C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• CEVVAZ

  Malı toplayıp hayır ve tasadduk etmeyen kimse.

• CEVVÎ

  Gök boşluğuna âit. Cevve dâir.

• CEVV-İ HEVÂ

  Hava boşluğu.

• CEVV-İ SEMÂ

  Gökyüzü. Gök boşluğu. Fezâ. (Cevv-i âsuman da denir.)

• CEVZ

  (C.: Ecvâz-Cevzât) Ceviz. * Her nesnenin ortası.

• CEVZ (CEVZÂN)

  Malı toplayıp kimseye hayır ve sadaka etmemek. * Sallana sallana yürümek.

• CEVZA

  Astr: İkizler burcu. Gökyüzünün kuzey yarım küresinde yer alan iki tane parlak yıldızlı bir burcdur. Güneş, mayıs ayında bu burca girer.

• CEVZAK

  f. Kederlenme, elemlenme.

• CEVZEKA

  (C.: Cevzek-Cevâzik) Pamuk kozağı.

• CEVZEKÎ

  Koza satıcısı.

• CEVZEL

  (C.: Cevâzil) Güvercin yavrusu. * İğne deliği.

• CEVZENİC

  Cevizli helva.

• CEVZ-İ BEVVÂ

  Hindistan cevizi.

• CEVZİNE

  Cevizli helva.

• CE'Y

  Isırmak.

• CEYA'

  Yağmur.

• CEYAR

  Gadaptan ve açlıktan dolayı göğüste olan hararet.

• CEYB

  (C.: Cüyûb) Cep. Gömleğin (yarığı) açıklığı. * Yaka. * Kalb.* Geo: Sinüs.

• CEYD

  (C.: Ecyed) Uzun boylu olmak.

• CEYDER

  Kısa boylu.

• CEY'E

  Gelmek.

• CEYEŞAN

  Kaynamak. * Hışm etmek.

• CEYL

  (C.: Ecyâl) İnsan topluluğu, zümre, kavim. * Nesil, batın, kuşak. * Yengeç.

• CEYLAN

  Geyik çeşidinden küçük, ince bacaklı, pek hafif ve çok koşucu bir kara hayvanı, gazâl.

• CEYŞ

  Asker, ordu. En az dörtyüz nefer süvari ve piyadeden müteşekkil bir askeri kıt'a. * Dolup taşmak. * Ses, sadâ.

• CEYŞ-ÜL AZÎM

  Büyük ordu. Binikiyüz kişilik askeri kuvvet.

• CEYVAD

  f. İttika', günahtan sakınma.

• CEYYİD

  İyi, güzel, hoş. Saf.

• CEYZ

  Döndürmek. * Dar etmek.

• CEZ

  f. Cezire, ada. Her tarafı su ile çevrilmiş olan kara parçası.

• CEZ'

  Ağaç kökü, ağaçların alt kısımları.

• CEZ'

  Dereyi enine kesmek.

• CEZ'(A)

  Damarlı akik. Göz boncuğu adı verilen, kara alaca ve kıymetli bir süs taşıdır.

• CEZA

  Karşılık, mukabil, ivaz. Cürüm veya günâh işleyenlere verilen azab. * Gr: Şart cümlelerinde ikinci kısım. (Bak: Şart)

• CEZ'A

  Az nesne.

• CEZA'

  (C.: Cezeân-Cizâ') Altı veya dokuz aylık koyun. (Kurban olması caizdir). * İki yaşına girmiş koyun. * Arslan, esed. * Hayvana yulaf vermeyip hapsetmek.

• CEZA'

  Hüzünle ağlayıp sızlanmak. Sabırsızlık yüzünden telâş ve teessür göstermek.

• CEZAEN

  Cezâ olarak.

• CEZAİR

  (Cezâyir) (Cezire. C.) Cezireler, adalar. * Kuzey Afrikada Fas ile Tunus arasında olan ülke ve bu ülkenin merkezi olan şehir.

• CEZÂİR-İ İSNÂ AŞER

  Ege Denizindeki oniki adalar.

• CEZALET

  Rekâketsiz ifade. * Güzellik. * Müdebbirlik, akıllılık. * Azim, büyük. * Edb: Kelimeler, ince veya sert söylenişlerine göre; elfâz-ı cezle veya elfâz-ı rakika diye ikiye ayrılır. Elfâz-ı cezle: Söylenişte tatlılığı bulunan veya heybet, ululuk, çarpışma, korkutma, yıldırma ifâde etmeğe uygun kelimeler olarak ayrılır. Celâdet, sadme, kazanfer, çekâçek, dırahşân gibi.. Bu çeşit kelimelerle, söylenen ve yazılan ifâdelerde cezâlet var, denir. (Edb. S.)

• CEZALET-İ BEYANİYE

  Beyan ilmine ait ve beyan sahasındaki cezâlet.

• CEZALET-İ NAZMİYE

  Kur'an-ı Kerim'deki kelime ve harflerin harika bir ahenk ve münâsebet ile nazm ve tertibindeki cezâlet.

• CEZA-ÜŞ ŞART

  Şartın cevabı. Meselâ: Zeyd ayağa kalkarsa, ben de kalkarım cümlesindeki, "ben de kalkarım" ifadesi, birinci cümlenin cevabıdır.

• CEZA-YI AMEL

  Yapılan işin karşılığı.

• CEZAZE

  Ekin biçmek. * Hurma kesmek. * Kıl ve yün kırkmak.

• CEZB

  Kendine doğru çekme. * İçme.

• CEZBE

  Tas: Meczubiyet, istiğrak. Allah'ı hatırlayıp Allah sevgisi ile kendinden geçer bir hale gelme.

• CEZBEDAR

  f. Cezbeli, çekici.

• CEZBE-EDA

  f. Cezbeli olmak. Çekici olmak