B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BERHEM-ZEN

  f. Karmakarışık eden, altını üstüne getiren.

• BERHEM-ZENED

  f. Birbirine çarpıyor. Beraber çarpıyor. Birlikte çalışıyor.

• BER-HEVA

  f. Kaybolmuş, havaya gitmiş.

• BERHİHTE

  f. Silâh çekilmiş, hamle edilmiş.

• BERHİZ

  f. Atılan, kalkan, sıçrayan. Zorbalık eden.

• BERHÛD

  f. Saçmasapan söz, mânasız söz.

• BERHUDAR

  f. Selâmette. Mükâfata erişen. Nasibli.

• BERHÛH

  f. Sabun.

• BERHÛN

  f. Çember, daire, ortası boş olan yuvarlak nesne. * Hisar, varoş, duvar veya bostan kenarlarına ve tarla aralarına çalıçırpı ve diken ile yapılan çit. * Küçük ev, oda, hücre.

• BERHÛR

  f. Pay, nasib, hisse.

• BERHÛZ

  f. Torba, dağarcık.

• BERÎ

  (Berâet. den) Kurtulmuş. Temiz. Kayıt ve hüküm altında olmayan. Zimmeti bulunmayan adam. Hiçbir karışıklık, kusur ve noksanı olmayan. Hastalıktan sâlim olan. (Bak: Ber')

• BERİA

  Akılda güzellik, zekâda ve kıyasette emsalinden üstün olan. (Bak: Beraa)

• BERİBERİ

  (Seylanca) Asya'nın güneydoğusu ile Okyanusya, Senegal ve Brezilya'nın yerli halklarında görülen ve B vitamini eksikliğinde vücuda gelen bir hastalık.

• BERİCEN

  f. İçerisinde ekmek pişirilen ocak veya fırın.

• BERİD

  Postacı. Haberci. Elçi. * Sürücü. * Dört fersah mesâfe.

• BERİD-İ FELEK

  Satürn (Zühal) gezegeni.

• BERİG

  f. Set, bent.

• BERİK

  Yıldırayıcı, çok parlak nesne. (Mübâlağası: Berrak) * Parıltı, ışık, ziya.

• BERİKE

  Yırtmak. Paralamak. * Un helvası.

• BERİLYUM

  yun. Zümrüt gibi bazı taşların bileşiminde bulunan bir elementtir. (Be) sembolü ile gösterilir.

• BERİM

  Siyah ve beyaz ipliklerden meydana getirilen ip. * Cemaat. * Etsiz yemek.

• BERİN

  f. Pek yüksek, en yüce. * Yarık, yırtık, delik.

• BERİSA'

  Halk, insan topluluğu.

• BERİT

  (C.: Berâyıt) Halk, beriyye.

• BERİYYE

  Halk. Mahlûk. İnsan. * Sahra. Çöl. * Kır.

• BERJ

  f. Kuvvetli kasırga. Su girdabı.

• BERK

  Şimşek çakması. Parlama.* Yıldırım. * Zinetlenme, süslenme. * Tas: Tecelli-i İlâhiye ile kurbiyyete mazhariyyet. * Ahmak olmak.

• BERK

  t. Katı. Sert. * Serin. * Metin, sağlam.

• BERK

  f. Yaprak.

• BERK

  (C.: Bürük) Göğüs, sadr. * Çok çöken deve.

• BERKA'

  (Bak: Burku)

• BERKA'

  (C.: Berkavât) Yüksek yer. * Taşlı balçık.

• BERKAA

  Dört ayak üstüne durmak.

• BERKAN

  Parıldama. * Volkan.

• BERKAN

  f. Tüyü kıvırcık olan kuzu postu veya kürkü.

• BERKARAR

  Kararlı. Yerleşmiş. Devamlı.

• BERK-ASA

  f. şimşek gibi parlak.

• BERK-ÂSÂ

  şimşek gibi. Berk gibi.

• BERKAŞ(A)

  Nakşetmek, nakışlamak.

• BERKATA

  Birbirine yakın olan adım.

• BERK-EFŞAN

  f. şimşek saçan.

• BER-KEMAL

  f. Mükemmel.

• BERKENAR

  f. Hâşiye. Kenara yazılan yazı. Kenarda.

• BERK-ENDAZ

  f. Parlayıcı, parıldayıcı.BERKENDE : f. Koparılmış, sökülmüş, kökünden çıkarılıp atılmış.

• BERKEŞİDE

  f. Kınından çıkarılmış, sıyırılmış, çıkarılmış.* Mc: İlerletilmiş, çekilip meydana getirilmiş. BERKİYYE : Şimşek gibi. Şimşeğe âit. Elektrik. Telgraf.

• BERKİ'

  Yedinci kat gök.

• BERK-İ BASAR

  Gözün şimşek çakması. * Birdenbire tepesinde çakan şimşekten mâruz olduğu dehşet ve şiddet hâlinden mecaz olarak, ansızın başına gelen mühlik hâdisenin şiddetli âlâm ve ıztırabıyla dehşet ve hayret içinde duyulan keskin intibahı ifade eder. (E.T.)

• BERK-İ HÂTIF

  Kapıp götüren veya göz kamaştıran şimşek.

• BERK-İ SÜYUF

  Kılıçların şimşeği, kılıç korkusu.