C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. C Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• CALİB

  Çekici. Celbedici. Kendi tarafına çekip getirici olan.

• CÂLİB-İ DİKKAT

  Dikkat çeken.

• CÂLİB-İ MERHAMET

  Merhamet çeken.

• CALİF

  Deri soyan, kabuk soyan.

• CALİFE

  Deri ile eti birlikte koparan yara.

• CALİNOS

  (Kalinos) yun. İlk devirlerde yaşamış olan bir Yunan Filozofunun adı.

• CALİS

  (C.: Cüllâs) Oturan, oturucu, cülûs eden. Tahta çıkan.

• CA'LİYYAT

  Yapmacık hareketler, sahte, düzme hâller.

• CA'LİYYET

  Yapmacık (olmak.)

• CALİZ

  f. Sebze bahçesi, bostan. Kavun karpuz tarlası.

• CALÛT

  (Bak: Yûşâ A.S.)

• CAM

  f. Cam, şişe, bardak, sırça.

• CA'MA

  Yaşlı deve.

• CAME

  f. Evde giyilen bol elbise. Elbise, çamaşır. Sevb, libas.

• CAMEDAR

  f. Elbiseyi muhafaza eden kimse. * Vestiyer.

• CAME-DUZ

  Terzi, elbise diken.

• CAME-GÎ

  f. Hâdim ve hizmetçilere verilen ücret ve elbise parası. * Tüfek fitili. * Elbiselik kumaş.* Hizmetkâr, hademe, hâdim.

• CAMEHAB

  f. Yatak.

• CAME-İ FENA

  Kefen.

• CAME-İ HASSA

  Tar: Osmanlı padişahlarının verdikleri elbiselik kumaşlar.

• CAME-İ HAYAT

  Hayat elbisesi, ömür.

• CAME-İ ÎDÎ

  Bahar çiçekleri. Kırmızı renkli elbise. * Bayram elbisesi.

• CAME-İ NEVRUZÎ

  Rengârenk elbise. * Bahar geldiğinde açan çeşitli çiçekler.

• CAMEKÂN

  f. Elbise soyunulacak yer. * Camlık.

• CAMEŞUY

  (C.: Câmeşuyân) f. Çamaşırcı, çamaşır yıkayan.

• CAMGER

  f. Cam yapan sanatkâr, camcı ustası.

• CAMGÛL

  f. Külhanbeyi.

• CAMHANE

  f. Cam fabrikası.

• CAM-I GEVHERÎ

  Billur kadeh.

• CAM-I MEMLÛ

  Dolu kadeh.

• CAM-I SEHER

  Güneş, şems.

• CAM-I SİM

  Sevgilinin çenesi.

• CAM-I TEHÎ

  Boş kadeh.

• CAM-I ZERRİN

  f. Altın kadeh. * Tas: Allah âşıkının kalbi. * Bir kasaba adı. * Bir şarab adı.

• CAMİ

  İslâm mâbedi. İbadet yeri olan bina. * Cem'edici, toplayıcı, içine alan. * Cem'etmiş, toplamış bulunan, hâvi ve muhit olan. * Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtu Vesselâm bütün evvel ve âhir güzel isim ve ahlâkı kendisinde cem'ettiğinden dolayı ona verilen bir isimdir. * Ehl-i Hadis ıstılahınca da; Buhâri Hadis kitabları gibi, babların sekizini birden cem' eden büyük hadis kitablarına da Câmi denir veya Sünen ismi verilir.

• CAMÎ

  (Molla Camî) Hi: 817-898 Büyük bir İslâm müellifidir. Asıl adı: Abdurrahman'dır. Yüze yakın eser vermiştir.

• CAMİA

  Topluluk. Birlik. Kütle. * Dâr-ül fünûn.

• CAMİD

  (Câmide) Ruhsuz, sert, katı madde. Cansız.

• CAMİH

  Başı sert hayvan.

• CAMİ-İ EMEVÎ

  şam şehrinde büyük bir câmidir.

• CAMİ-İ KEBİR

  Büyük cami.

• CAMİ-İ KUR'AN

  Kur'an-ı Kerim'i toplayan mânâsında olup, Halife Hz. Osman (R.A.) kasdedilir.

• CAMİİYYET

  Câmi'lik, toplayıcılık. * Çok şeylerle alâkalılık. * Pek ziyâde mânâları ve şeyleri hâvi olmak.(Evet hayatın öyle bir câmiiyyeti var; âdeta umum kâinata tecelli eden ekser Esmâ-i Hüsnâ'yı kendinde gösteren bir câmi âyine-i ehadiyyettir. Bir cisme hayat girdiği vakit, küçük bir âlem hükmüne getirir; âdetâ kâinat şeceresinin bir nevi fihristesini taşıyan bir nevi çekirdeği hükmüne geçiyor. Nasılki bir çekirdek, onun ağacını yapabilen bir kudretin eseri olabilir; öyle de en küçük bir zihayatı halkeden, elbette umum kâinatın Hâlikıdır. L.)

• CAMİL

  Çobanla olan deve sürüsü.

• CAMİS

  Cansız, camid. * Letâfeti gitmiş olan elbise.

• CAMİT

  Eski ve Ortaçağlarda Giresun ile Samsun arasında kalan dağlık mıntıkaya verilen ad. Osmanlılar zamanında bu kelime Canik olarak kullanılmıştır.

• CAMİ-ÜL EZHER

  Mısır'daki en büyük üniversitenin adı.

• CAMİ-ÜL HURUF

  Kitap te'lif eden, müellif, yazar.

• CAMİ-ÜL KELİM

  Vecize. Kısa olup çok mânaya gelen söz.

• CAMİ-ÜL MEHASİN

  Güzel vasıfları huyları kendinde toplamış bulunan.