C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• CİHAN-DİDE

  f. Cihanı görmüş. Tecrübeli. * Meşhur, nâmdar.

• CİHAN-EFRUZ

  f. Cihanı, dünyayı aydınlatan.

• CİHAN-FÜRUZ

  Cihanı aydınlatan.

• CİHAN-GERD

  f. Dünyayı dolaşan, cihanı gezen.

• CİHAN-GİR

  f. Meşhur, cihanı zabteden, fâtih.

• CİHANİYAN

  f. Dünya ahalisi olan insanlar.

• CİHAN-NEVRED

  f. Cihanı gezen, dünyayı dolaşan.

• CİHAN-NÜMA

  f. Dünyayı gösteren harita veya coğrafya. * Çatının üzerinde her tarafa nezareti olan açık taraça. * Meşhur Türk Âlimi Kâtib Çelebi'nin 1654 (Hicri: 1065) tarihinde çizdiği Asya Kıt'asının haritası.

• CİHAN-PENAH

  Cihanın koruyucusu olan.

• CİHAN-PESEND

  f. Cihana meydan okuyan.

• CİHAN-SÂLÂR

  f. Cihanın başkanı, büyüğü ve kumandanı olan, padişah.

• CİHAN-SİTAN

  f. Cihanı zapteden. Padişah, hükümdar.

• CİHAN-SÛZ

  f. Cihanı yakan, güneş. * Mc: Çok zulmeden.

• CİHAN-ŞÜMÛL

  f. Cihan vüs'atinde, dünya çapında, cihanı alâkadar eden. Dünyayı kaplayan.

• CİHAR

  (Cehr. den) Sesle, sadâ ile ve alenen söyleme ve okuma.

• CİHAR

  f. (Bak: Çâr)

• CİHAREN

  (Cehr. den) Alenen, açık olarak.

• CİHAR-I YAR-I GÜZİN

  f. Dört halife: Hz. Ebu Bekir, Hz. Ömer, Hz. Osman ve Hz. Ali (R.Anhüm)

• CİHAS

  Kalabalık, müzâhame.

• CİHÂT

  (Cihet. C.) Cihetler, taraflar, yönler.

• CİHÂT-I ERBAA

  Dört cihet.

• CİHÂT-I SELASE

  Üç uzunluk: En, boy, yükseklik.

• CİHÂT-I SİTTE

  Altı cihet. Altı taraf. (İleri, geri, sağ, sol, yukarı, aşağı taraflar.)

• CİHAZ

  Âlet ve edevat.* Gelinin lüzumlu şeyleri. Çeyiz. * Cenazenin kaldırılması için lâzım olan eşya.

• CİHAZAT

  (Cehâzât) (Cihâz. C.) Cihazlar, maddî manevî âletler, lüzumlu edevat.

• CİHET

  (C: Cihât) Yan, yön, taraf. * Sebeb, mucib. * Vesile, bahane. * Evkafça olan vazife, maaş. * Yer, mahâl, semt.

• CİHET-İ RÜCHANİYET

  Üstünlük ciheti.

• CİHET-ÜL VAHDET

  Birlik ciheti.

• CİHET-ÜL VAHDET-İ İTTİHAD

  Birleşmenin birlik ciheti. Yani birleştiren temel unsur. Birleştiren ve birleşilen esas.

• CİHNAM

  Derin kuyu.

• CİL

  Cemaat, insan güruhu. Millet. Boy, aşiret, kuşak.

• CİLÂ

  Parlaklık, parlatma, perdaht, lostura.

• CİLÂ-BAHŞ

  Parlaklık veren, parlatan.

• CİLAHİK

  Eskiden kemankere ile ve şimdi de tüfek ile atılan yuvarlak nesne.

• CİLANGER

  f. Çilingir.

• CİLAS

  Beraber oturma.

• CİLAZ

  Toz, gubâr.

• CİLAZ

  Kamçının ucuna bağlanan kayış.

• CİLBAB

  Kadın feracesi. Çarşaf. (Bak: Celâbib, Tesettür)

• CİLBEND

  Büyük cüzdan. Evrak koymaya mahsus birçok gözlere ayrılmış cüzdan şeklinde çanta ki, koltuk altına alınır.

• CİLD

  Deri. * Meşin. * Kitab kabı. * (Masdar olarak) Kitabın dikilip kap geçirilmesi. * Bir büyük kitabın bölündüğü kısımların her biri.

• CİLD-GER

  f. Ciltçi, mücellit.

• CİLDİYYE

  Cilt hastalıkları bölümü.

• CİLEN BA'DE CİLİN

  Devirden devire, asırdan asıra.

• CİLF

  Boş küp.* Kırılmış, ufanmış köpek esfeli. Arı kovanı. * Kuru ekmek parçası. Kuru ekmek kenarı. * Yüzülüp karnı çıkmış ve başı ile ayağı kesilmiş koyun. * Her nesnenin parçası. * Hoyrat, kaba. Ayak takımından.

• CİLFE

  Kalem yongası.

• CİLHABE

  Büyük olan şey, kebîr.

• CİLL

  Ekin biçildikten sonra yerde kalan sap ki, "anız" derler.

• CİLLE

  Büyük, ulu nesne. Kebîr ve azîm.

• CİLLEVEZ

  İnce kabuklu, uzunca fındık. * Köknar.