C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• CESS

  Koparmak. * Bal mumu. * İçinde arının kanadı ve gövdesi karışmış olan şey.

• CESSAME

  Sefer yapmamış kişi. Seyahat etmemiş kimse.

• CESSAS

  Kireç ile bina yapan. Badanacı.

• CESSAS

  Gizli şeyleri araştıran, gizli şeylere merak eden. Tecessüs sâhibi.

• CESSASE

  Kruvazör, harp gemisi.

• CEST

  f. Sıçrayış, atlayış.

• CESTAN

  f. Atlıyan, sıçrayan.

• CESTE

  f. Azar azar, bir parça. * Sıçrayış, atlayış. Hatve.

• CESTE CESTE

  Azar azar, parça parça, kısım kısım.

• CESTEN

  f. Atlamak, sıçramak. Kaçmak, kurtulmak. Atılmak.

• CESUR(E)

  (Cesâret. den) Cesaretli, yiğit.

• CESURÂNE

  f. Yiğitçesine, cesaretli olarak, yüreklice, cesaretle.

• CEŞ

  f. Mavi boncuk.

• CEŞA'

  Çok hırslı olmak.

• CEŞER

  Davarı otlamaya çıkarmak.

• CEŞİB

  Kaba ve galiz nesne.

• CEŞİR

  Büyük çuval. * Ev önünde davar yürüyecek yer.

• CEŞİR

  Kir.

• CEŞİŞ

  Bulgur.

• CEŞİŞE

  Bulgur yemeği.

• CEŞM

  Meşakkatli iş buyurmak, zor bir iş söylemek.

• CEŞN

  f. Ziyafet, şölen. * Îd, bayram.

• CEŞŞ

  Dövmek. * Kırmak. * Vurmak, darp. * Bir nesneyi pâk etmek, temizlemek.

• CEV

  f. Arpa.

• CEV'A

  Bir kere acıkmak.

• CEVA'

  Geniş. * Hasta. * Kokmuş su. * Aşktan, gamdan veya tasadan dolayı kalbin yanması.

• CEVAB

  Sorulan şeye söz veya yazıyla verilen karşılık. * Kabul etmemek. Reddetmek. * (Câbiye. C.) Havuzlar.

• CEVABAT

  (Cevâb. C.) Cevablar. Sorulan sorulara verilen karşılıklar. Mukabil sözler.

• CEVABEN

  Karşılık ve cevap olarak.

• CEVAB-I KAT'Î

  Kesin ve kat'i söz, kesin cevap.

• CEVAB-I NÂ-SAVAB

  Doğru olmayan karşılık. Yanlış cevab.

• CEVAB-I RED

  Red cevâbı verip kabul etmemek. Reddetmek. Kabul etmemek yolunda söylenen söz.

• CEVABÎ

  Karşılık, cevap. * (Câbi. C.) Tahsildarlar, câbiler.

• CEVAD

  (Cevvad) Çok çok ihsan eden. Çok cömert.

• CEVADD

  (Câdde. C.) Caddeler, büyük ve işler yollar, tarikler.

• CEVAHİR

  (Cevher. C.) Cevherler. Çok kıymet verilen ve az bulunan şeyler, çok kıymetli mâden veya taşlar. * Mc: Çok kıymetli söz veya faydalı yazılar.

• CEVAHİR-İ FERD

  (Cevher-i ferd. C.) Cevher-i ferdler. Zerreler, atomlar.

• CEVAHİR-ÜL-KELİMAT

  Şemsi adındaki bir zat tarafından Arapçadan Türkçeye kaleme alınan 108 sahifelik bir lügat kitabının adı.

• CEVAİB

  Halk arasında gezen haberler.

• CEVAİZ

  (Câize. C.) Câizeler, verilen bahşişler, armağanlar.

• CEVÂMİ'

  Toplu olan şeyler. * Câmi'ler. Mescidler.

• CEVAMİD

  (Câmid. C.) Cansız, donmuş şeyler.

• CEVAMİS

  (Câmus. C.) Camuslar, mandalar, kömüşler, su sığırları.

• CEVÂMİ-ÜL KELİM

  Lâfızları az, mânâsı çok kelâmlar, sözler, ibâreler, fıkralar. (Bak: Câmi-ül kelim)

• CEV'AN

  (Cu'. dan) Acıkmış, aç, midesi boş.

• CEVANİB

  (Cânib. C.) Cânibler, yanlar, taraflar.

• CEVANİB-İ ERBAA

  Dört taraf.

• CEVARİ

  (Câriye. C.) Akıcı ve câri olanlar. * Hizmetçi kızlar. * Câriyeler, kadınlar.

• CEVARİH

  El, ayak gibi vücud azaları.(Cevârih, cârihanın cem'idir ki, esasen cerhden me'huz olup te'sir mânası mülâhazasıyla kâsibe mânasına isim olmuştur. Cevarih, kevasib demektir. Bunun için el, ayak ve ağız gibi yaralayıcı âlet olan azaya cevarih denildiği gibi, av tutan yırtıcı hayvanlara ve kuşlara dahi kevasib ve cevarih denilir ki, burada murad budur. E.T.)

• CEVAR-ÜL KÜNNES

  Seyyar yıldızlar. (Ütarid, Zühre, Merih, Müşteri, Zuhal.) (Bak: Hunnes)