C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• CİNS-İ LATİF

  Lâtif ve hoş cins, nev. İnsanlar nev'inde kadın.

• CİNSİYET

  Bir kavim ve kabileye mensub olma. * Bir cins ile alâkalı olma.

• CİNUN (CİNAN)

  Gece karanlık olmak.

• CİNZAB

  Yaban havucu.

• CİR

  f. Aşağı, alt. * Eldiven, kayış vs. gibi şeyler yapılabilen tabaklanmış deri.

• CİRAB

  (C.: Ecribe-Cireb Cerbân) Dağarcık.

• CİRAHA

  (C.: Cirâh-Cirâhât) Yara.

• CİRAN

  (C.: Cürün) Devenin boynunun önünde boğazlanacak yerinden boğazı çukuruna kadar olan yer.

• CİRAN

  Komşular. * Müşteriler.

• CİRANTA

  yun. Bir senedi ciro eden kimse.

• CİRAR

  (Cerre. C.) Toprak testiler.

• CİRAYE

  Suyun ve diğer sıvıların durmadan akıp gitmeleri.

• CİRBAN

  Yaka.

• CİRBET

  Ekinlik, mezra.

• CİRCİR

  Maydanoz.

• CİRCİS

  Mühür yapılan mum. * Toprak. * Küçük üvez.

• CİRCİS

  (Bak: Cercis)

• CİRE

  f. Çırak, uşak ve hizmetçilere verilen yevmiye, yemek ve para.

• CİRET

  Komşuluk.

• CİR'ET

  (Cer'et- Cür'et) Bahadırlık, kahramanlık, şecaat. * İkdâm etmek.

• CİRF

  Büyük nesne.

• CİRÎ

  Yılan balığı. (Fâriside mermahi derler.)

• CİRİS

  Sazan balığı.

• CİRİŞ

  Ceset.

• CİRİT

  Düşmana atılmak üzere yapılmış ucu demirli, sert tahtadan kısa mızrak. Sulh zamanlarında talim mahiyetinde yapılan karşılaşmalara cirit oyunu denirdi. Türklerin makbul bir sporu idi.

• CİRİYYA

  Tabiat, mizac, fıtrat, yaradılış. * Huy, haslet.Adet, alışkanlık.

• CİRM

  Vücud, ten, cüsse, hacim, büyüklük. * Cansız cisim. * Yıldız.

• CİRMAN

  Organlarla birlikte vücut.

• CİRO

  ing. Bir senet veya havalenin alacaklı tarafından diğeri namına çevrilmesiyle üzerine buna dair şerh verilmesi.

• CİRRE

  Devenin karnından çıkarıp çiğnediği geviş. * Yapağı denilen yün.

• CİRRİYYE

  Kursak.

• CİRS

  Temel, kök, menşe, kaynak, menba.

• CİRSAM

  Divanelik, delilik. * Öldürücü zehir. * Zatülcenb.

• CİRŞAB

  Hasta olduktan sonra zayıflayıp gövdede çıban çıkmak.

• CİRYAL

  Altının kırmızılığı. * Bir cins kırmızı boya. * Temiz renk. * Şarap.

• CİRYE

  Suyun akması ve şırıldaması. * Cereyan.

• CİSAD

  Kan. Safran.

• CİSİM

  (Cism) Varlığı bilinen, hayyiz olan, mekânı, ciheti, uzunluğu, genişliği ve derinliği olan şey.

• CİSMANÎ

  (Cismaniye) Bedene mensub, vücutla alâkalı. * Mânevi ve ruhani karşılığı. Maddi ve cisimli olmak.

• CİSMANİYET

  Cismânilik. Maddi beden sahibi olmak hâli.(Sual : Kusurlu, noksaniyetli, mütegayyir, kararsız, elemli cismaniyetin, ebediyetle ve cennetle ne alâkası var? Madem, ruhun âli lezâizi vardır; ona kâfidir. Lezaiz-i cismaniye için bir haşr-i cismâni neden icab ediyor?Elcevab : Çünki, nasıl toprak suya, havaya, ziyaya nisbeten kesafetli, karanlıklıdır. Fakat, masnuat-ı İlâhiyenin bütün envaına menşe ve medar olduğundan bütün anâsır-ı sâirenin mânen fevkine çıktığı gibi; hem kesafetli olan nefs-i insaniye, sırr-ı camiiyet itibariyle, tezekki etmek şartıyla bütün letâif-i insaniyenin fevkine çıktığı gibi.. öyle de cismaniyet, en câmi, en muhit, en zengin bir ayine-i tecelliyât-ı esmâ-i İlâhiyedir. Bütün hazain-i rahmetin müddeharatını tartacak ve mizana çekecek âletler, cismaniyettedir. Meselâ: Dildeki kuvve-i zaika, rızk zevkinde, enva-ı mat'umat adedince mizanlara menşe olmasaydı, herbirini ayrı ayrı hissedip tanımazdı; tadıp tartamazdı. Hem ekser esmâ-i İlâhiyenin tecelliyatını hissedip bilmek, zevk edip tanımak cihazatı, yine cismaniyettedir. Hem gayet mütenevvi ve nihayet derecede ayrı ayrı lezzetleri hissedecek istidatlar, yine cismaniyyettedir. S.)( $ âyetinin sarahat-ı kat'iyesiyle: İnsan, en ziyade ünsiyet ettiği ve dünyada numunesini tatmış olduğu cismani lezzetleri cennete lâyık bir tarzda görecek, tadacak. Ve lisan, göz ve kulak gibi âzaların ettikleri hâlis şükürler ve hususi ibadetlerin mükâfatları, o uzuvlara mahsus cismani lezzetler ile verilecektir. Kur'ân-ı Mu'ciz-ül Beyan o derece cismani lezzetleri sarih bir surette beyan eder ki, başka te'viller ile mâna-yı zâhiriyi kabul etmemek imkân hâricindedir. ş.)

• CİSMEN

  Cisim itibariyle, cisim olarak. Vücutça, bedence.

• CİSM-İ NÂTIK

  Söz söyleyen cisim. Konuşan cisim. İnsan.

• CİSM-İ NİZÂR

  Zayıf vücud.

• CİSR

  (C.: Cüsûr-Ecsür) Köprü. Ağaçtan olan köprü.

• CİSR-İ MUALLÂK

  Asma köprü.

• CİVAN

  f. Cevan. Taze. Genç.

• CİVANAN

  (Civân. C.) f. Gençler.

• CİVANÎ

  f. Gençlik.

• CİVANMERD

  Sözünde sağlam. İyilik sever. Kahraman.

• CİVAR

  Çevre, yöre, etraf. * Yakın yer, yakın komşu.