B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BÂD-I TECELLİ

  Tecelli rüzgârı. * Kader.

• BADİ

  Sebeb. İllet. Mûcib. Vesile. * Zâhir ve âşikâr olan. * Halkeden. Hâlık. Yaratan.

• BADİ

  f. Geçici. * Havaya veya rüzgâra âit.

• BADİ'

  Deniz içinde olan ada. * Et. * Deri.

• BÂDÎ

  Rüzgâra ait. * Muvakkat. Geçici.

• BADİA

  Derisini ve etini yarıp kanatmış olan, fakat kanı çıkmayıp akmayan baş yarası.

• BADİH

  (Bâdihe) Beklenmedik ziyaret. * Erkek ziyaretçi. * Birden bire gelen ilham. * Ansızın, âniden.

• BADİLE

  (C.: Bâdil) Koltukla meme arasında olan et.

• BADİN

  Şişman, bedeni büyük, iri vücutlu.

• BADİNC

  f. Hindistan cevizi.

• BADİNCAN

  f. Patlıcan.

• BADİR

  Hemen yapmak isteyen. * Birdenbire vuku bulan. * Dolunay. * Büyümüş (çocuk). * Olgun (meyva).

• BADİRE

  Birdenbire meydana gelen hâl. Felâket. Musibet. * Kabahat. * Birden, zahmetsizce söylenen söz. * Kılıcın, namlunun veya her çeşit nebatın ucu. * Zor geçit.

• BÂDİYE

  f. Kır. Ova. * Sahrâ. Çöl.

• BÂDİYET-ÜŞ-ŞAM

  Fırat ve Dicle nehirlerinin birleşip denize döküldükleri yerden, batıya doğru uzanan çöl.

• BADK

  Tükürmek.

• BAD-NÜMA

  f. Rüzgârın esme istikametini gösteren âlet. * Fırıldak.

• BAD-PA(Y)

  f. Ayağı çabuk olan (at ve sâire).

• BAD-PER

  f. Kağıttan yapılmış olan uçurtma. * Hodbin, kendini beğenen ve öven kimse. * Kamçı topacı.

• BAD-PEYMA

  f. Başıboş, boş gezen, âvâre, serseri.

• BAD-REFTAR

  f. Rüzgâr gibi hızlı yürüyen. Çabuk ve hızlı koşan, sür'atli.

• BAD-SENE

  f. Kibirli, mağrur. Büyüklük taslıyan. * Kötü niyetli.

• BAD-SER

  f. Mağrur, kibirli. * Serkeş, isyânkar, âsi. * Taassub ehli, mutaassıb.

• BAD-SEYR

  f. Hızlı yürüyen, rüzgâr gibi koşan, ayağına çabuk.

• BAD-SÜVAR

  f. Koşu atı, hızlı yürüyen at. * Hızlı giden atlı.

• BAD-ZEHR

  f. Panzehir.

• BAD-ZEN

  f. Yelpâze.

• BÂF

  f. Dokuyan, dokuyucu mânâsına gelir ve birleşik kelimeler yapılır. Meselâ:

• BAGAJ

  Fr. Yolcu eşyası. * Yolcu eşyası koymaya mahsus yer, yolcu eşyası vagonu.

• BAGAL

  f. Koltuk.

• BAGAL

  (C.: Bigâl) Katır.

• BAGAN

  f. Bahçeler. Bostanlar.

• BAGAR

  Bir yakıcı hastalıktır ki devede vâki olur; suyu içip kanmaz ve sonunda ondan helâk olur.

• BAGARE

  Şiddetle yağan yağmur.

• BAGAT

  (Bağ. C.) Bağlar, üzüm bağları.

• BAGAYA

  (Bagiyy. C.) Fahişeler.

• BAGBAGA

  Evmek, acele.

• BAG-BAN

  f. Bahçıvan, bağcı. Bahçe bekçisi.

• BAG-BANÎ

  f. Bahçıvanlık, bağcılık. Bağ bekçiliği.

• BAG-ÇE

  f. Bahçe.

• BAGDA'

  şiddetli nefret, hiç sevmemek.

• BAGEL

  f. Ilık su. Sıcak ve soğuk olmayan, harareti ikisinin arasındaki bir ısıda olan su.

• BAGGAL

  (Bagl. dan) Katırcı.

• BAGİ

  İsteyen. * Zâlim. * İsyan etmiş. Asi. Yoldan sapmış. * Fık: İmâm-ı Adile âsi olan.

• BAGİLİK

  Serkeşlik, âsilik.

• BAGİYANE

  f. Allah'a isyan edenlere ve âsilere yakışır surette. * Zâlimlere yakışır şekilde.

• BAGİYY

  (C.: Begâyâ) Haddini tecavüz eden. * Zina edici, zâni.

• BAGİZ

  (Bugz. dan) Herkese nefret eden, buğzeden. Hiç kimseyi sevmeyen. Tiksinen.

• BAGİZ

  Adavet olunmuş, düşmanlık yapılmış.

• BAGL

  Katır, ester.