B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BEYN-ES SEMÂ VE-L ARZ

  Yer ile gök arasında. Arz ile sema arasında.

• BEYN-EZ ZEVCEYN

  Karı-koca arasında.

• BEYNİYE

  Tecvidde: Harfler okunurken sesin mükemmelen akıp akmama arasında olması, kalın ile yumuşak arası okunması. Bu durumda okunan harfler şunlardır: (Râ, mim, ayn, nun, lâm.)

• BEYN-NAS

  İnsanlar arasında, halk beyninde.

• BEYNÛNET

  Fâsıla, iki şey arasındaki mesafe, aralık. * Fark, ihtilaf, muhalefet. Zıddiyet, anlaşmazlık, terslik. * Ayrılmak, firkat.

• BEYR

  Helâk olmak. * Bâtıl olmak.

• BEYREM

  (C.: Beyârim) Marangoz rendesi. * Uzun ve sert taş.* Bir yeri kazmakta kullanılan kazma âleti.

• BEYSAN

  Şam hududunda bir yerin adı.

• BEYT

  Ev, oda,hane. * Geceyi bir işle geçirmek. * Edb: İki satırlık manzume.

• BEYTAR

  Nalbant. * Baytar, veteriner. Hayvan hastalıkları hekimi.

• BEYTAR

  Yarılmak.

• BEYTARA

  Yarılmak. * Hayvan hekimliği, baytarlık.

• BEYTAŞÎ

  (Bak: Bektaşî)

• BEYT-İ ATİK

  Kâbe-i Muazzama. (Çok eskiden beri Cenab-ı Hak tarafından her türlü tehlikelerden korunduğu ve kurtarıldığı ve hiçbir kimsenin ona mâlik olmayıp aslının hür olduğundan kinaye olarak bu isim verilmiştir.)

• BEYT-İ MA'MÛR

  İ'mar edilmiş ev. * Kâbe'nin bir ismi.

• BEYT-İ MURASSA'

  Edb: Mısrâların ikisi de kafiyeli olan beyit.

• BEYTULLAH

  Kâbe, câmi, mescid gibi ibadet edilen yer.

• BEYTÛTET

  (Beyt. den) Gece kalma, geceleme. * Ayırmak, teferruk. * Gece baskın yapmak.

• BEYT-ÜL ANKEBÛT

  Örümcek yuvası. * Mc: Derme çatma yapılmış ev. * Dayanıksız ve kuvvetsiz şey.(İnkılâb-ı siyasî cihetiyle dininden havf eden adamın dinde hissesi; beyt-ül ankebût gibi zayıf düşmüş cehalettir, onu korkutur... Takliddir, onu telâşa düşürttürür. Zira itimad-ı nefsin fıkdanı ve aczin vücudu cihetiyle, saadetini yalnız hükümetin cebinden zannettiğinden; kalbini, aklını da hükümetin kesesinden tahayyül eder, korkar. M.N.)

• BEYT-ÜL ARUS

  Gelin odası.

• BEYT-ÜL GAZEL

  Edb: Gazelin en güzel olan beyti.

• BEYT-ÜL HARAM

  (Beyt-ül Haram) Kâbe-i Muazzama'nın etrafının bir ismi. Kâfirlerin yaklaşmaları men' edildiği, onlara haram olduğu için bu isimle alınır. (Bak: Kâbe)

• BEYT-ÜL KASİD

  Edb: Kasidenin seçilmiş en güzel beyti.

• BEYT-ÜL MAKDİS

  Mukaddes ev. Beyt-ül Mukaddes de denir. Çok eskiden Peygamberlerin inşâ ettikleri kudsî mâbet. Bir ismi de Mescid-ül Aksâdır. * İnsanın, Cenab-ı Hak'tan başka kimse ile tatmin olmayan kalbine de aynı isim verilir.

• BEYTÜLMAL

  (Beyt-ül mâl) İlk defa Hz. Muhammed (A.S.M.) tarafından kurulan ve gelir kaynaklarıyla sarfiyat yerleri şer'î olarak tayin edilmiş İslâm devletinin mâliye hazinesi.Gelir kaynakları: 1- Zekât ve sadakalar. 2- Ganimetler. 3- Fey=Zekât ve ganimet dışında kalan ve beyt-ül male ait olan mallar.Beyt-ül malden yapılan harcamalar şu kimseleri ihtiva eder:1- Fakirler ve miskinler. 2- Zekât memurları. 3- Borçlular. 4- Yolda kalmış olanlar ve garipler. 5- Azat etmek üzere köle satın alanlar. 6- Allah yolunda cihad edenler. 7- İslâma ısındırmak ve yakınlaştırmak için gönlü hoş tutulması gerekenler.

• BEYT-ÜZ ZİFÂF

  Gelin odası. * Edb: Aynı vezinde iki mısra'dan ibâret söz.

• BEYÛ

  f. Gelin.

• BEYÛG

  f. Gelin.

• BEYÛGANÎ

  f. Düğün.

• BEYÛN

  Dip tarafı geniş olan kuyu, bostan kuyusu.

• BEYÛN

  f. Afyon.

• BEYÛS

  f. Arzu, istek, taleb. * Ümit. * Tamah. * Alçak gönüllülük. Mütevazilik.

• BEYUZ

  Yumurtlayan tavuk.

• BEYYA'

  (Bey'. den) Dellal. * Alıp satan kimseler. * Perâkende olarak satış yapan küçük tüccar.

• BEYYAB

  Saka, sucu.

• BEYYAHE

  Balık ağı.

• BEYYİN(E)

  Aşikâr. Açıklanmış. Gün gibi vâzih delil. * Müteaddit noktaları beyan eden ve açıklayan.* Şâhid. İsbat vasıtası. Kavi bürhan.

• BEYYİNAT

  (Beyyine. C.) Beyyineler. Bürhanlar.

• BEYYİNE SÛRESİ

  Kur'an-ı Kerim'in 98. suresi olup "Kayyime, Münfekkin, Beriyye, Lemyekün" Sûresi gibi isimlerle de söylenir.

• BEYYİNE-İ ÂDİLE

  Huk: Adaletli kimselerin şehadetleri.

• BEYYİNEN

  Vâzıhan, aşikâr olarak, alenen, açık olarak.

• BEYZ

  (C.: Büyuz) Yumurta. * Kuşun yumurtlaması. * Hayvanların bilhassa atın ayaklarında çıkan yumurta iriliğindeki şişler.

• BEYZA

  Yumurta. * Demir başlık. * İnsanın hayası. Husye.

• BEYZA

  (Müe.) Parlak. Beyaz. Sefid. * Afet, dâhiye, belâ, musibet.

• BEYZA'

  (C.: Biyâz) Kasaba, köy. * Güzel yüzlü kadın. (Müz: Ebyaz)

• BEYZADE

  Osmanlı Sultanlarının oğulları. * Bey oğlu. Babası reis veya âmir olan. * Soylu, asil, necib.

• BEYZAH

  İri yapılı, etine dolgun, şişmanca adam.

• BEYZAN

  Beyazlar, aklar.

• BEYZAR(E)

  Geveze, çok konuşan.

• BEYZARE

  Büyük ve uzun sopa.