B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

A B C Ç D E F G H I İ J K L M N O Ö P R S Ş T U Ü V Y Z

Osmanlıca Sözlükte Ara

  • BEYAN-I HÂL

    Halini anlatma, durumunu bildirme.
  • BEYAN-I İFHAMİYE

    Bildirmek ve anlatabilmek için yapılan açıklama.
  • BEYAN-I TEFSİR

    Huk: Mücmel ve mübhem bir sözden maksadın ne olduğunu açıklayan beyan.
  • BEYAN-I ZARURET

    Huk: Zaruri beyandır. Susmak suretiyle ifade edilen mâna, beyan-ı zaruret kabilindendir.
  • BEYANNAME

    f. Durumu yazı ile bildiren açıklama.
  • BEYARE

    f. Kısa boylu ve bodur olarak yerde yetişen nebat, meyve ve sebze. Kavun, karpuz, kabak...gibi.
  • BEYARİŞ

    f. Çare. Tedbir. Deva, derman. İlâç, tiryak.
  • BEYAT

    Geceleyin çalışma, geceyi işle geçirme.
  • BEY'AT

    (Bak: Biat)
  • BEYAVAR

    f. Meşguliyet, meşgul olma, uğraşma, iş.
  • BEYAZ

    Aklık, beyazlık. * Aydınlık. * Yumurta akı. * Müsveddenin temize çekilmesi.(Aynada saçıma baktıkça, beyaz kıllar bana diyorlar: "Dikkat et!" İşte o beyaz kılların ihtariyle vaziyet tavazzuh etti. Baktım ki; çok güvendiğim ve ezvakına meftun olduğum gençlik elveda diyor ve muhabbetiyle pek çok alâkadar olduğum hayat-ı dünyeviye sönmeğe başlıyor ve pekçok alâkadar ve âdeta âşık olduğum dünya, bana "Uğurlar olsun" deyip, misafirhâneden gideceğimi ihtar ediyor. L.)
  • BEYAZÎ

    Aklık, beyazlık. * Uzunluğuna açılan yazma kitap. * Sığır dili.
  • BEYD

    Helâk olmak. * Gayr, diğer.
  • BEYDA

    Tehlikeli mevki. * Sahra, çöl. * Medine ile Mekke arasında bulunan düz bir yer.
  • BEYDAH

    f. Sert başlı, haşarı at.
  • BEYDAHA

    İri ve şişmanca kadın.
  • BEYDAK

    Piyade dedikleri nesne. (Satranç âletlerindendir.)
  • BEYDANE

    (C.: Beydânât) Yabani dişi eşek.
  • BEYDE

    Gr: "Enne" lâfzı gibi, "şu kadar var ki, lâkin" mânâsında istisna edatlarındandır.
  • BEYDER

    f. Ekin harmanı. * Doğru lügat.
  • BEYDERÎ

    Harmancı.
  • BEYDÛDET

    Mahviyet, hiçlik, yok olma.
  • BEY-GÂH

    f. Pazar yeri, pazar.
  • BEYGAR(E)

    f. Tekdir, azarlama, çıkışma. Sövme.
  • BEYHAKÎ

    (Hi: 384-458) Büyük hadis ve fıkıh âlimlerinden olup asıl adı Ebubekir Ahmed bin Hüseyn'dir. İmam-ı Şâfii mezhebinde sözü sened yerine geçen büyük bir hadis âlimidir. Kendisi gibi daha birçok faziletli âlimler yetiştiren Beyhak bölgesinin Hüsrevcurd köyündendir. "Kitab-ün Nusus-uş-Şafiî" ile "Kitab-üs-Sünen Vel'âsar" ve "Essünen-ül-Kebir" ve bir de "Delâil-ün-Nübüvve"gibi eserleri vardır. (K.S.)
  • BEYHAN

    Sır saklamıyan, aklında ve kalbinde olanları söyleyen kimse. Boşboğaz.
  • BEYHOŞ

    f. (Bihûş) Şaşkın. Akılsız. Deli. Serseri.
  • BEYHÛC

    Höyük. (Tarlada ve bostanda dikerler.)
  • BEYHÛDE

    f. Boşuna. Boş yere. Faydasız.
  • BEYHUŞT

    f. Kökünden çıkarılmış, dibinden koparılmış olan şey.
  • BEY'-İ BÂT

    Kat'i satış.
  • BEYİN

    t. Kafatasının en büyük kısmını kaplayan, kalınca ve dayanıklı üç zarla örtülmüş olan bir sinir merkezidir. Yumuşak ve beyazımsı bir kitle olan beyin, duygu ve bilgi merkezidir. Ak ve boz maddeden yapılmıştır ve iki yarım küre olarak yaratılmıştır. Yarım kürelerden birinde bir arıza sebebiyle bu merkezin vazifesini yapamaması hâlinde diğer yarım küre o vazifeyi yapmağa devam etmek ve ârızayı telâfi etmek özelliğinde yaratılmıştır. Meselâ: Bir yarım küredeki görme merkezi bozulsa insan kör olmaz. Diğer yarım küredeki merkez, bu vazifeyi devam ettirir.
  • BEYİNCİK

    Art kafa çukurunda beyin kökünün üst arka kısmında bulunan merkezi sinir sisteminin bir organıdır. Mühim bir görevi, hareketlerimizin âhenk içinde olmasını sağlamaktır.
  • BEYİT

    (Bak: Beyt)
  • BEYKARA

    Kişinin başını sallayarak sür'atle gitmesi.
  • BEYKEM

    f. Oda, salon, sofa. * Kasr, köşk.
  • BEYKUR

    Sığır.
  • BEYLEK

    f. Ferman, emir. Hüccet, vesika.
  • BEYLEM

    Rende. * Kazma.* Açılmamış pamuk kozası.
  • BEYLERBEYİ

    Tar: Sancak beylerinin başı. Osmanlı eyalet umumi valisi.
  • BEYN

    Arası, arasında, aralık. İki şeyin arası. İkisinin ortası. Firkat. Ayrılık. * Burnu ve ayakları uzun karga.
  • BEYNAMAZ

    (Bak: Bînamaz)
  • BEYNE BEYNE

    İkisinin ortası. İkisinin arasında. Mücerred. Ne iyi, ne kötü.
  • BEYNEHÜMA

    İkisi arasında.
  • BEYN-EL AHALİ

    Halk arasında, ahali arasında.
  • BEYN-EL AKRÂN

    Akranlar arasında.
  • BEYN-EL GUZÂT

    Gaziler arasında.
  • BEYN-EL MİLEL

    Milletler arası. (International)
  • BEYN-EL ULEMÂ

    Âlimler arasında.
  • BEYNELMİLEL

    (Beyn-el milel) Milletler arası. Milletler arasında. International.