B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BUY-PEREST

  f. Av köpeği.

• BUYRULTU

  t. Sadrazam, kaptan-ı derya, vezir, beylerbeyi gibi devlet erkânının yazılı emirleri.

• BUZAK

  Tükrük. (Ağızda "buzak", ağızdan çıksa "rıyk" denir.)

• BUZİNE

  Maymun.

• BUZRA

  Üst dudağın ortasından dışarı taşan et parçası.

• BÜAK

  Yağmuru şiddetle yağan bulut.

• BÜ'BÜ'

  Her nesnenin aslı. * İzzet, kerem. * Zeyrek akıllı, zarif kişi. * Hâkim, seyyid. * Gözbebeği. * Mc: Çok kıymetli ve değerli olan şey.

• BÜC

  f. Keçi.

• BÜCAL

  f. Ateş koru. * Kömür.

• BÜCBÛHA

  Bir yerin orta kısmı. Orta yer.

• BÜCC

  Kuş yavrusu.

• BÜCDET

  İlim, bilgi.

• BÜCEYR

  Ashab. Etba'.

• BÜCR

  Şaşılacak, taaccüb edilecek şey. * Şer, kötü, iyi olmayan.

• BÜCRİYY(E)

  Musibet, belâ, felâket, âfet.

• BÜCUD

  Bir yerde mukim olma, oturma. İkamet.

• BÜCÛL

  f. Tıb: Topuk kemiği. Aşık kemiği.

• BÜÇ

  f. Avurt. Ağzın iç tarafı.

• BÜD

  f. Sâhip. * Maşa.

• BÜDAD

  Nasip, hisse, pay. * Nihayet, son.

• BÜDAE

  Her şeyin öncesi, evveli.

• BÜDBÜDEK

  f. İbibik kuşu, çavuş kuşu, hüdhüd.

• BÜDD

  Uzaklaşma. Birbirinden uzak düşme. * Perâkende etmek, dağıtmak. Put, sanem. * Firak. * Tâkat, kudret.

• BÜDDE

  Nasib, hisse, pay. * Nihayet, son.

• BÜDN

  Yoğun gövdeli ve şişman olmak.

• BÜDUH

  Yürümek, meşy. * Esmâullahdan bir isim. (Vedud mânâsına)

• BÜDUR

  İleri geçme, hızla geçme.

• BÜDÜN

  (Bedene. C.) Kurbanlık develer.

• BÜDÜV

  Görünür hâle gelme. Aşikâr olma. Zâhir hâle gelme.

• BÜFE

  Fr. İçinde sofra takımı konulan dolap. * Davetlileri ağırlamak için çeşitli yiyecek ve içeceklerin hazır bulundurulduğu masa. * İstasyon lokantası. * Sigara, kibrit, gazete, sandviç v.s. satılan yer.

• BÜGA'

  İstemek, talep etmek.

• BÜGAS

  (C.: Bügasât-Ebgıse) Ufak, küçük kuşlar.

• BÜGASE

  Ufak kuş.

• BÜGEYG

  Koyun. * Besili erkek geyik. * Semiz keçi. * Bir yerin adı.

• BÜGUR

  Düşmek, sukut.

• BÜGYE

  İstenen ve kasdedilen şey.

• BÜH

  Baykuşa benzer bir kuştur, ondan küçüktür. Dişisine büvâhâ derler; ahmak, akılsız kimseyi ona benzetirler. * Puhu.

• BÜHAR

  Deniz balıklarından bir beyaz balık.

• BÜHARİSE

  Altın ve gümüşten üç kıntar veya üçyüz rıtıl.

• BÜHAT

  Bühtan edici, iftiracı.

• BÜHBUHA

  Bir yerin ortası, orta yer.

• BÜHHÜT

  Haramzâde, piç.

• BÜHLUL

  Güzel yüzlü.

• BÜHMÂ

  Dikenli ağaç.

• BÜHME

  (C.: Bühüm) Cemaat, topluluk.* Leşker. * Bahâdır, kahraman.

• BÜHR

  Galip olmak. * Yürümekten nefesini tez tez verip solumak.

• BÜHRE

  Geniş yer, büyük mekân. * Kesik kesik soluyuş. * Dere içindeki sazlık ve çayırlık.

• BÜHSUL

  İri gövdeli kimse.

• BÜHT

  İftira, isnad edilen yalan. * Bir seyyarenin bir günlük hareketi.

• BÜHTAN

  İftira. Birisine yalandan bir şey isnad etme. Birisini suçlu gösterme. * Dalgınlık. * Medhûş ve mütehayyir olma.