B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BEŞARET-ÂVER

  Beşaret veren, müjdeci.

• BE-ŞART-I ANKİ

  f. Bu şartla ki. Şu şartla ki.

• BEŞAŞ

  (Beşeş, beşüş) Açık yüzlü. Güler yüzlü.

• BEŞÂŞET

  Güler yüzlülük. * Tazelik.

• BEŞE

  f. Atmaca kuşu.

• BEŞEL

  f. İki kimsenin birbiriyle tutuşması. İki şeyin birbirine sarılması. * Beşelîden masdarından emir ki; asıl, sarıl, mânâlarına gelir.

• BEŞEL

  Hırslı kişi. Haris kimse.

• BEŞEM

  f. Kederli, hüzünlü, yaslı. * Hazmı güç olan şey.

• BEŞEN

  f. Uzun boy. * Beden, cisim. * Taraf, uç, kenar.

• BEŞENC

  f. Yüz güzelliği, parlaklığı.

• BEŞER

  (Beşere) İnsan derisinin dış yüzleri. * İnsan. Âdem.(Hem istikrâ-i tâmme ile ve fenlerin tahkikatıyla sabit olmuş ki; mahlûkat içinde en mükerrem, en ehemmiyetli beşerdir. Çünki beşer, hilkat-ı kâinattaki zâhiri esbab ve neticelerinin mabeynindeki basamakları ve teselsül eden illetlerin ve sebeplerin münâsebetlerini aklıyla keşfedip san'at-ı İlâhiyeyi ve muntazam hikmetli icadât-ı Rabbaniyenin taklidini san'atcığıyla yapmak ve ef'âl-i İlâhiyeyi anlamak için ve san'at-ı İlahiyeyi bilmek ve cüz'î ilmiyle ve san'atlarıyla anlamak için bir mizan bir mikyas, kendi cüz-i ihtiyariyle işlediği maddelerle Hâlık-ı Zülcelâl'in küllî, muhit ef'al ve sıfatlarını bilerek kâinatın en eşref ve ekrem mahlûku olduğunu isbat ediyor.Hem İslâmiyetin kâinata ve beşere ait hakikatlarının şehadetiyle, mükerrem beşer içinde, en eşref ve en âlâsı ehl-i hak ve hakikat olan ehl-i İslâmiyet, hem istikrâ-i tâmme ile, tarihlerin şehadetiyle, en mükerrem beşer içindeki en müşerref olan ehl-i hakkın içinde dahi bin mu'cizâtı ve çok yüksek ahlâkının ve İslâmiyet ve Kur'an hakikatlarının şehadetiyle en efdal, en yüksek olan Muhammed Aleyhissalâtü Vesselâm'dır. H.)

• BEŞERÎ

  İnsana ve insanın fıtrî hallerine mensub ve müteallik. İnsanla ilgili.

• BEŞERİYYET

  İnsanın tab' ve hilkati ve fıtrî halleri. İnsanlık.

• BEŞG

  f. Dolu; kar; çiy, şebnem. * Naz, cilve, işve.

• BEŞGEN

  (Bak: Muhammes)

• BEŞİ'

  Tadı fena olan çirkin şey; acı, ekşi.

• BEŞİR

  Müjdeli haber veren. Müjde getiren. * Güler yüzlü. Hub. Cemil. * Peygamberimiz Hz. Muhammed'in (A.S.M.) bir vasfı.(İşte o Zât bir saadet-i ebediyenin muhbiri, müjdecisi; bir rahmet-i binihayenin kâşifi ve ilâncısı; ve Saltanat-ı Rububiyetin mehasininin dellalı, seyircisi; ve künûz-u Esma-i İlâhiyenin keşşafı, göstericisi olduğundan... S.)

• BEŞİŞE

  Açık yüzlü olmak.

• BEŞK

  Yalan söylemek. * İşleri yaramaz olmak. * Deve, sür'atle gitmek. * Elbise dikmek.

• BEŞM

  f. Kırağı; çiy. Şebnem. * Taberistan ile Rey arasında havası çok soğuk olan bir mevki. * Dinsiz, mezhebsiz.

• BEŞM

  Çok yemekten dolayı midenin dolması.

• BEŞME

  f. Her çubuğu ayrı ayrı beş renkte olan yollu kumaş. * İşlenmemiş ham deri. * Göz ilâcı.

• BEŞR

  Eski fetva metinlerinde erkeği temsil eden isimlerden biri. (Bak: Zeyd)

• BEŞŞ

  Açık yüzlü olmak.

• BEŞŞAK

  Yalancı, kezzab.

• BEŞTEK

  (Beştük) f. Zarf. Vazo. Kap. Kâse. Çiniden yapılmış saksı.

• BEŞÛŞ

  (Bak: Beşaş)

• BEŞÛŞÂNE

  f. Güler yüzlüce. Hoş olarak.

• BEŞYÛN

  f. Semiz, besili, yağlı.

• BET

  f. (Bak: Bed)

• BET

  Çehre rengi, beniz.

• BET'

  Boynu uzun olmak. * Aşikâre ve zâhir olmak. Açık ve görünür olmak.

• BETA'

  İkamet. Bir yerde oturma.

• BE-TAHSİS

  Hele, hususiyle.

• BETAİN

  Astarlar.* Yatak yüzleri.

• BETAL(E)

  Bahâdır, yiğit, kahraman.

• BETALET

  (Bak: Batalet)

• BETAN

  (C.: Bitnân) Çukur yer.

• BETANE

  Büyük karınlı olmak.

• BETAR

  Çok fazla sevinmek. * Hayret. * Dehşet. * Tekebbürlenmek, gururlanmak.

• BETARE

  Eksiklik, noksanlık.

• BETAT

  Azık. Bir yolculukta gereken öteberi. * Ev eşyası. * Kesin, kat'i.

• BETATRON

  yun. Fiz: Elektronları hızlandıran elektromanyetik bir âlet.

• BE-TEKRAR

  f. Tekrar ile.

• BETER

  (Bed-ter'in muhaffefi) Daha kötü, daha fena.

• BETİ'

  Eğlenici, eğlenen.

• BETİHA

  (C.: Bitâh-Betâyih) Ufak taşlı büyük dere. * Kamışlık ve sazlık yer.

• BETİK

  Kat'etmek, kesmek. * Yapışıp bir şeyi çekmek.

• BETİL

  Hz. İsa'nın (A.S.) anası olan Hz. Meryem'in lâkabı. * Salkımları sarkmış ağaç. * Nehirlerdeki akıntılar. * Ağacın gövdesinden veya ana ağaçdan ayrılıp başka kök salan fidan.

• BETİLE

  (C.: Betâil) Hurma fidanı.