

• ARAZ

  İşâret, alâmet. * Tesâdüf, rast gelme. * Kaza. Felâket. Zâtî olmayan hâl ve keyfiyet. * Fls. Herhangi bir cevherin varlığı için zaruri olmayan vasıf. Meselâ: Şekerin beyaz rengi şekerin varlığı için zaruri değildir.

• A'RAZ

  (Araz. C.) Arazlar, işaretler, nişanlar, alâmetler. * Tesadüfler. * Hastalık alâmetleri. * Kazalar, felâketler, musibetler.

• ARAZAN

  Rastgele, tesadüfen, tevafukan.

• ARAZET

  Genişlik.

• A'RAZİ

  Ârızî, tesâdüfî, rastgele.

• ARAZÎ

  Araza âit ve mensub. Araza dâir ve ilgili.

• ARÂZİ

  (Arz. C.) Yerler. Ekilen toprak. Ekilen yerler.

• ARÂZİ-İ EMİRİYYE

  Huk: Beytülmâle mahsus olup devlet tarafından şahıslara dağıtılan yerler. (Tarla, çayır, koru ve emsali gibi.)

• ARÂZİ-İ EMİRİYYE-İ MEVKUFE

  Huk: Sadece hazine menfaatleri veya tasarruf hakları veyahut ikisi de bir hayır cemiyetine ayırılan miri arazi.

• ARÂZİ-İ EMİRİYYE-İ SIRFA

  Huk: Beytülmâle mahsus menfaatleri ve tasarruf haklarından hiçbiri bir cihete verilmeyip devlete ait olan ve şahıslara dağıtılan memleket arazisi.

• ARÂZİ-İ GAMİRE

  Huk: Harap, su baskınına uğramış veya içine henüz çift girmemiş yerler.

• ARÂZİ-İ HÂLİYE

  Boş, sahipsiz bırakılmış topraklar.

• ARÂZİ-İ HARACİYE

  Müslümanlar tarafından fetholunan ve ulul-emir tarafından müslim olmayan eski sahibi elinde bırakılan veya hâriçten müslim olmayanlar getirilerek yerleştirilen arâzi.

• ARÂZİ-İ MAHLULE

  Huk: Araziyi kullananın intikal sahibi mirasçı bırakmaksızın ölümüyle hükümete kalan arâzi-i emiriye.

• ARÂZİ-İ MAHMİYE

  Huk: Beytülmâle ait araziden, koru, mer'a, yol, pazar yerleri gibi halkın ihtiyaçlarına ayrılmış olan arâzi.

• ARÂZİ-İ MEFTÛHA

  Huk: Fetih hakkının taalluk ettiği yerler.

• ARÂZİ-İ MEKTUME

  Huk: Beytülmâle haber verilmeksizin kullanılan mahlul veya müstahik-i tapu araziler.

• ARÂZİ-İ MEMLUKE

  Mülkiyet yolu ile tasarruf olunan yerler. (Mülk, timar toprağı).

• ARÂZİ-İ METRÛKE

  Terk edilmiş, bırakılmış topraklar, araziler.

• ARAZİ-İ MEVÂT

  Huk: Hiç kimse tarafından kullanılmayan ve halka verilmeyen, meskun mahallerden biraz uzakta bulunan taşlık ve kıraç arazi.* İşlenmemiş toprak.

• ARÂZİ-İ MEVKUFE

  Vakfedilmiş yerler. Bir hayır işine devamlı surette tahsis edilmiş yerler.

• ARÂZİ-İ MEVKUFE-İ SAHİHA

  Huk: Arâzi-i memlükeden şartlarına uygun olarak vakfolunan yerler.

• ARÂZİ-İ MİRİYE

  Devlete ait arazi.

• ARÂZİ-İ MUHTEKERE

  Kiracısı tarafından üzerine bina yapılmak veya ağaç dikilmek üzere senelik bir ücret karşılığında kiraya verilen arazi. (Kiracı, kira bedelini her sene arâzi sahibine vererek o arâziyi devamlı sûrette elinde bulundurur.)

• ARÂZİ-İ MUKADDESE

  Mukaddes yerler. Kudsi topraklar.

• ARÂZİ-İ MÜBÂREKE

  Mübarek yer olan Hicaz.

• ARÂZİ-İ MÜLKİYE

  Hükümet arazisi, hükümet toprağı. Hazine arazisi.

• ARÂZİ-İ MÜRFAKA

  Huk: Sokaklarda oturulacak yerler ve caddelerde boş bırakılan kısımlar. Yolculara ait terkedilmiş konak yerleri, kervansaraylar.

• ARÂZİ-İ MÜŞTEREKE

  Huk: Çokları tarafından tasarruf olunan yer.

• ARÂZİ-İ ÖŞRİYYE

  Huk: Ziraat olundukça her sene hâsılatından beytülmâle, beytüssadakaya konulmak üzere, fakirlerin hakkı olan öşür alınan arâziler.

• ARAZİŞ

  f. Hayır ve iyilik yapma. * Tasaddukta bulunmak.

• ARBEDE

  Cidal, kavga, patırtı.

• ARBEDE-CÛ

  Patırtıcı, gürültücü, kavgacı.

• ARBEDE-CÛYÂNE

  f. Kavga çıkartmağa yeltenerek.

• ARBEDE-SÂZÎ

  f. Gürültücülük, kavgacılık.

• ARC

  Mekke ile Medine arasında bir mevzi. * Deve sürücüsü.

• ARCA

  (Müz: Arec) Topal ve aksak kişi. * Sırtlan.

• ARCELE

  Sürü, hayvan topluluğu. * Yayalar cemaati. * At sürüsü.

• ARD

  f. Buğday ve diğer tahıllardan öğütülen un. * Buğdayı değirmen taşına akıtan oluk.

• ARDA

  Çıkrıkçı kalemi.

• ARDA

  Vaktiyle bazı çavuşların elde tuttukları uzun değnek. * Nişan almak için dikilen değnek.

• ARD-BİZ

  f. Elek, un eleği. * Elekle un eleyen kişi.

• ARDHALE

  f. Bulamaç adı verilen yemek.

• ARDİN

  f. Deneme, imtihan, tecrübe.

• ARDİYYE

  Ticaret eşyasının saklandığı yer. * Böyle bir yerde saklanan eşya için ödenen ücret.