D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DEREM

  Baldır etli olduğundan dolayı topuğun görünmeyip belirsiz olması ve sâir kemiklerin etlilikten belirmeyip örtülmesi. * Ağızdan dişlerin dökülüp yerini et bürüyüp belirsiz olması. * Davarın yavaş yürüyüp adımlarını birbirine yakın atması.

• DEREM

  f. Akçe, para.

• DEREMAN

  Kişinin adımlarının birbirine yakın olması. (O kimseye "dârim" derler).

• DEREM-GÜZİN

  f. Sarraf.

• DEREM-SERA

  f. Para basılan yer.

• DEREN

  Kir, vesah.

• DERENDE

  f. Yırtan, yırtıcı.

• DERER

  Kasdetmek.

• DERES

  Nişanın belirsiz olması. * Kaftanın eskimesi. * Evin köhne olması.

• DERGÂH

  (Der-geh) f. Cenab-ı Hakk'a ibadet edilen yer. * Büyük bir huzura girilecek kapı. Kapı. Padişahların kapısı. * Şeyhlerin tekkesi.

• DERGÂH-I ÂLÎ

  Padişah kapısı. Yüksek dergâh.

• DERGÂH-I MUALLÂ

  Büyük kapı. * Mc: Saray.

• DERGİŞ

  f. İzdiham, çok kalabalık. * Bir zerdali cinsi.

• DERH

  Men etmek, engel olmak.

• DERHAL

  f. şimdi, hemen, bu anda, vakit kaybetmeden.

• DER-HAST

  f. Arzu, taleb, istek, dilek. * Dilekçe, istida.

• DER-HATIR

  Hatırda.

• DERHEM

  f. Karışık, karmakarışık. * Muztarib, sıkıntılı, ıztırab çeken. * İncinme.

• DERHİŞTE

  f. Cömertlik, sehavet.

• DERHOR

  f. Lâyık, münasib, uygun, yakışır, derhuş, sezâ, şâyeste. (Derhurd da denir.)

• DERHUŞ

  f. Derhor, lâyık, münasip, muvafık, uygun, yakışır, şayeste.

• DERİ

  f. Farsçanın sahihi, fasih olanı. (Kapı demek olan "der" ismi Farsça olduğu halde Arapça sayılarak müennesi "deriyye" yapılmıştır.) * Havası hoş ve lâtif. Yeşilliği bol olan dağ eteği.

• DERİÇE

  f. Küçük kapı, oyma kapı. Pencere.

• DERİDE

  f. Yırtık, yırtılmış.

• DERİR

  Yürügen davar.

• DERİS

  (C.: Dirsân) Eski kaftan, eski elbise.

• DERİYYE

  Avcıların gizlenip av gözledikleri yer.

• DERK

  En aşağı kat, her şeyin dibi. Aşağı inen basamak. * Anlamak.

• DERKAA

  Kaçmak, firar.

• DER-KÂR

  f. Mâlum, âşikâre olan. * İçinde olan. İçte bulunan.

• DER-KEMİN

  f. Pusu bekleyen, pusuda olan.

• DER-KENAR

  Kenarda bulunan, hâşiye. Bir sahifenin kenarına çıkarılan yazı.

• DERKETMEK

  Bir şeyin en esasını, dibini öğrenmek, iyice anlamak.

• DERK-İ DEKAİK

  İnce ve dakik şeyleri iyice kavrama, anlama.

• DERMA'

  Topuğu belli olmayan, şişman kadın. * Tavşan. * Kırmızı yapraklı bir acı ot.

• DERMAN

  f. İlâç, tiryak. * Çare-i necat, kurtuluş sebebi. * Tâkat, güç, kuvvet.

• DERMANDE

  (c.: Dermândegân) f. Âciz, beceriksiz, biçare, zavallı.

• DERMEK

  Çok beyaz olan un. * Beyaz ekmek.

• DERMEYAN

  (Der-miyân) f. Ortada olan şey, arada.

• DERMEYAN ETMEK

  Anlatmak, söylemek, iddia ve defi'de bulunmak. Beyân. İleri sürmek.

• DERNEK

  Eğlence için yapılan toplanma. * Düğün. * Cemiyetler kanununa göre kurulmuş cemiyet.

• DER-NİYAM

  f. Kınına sokulmuş, kınında, kılıfta.

• DERPEY

  f. Hemen, ardı sıra.

• DERPİŞ

  f. Önde olan, göz önünde bulunan.

• DERR

  İyi iş. İyilik. Mahz-ı hayır. * Zat, kimse. Hod. Nefs. Bir kimsenin zâtı. * Yüzün tazeliğinin, teravetinin hastalıktan dolayı gitmesinden sonra, iyi olup düzelmesi.

• DERRACE

  Eskiden kullanılan bir çeşit harb âletidir ki, üstü sığır derisi ile örtülü olup, tekerlekleri içinde dönerdi. * Bisiklet.

• DERRAK

  (Derk. den) Çok dikkatli olan, çabuk anlayan, anlayışlı, müdrik.

• DERRAR

  Yün eğerdikleri iğ.

• DERS

  Tenbih, tâlimat, vazife. Bir şeyi öğrenmek için muallim veya o işi iyi bilen birisinden azar azar alınan vazife. * Akıl.

• DER-SAADET

  f. Saadet kapısı. İstanbul'un eski ismi.