B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BÜHTÜR(E)

  Bodur, kısa boylu.

• BÜHUR

  Işıklı, nurlu, aydınlık.

• BÜHUR

  Büyük emir.

• BÜHÜT

  (Behût. C.) İşitenleri hayrete düşürecek kadar olan iftira ve yalanlar.

• BÜHÜVV

  (Behv. C.) Misafirlere mahsus odalar. * Hayvanlar için yerin altına yapılmış ahırlar.

• BÜJHAN

  f. Gıpta etme, imrenme.

• BÜJMEJE

  f. Kaya keleri, kertenkele.

• BÜJUL

  f. Aşık kemiği; topuk kemiği.

• BÜKÂ

  Ağlama.

• BÜKÂ-ÂLÛD

  f. Ağlatıcı, gözyaşı döktürücü.

• BÜKÂ-ENGİZ

  f. Ağlatıcı. Gözyaşı döktürücü.

• BÜKÂT

  Ağlayanlar.

• BÜKÂ-Yİ SÜRÛR

  Sevinçten dolayı akan gözyaşı.

• BÜKMÂ

  (Ebkem. C.) Dilsizler. Ebkemler.

• BÜKRE

  Erken. Sabah vakti.

• BÜKSE

  Kiremit parçası. * Saksı.

• BÜKY

  Ağlayıcılar, ağlıyanlar.

• BÜL'A

  Değirmen taşının tane dökülecek yeri.

• BÜLÂG

  f. Pınar, çeşme.

• BÜLÂLET

  Islaklık, nemlilik, yaşlık.

• BÜLBÜL

  (C: Belâbil) Andelib. Güzel öten bir nevi kuş.

• BÜLBÜLAN

  (Bülbül. C.) Bülbüller. Andelibler.

• BÜLBÜLE

  (C.: Belâbil) Emzikli bardak.

• BÜLBÜL-İ NÂLÂN

  Ağlıyan bülbül.

• BÜLBÜL-İ ZÂR

  İnleyen bülbül.

• BÜLBÜLVEŞ

  Bülbül gibi.

• BÜLCET

  Genişlik, vüsat.* İki kaş arasında olan açıklık.

• BÜLDAN

  (Belde ve Beled. C.) Beldeler, şehirler, iller, memleketler.

• BÜLEGA

  (Belig. C.) Beliğ olanlar, Belâgat sâhipleri. Belâgat ilmi mütehassısları. Edebiyatçılar.

• BÜLEHNİYE

  Maişet genişliği. * Gani olmak, zenginleşmek.

• BÜLEND

  f. Yüksek, büyük.

• BÜLEND-ÂVÂZ

  f. Haykırma, yüksek ses.

• BÜLEND-HİMMET

  f. İyi çalışır.

• BÜLENDÎ

  f. Yükseklik, yücelik.

• BÜLEND-PÂYE

  f. Rütbesi yüksek, pâyesi bülend olan.

• BÜLGA

  Maaşa yetecek nesne.

• BÜL-GAME

  f. Herşeye hevesli olan.

• BÜLGAT

  Geçinmeye kâfi gelecek kadar olan şey.

• BÜLHEVES

  f. Heves ve isteği çok, maymun iştahlı.

• BÜLKA

  Kısa boylu. * Bir kuşun adı.

• BÜLKUT

  (C.: Belâki) Bir hurma cinsi. * Ot ve su olmayan harap ve boş yer. * Yalan yere yemin etmek.

• BÜLLET

  (C.: Bilâl) Hurmanın ıslanıp yaş olması.

• BÜLS

  İçine incir koyulan kilimden dokunmuş büyük çuval.

• BÜLSÜN

  Mercimek mesabesinde hububattan bir habbe. (Bâzı yerde mercimek de derler.)

• BÜLTEN

  Fr. Halka bilgi veren, özet olarak yazılmış resmi yazı. * Bir müessesenin, kurumun faaliyetlerini tanıtan ve belli zaman aralıklarıyla yayınlanan mevkute.

• BÜLUC

  Zâhir olmak, gözükmek. Parlamak, ruşen olmak.

• BÜLUD

  Mukim olmak, ikamet etmek, oturmak. * Köhne olmak, eskimek. * Meclise geç gelmek.

• BÜLUĞ

  Erginlik. Olgunluk. Çocukluk devresini tamamlayıp ergenliğe geçiş. Ergenliğe ulaşan genç, namaz kılmak ve oruç tutmak gibi farzlarla mükellef (yükümlü) olur. * Yaklaşıp çatma.

• BÜLUH

  Beceriksiz, âciz. * İşe yaramama, yorgun ve bitkin olma.

• BÜL'UM

  Gırtlak, hançere.