B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BERKU'

  Yüz örtüsü. Peçe.

• BERKUK

  Şeftali, kayısı, zerdali.

• BERM

  f. Hıfzetme, hatırda tutma, ezberleme.

• BERMAH(E)

  f. Burgu, matkab.

• BERMAL

  f. Zirve, dağ tepesi. Dağın üstü, en yüksek yeri.

• BER-MÛCİB

  f. Gereğince, icabına göre.

• BERMURAD

  f. Emeline kavuşan, arzusu yerine gelen, dileğine eren.

• BERMU'TAD

  f. Her zamanki gibi. Âdet olduğu üzere, alışıldığı gibi.

• BERNA

  f. Delikanlı, yiğit, genç.

• BERNAME

  f. Mektub başlığı. * Zarfın üzerindeki adres. * Fihrist.

• BERNİK

  Su aygırı.

• BERNİŞ

  f. Romatizma ağrısı, mafsal sancısı. * Karın ağrısı, sancısı.

• BERNİYE

  (C.: Berâni) Büyük küp. * Küçük horoz. * Bir hurma cinsi.

• BERNÛN

  f. İnce tül. Çok ince ipek kumaş.

• BERPA

  f. Ayakta, ayak üzerinde, dik.

• BERR

  (C.: Ebrâr) Va'dinde sâdık. Sözünde duran. Muhsin. Keremkâr. * Nimetleri herkese, umuma ihsan eden. * Gerçeklik, sıdk. * Susuz, kuru yerler. * Toprak. Yeryüzü, yer.

• BERRADE

  Suyu soğutmaya ait kap, buzdolabı, karlık. * Bardak asacak yer.

• BERRAH

  Sahra, çöl. * Zeval, sona ermek. * Gitmek, zehab.

• BERRAK

  Nurlu, pek parlak. * Bulanık olmayan, duru, açık, saf.

• BERRAN

  f. Kesen, kesici, keskin.

• BERRANÎ

  (Berr. den) Sahra ve kıra ait. Yabani. * Hâricî, zâhirî. * Şer'î hükümlere uymayan.

• BERRAT

  Bıçkı. * Törpü.

• BERREN

  Karadan, kara yoluyla.

• BERRÎ

  Toprağa ait, kara ile ilgili.

• BERR-İ ATİK

  Eski karalar. Asya, Avrupa ve Afrika.

• BERR-İ CEDİD

  Yeni karalar. Amerika ve Avusturalya.

• BERRİYE

  Toprağa âit. * Çöl. Beyaban. Sahra. * Kara askeri. Piyade.

• BERRÛD

  Tül ağacı.

• BERRÜSTE

  f. Karpuz, kavun, kabak, çimen gibi dalbudak salıp da yükselmiyen nebat. * Mc: Alçak, edepsiz, rezil kimse.

• BERS

  (C.: Bürâs-Ebrâs) Çukur, yumuşak yer.

• BER-SABIK

  f. Eskisi gibi.

• BERSAK

  Sevinmek, sürur ve ferah.

• BERSER-ZEDEN

  f. Başa kakmak, azarlamak.

• BERŞ

  f. Afyon şurubu, keten yaprağı ile yapılan bir nevi sarhoş edici mâcun. * Arzu, gönül isteği.

• BERŞA'

  Uzun boylu, iri gövdeli ahmak kimse.

• BERŞAK

  Ok atmak.

• BERŞAN

  f. Ümmet. Bir peygamberin tebliğ ettiği dine ve kitaba iman eden cemaat.

• BERŞEM

  f. Kederin belli oluşu. * Dikkatli nazar.

• BERTAL

  Rüşvet almak.

• BERTAM

  Dudağı kalın adam.

• BERTAME

  Gadaptan müntefih olmak, hiddetlenmek.

• BERTARAF

  f. Bir tarafa atılan, bir yana atılmış, ortadan çıkmış, zâil olmuş.

• BERTARUM

  f. Kubbe üzerinde. Dam üstünde.

• BERTER

  f. Daha yüksek, daha üstte, âlâ.

• BERTİH

  Aşırma.

• BERTİL

  (C.: Beratil) Uzun taş. * Uzun, sağlam demir.

• BERÛD

  Soğutucu. * Göze çekilen sürme.

• BERÛMEND

  f. Faydalı, verimli. * Ter ü taze. * Nasibli, hisseli.

• BERÛMENDÎ

  f. Faydalı, menfaatli olma.

• BERÛZ

  f. Kavga, savaş, muhârebe.