B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. B Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• BÜM

  (C.: Ebvam) Baykuş.

• BÜN

  Temel, esas, kök, netice, son.

• BÜN

  Meziyyet, üstünlük.

• BÜNDAD

  f. Temel. Binanın esası. * Destek, payanda. Duvar, set.

• BÜNDAR

  f. Zengin, asil ve kibirli kişi.

• BÜNDUKA

  (C.: Bünduk, Benâdik) Fındık tanesi. * Kemankere taşı. Küçük yuvarlak taş.

• BÜN-İ HİSÂR

  Hisarın dibi.

• BÜNİYYE

  (C.: Büniyyat) Her nesnenin aslı ve yaratılması, fıtrat. * Sazan balığı. * Meçhul yol.

• BÜNLAD

  f. Destek, payanda, duvar, set. * Temel. Esas, bina.

• BÜNN

  Yemen kahvesi.

• BÜNUD

  (Bend. C.) Büyük bayraklar, sancaklar.

• BÜNÜVVET

  Evlâtlık, oğulluk.

• BÜNYAD

  f. Temel, esas. Yapı, binâ.

• BÜNYAMİN

  Yakup Aleyhisselâm'ın en küçük oğlu.

• BÜNYAN

  Yapı. Bina. Duvar. Esas. Yapı yapmak.

• BÜNYAN-I KAVÎ

  Sağlam bina.

• BÜNYAN-I MERSUS

  Kaynaşmış sağlam bina. Birbirine kurşunla kenetlenmiş sağlam yapı.

• BÜNYE

  Bir şeyin vücut yapısı. Vücut, beden. Fıtrat. * Şekil, tarz, sûret.

• BÜNYE-HÎZ

  f. Vücudu canlandıran, bünyeyi kaldıran.

• BÜR'

  (Büru') Hastanın iyileşmeğe başlaması. * Kurtulmak. * Fazilette ve bilgide üstünlük. (Bak: Ber')

• BÜRA

  Kamıştan yapılan hasır.

• BÜRA'

  Ağaç yongası. Törpüden çıkan talaş.

• BÜRABE

  Kalem yongası, törpüden çıkan talaş.

• BÜRAD

  Soğuk.

• BÜRADE

  Eğeden çıkan talaş ki, "bürâde-i zeheb, bürâde-i fizza ve bürâde-i hadid" denir.

• BÜRAKA

  Bütün gün yüzünü süsleyen kadın. * Yemek sırasında bir kimseye kızıp, yemeği kimseye vermeyip yalnız yiyen kadın.

• BÜRAM

  Kene dedikleri böcek.

• BÜRAYE

  Yontulan ağaçtan çıkan yonga.

• BÜRBUR

  Bulgur. (Buğdaydan yapılır.)

• BÜRC

  (C.: Bürûc-Ebrac) Hisar. * Yıldız.

• BÜRCAS

  Havada ağaç başında olan nişan.

• BÜRCEME

  (C: Berâcem) Parmak boğumu.

• BÜRCÜD

  Arap elbiselerinden bir nevi kalın elbise.

• BÜRD

  f. Bilmece, bulmaca.

• BÜRDA

  Tıb: Sıtma hastalığı.

• BÜRDBAR

  f. Ağırbaşlı. Sabırlı, mütehammil, uysal, tahammüllü kimse.

• BÜRDBARÎ

  f. Ağırbaşlılık, sabırlılık.

• BÜRDE

  Hırka. Üstten giyilen libas, elbise.

• BÜRDEK

  f. Küçük bilmece.

• BÜRDÎ

  Hurmanın iyisi.

• BÜRE

  (C.: Bürât-Bürâ-Bürin) Deve burnuna takılan halkalar. * Bilezik gibi olan halkaların her birisi.

• BÜREHA

  Şiddetli azab. Sıkıntı.

• BÜREHNE

  f. Açık, yalın çıplak.

• BÜREHNE-GÎ

  f. Çıplaklık.

• BÜREHNE-SER

  f. Başı açık.

• BÜRESA'

  Nâs mânâsına kullanılan bir isim.

• BÜREYDE BİN EL-HUSAYB EL-ESLEMÎ

  Horasan diyarında en son hicri 62 veya 63 yılında vefat eden sahabedir. (R.A.). Müslümanların ilk sancaktarıdır. 177 Hadis-i Şerif nakletmiştir. 14 tanesi Buharî ve Müslim'de mezkûrdur.

• BÜRGUR

  Buzağı.

• BÜRGUS

  (C.: Beragis) Pire.

• BÜRHAN

  Delil, hüccet, isbat vasıtası. * Man: Yakînî mukaddemelerden meydana gelen kıyas. * Red ve inkâr için itiraz kabul edilmeyecek surette isbat-ı hakikat eden kavi hüccet.(Bir bürhan ile elde edilen netice-i tevhidi buzı insanlar isti'zam ile dar zihinlerine sıkıştıramazlar. Veya bozuk hayalleri tahammül edemez. Bu hule karşı o kat'i, sahih bürhanı reddetmek üzere: "Bu neticeyi, bu kadar azametiyle şu bürhan (onu) intac edemez." diye bahaneler ile kabul etmez. O miskin bilmez mi ki, neticenin kayyûmu imandır. Bürhan, ancak onu görmek için bir menfezdir. Veya bir süpürge gibi o neticeye konan vehimleri süpürür. Maahâza bürhan bir değildir, bin değildir. Zerrat-ı âlem adedince bürhanlar vardır. M.N.)