D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DESİA

  Atâ, bahşiş, hediye. * Huy, hulk, tabiat.

• DESİK

  Dolu nesne.

• DESİMETRE

  Fr. Metrenin onda birine eşit uzunluk birimi.

• DESİS

  (C.: Desâyis) Gizlenmiş, gizli.

• DESİSE

  Gizli hile, oyun.

• DESİSEKÂR

  f. Hileci, hile yapan.

• DESİSEKÂRÂNE

  f. Hilekârcasına. Desise ve hile edene yakışır surette.

• DESKERE

  f. Şehir ve kasaba, il ve ilçe. * Hasta insan, eşya vs. taşımaya yarayan tahta.

• DESKERE

  (C.: Desâkir) Dağ başında olan harab kale. * Küçük köy.

• DESMA

  Siyah olan nesne.

• DESMERE

  (C.: Desâmire) Dağ başında olan harap yıkık kale.

• DESPOT

  yun. Rum piskoposu. * Eskiden Bizanslı ve Balkanlı derebeyi.

• DESR

  Def'etmek, kovmak.

• DESR

  (C.: Dusur) Bürünmek, örtünmek. * Çok olan mal.

• DESS

  Gizlenmek. * Örtmek.

• DESS

  Yavaş yağan yağmur. * Acıtıcı derecede dövmek. * Def'etmek.

• DESSAS

  Çok aldatıcı, çok desiseci.

• DESSE

  Toprak içinde gömülüp yatan bir nevi yılan.

• DEST

  f. El, yed. * Mc: Kudret, fayda, nusret, galebe. * Düstur. * Tasallut. * İkmâl. * Âlî makam. Meclisin şerefli yeri.

• DEST

  (C.: Düsut) Dört bucaklı yastık ve elbise. * Hile.

• DEST Ü PÂ(Y)

  El ve ayak.

• DESTAK

  Şarabın beyazlığı ve dökülmesi.

• DEST-ALAY

  f. Bulaşık el, bulaşmış el.

• DESTAN

  f. (Dest. C.) Eller. * Hikâyeler, masallar. * Hile, tezvir, mekir. * Meşhur Zâloğlu Rüstem'in babasının nâmı.

• DESTAR

  f. Sarık, imâme, başa sarılan tülbent.

• DESTARBEND

  f. Sarık saran, sarıklı.

• DESTAR-ÇE

  f. Mendil.

• DESTAR-I HÜMAYUN

  Pâdişah sarığı.

• DEST-BE-DEST

  f. Elden ele, el ele. * Peşin satış. * Birbirine bitişik olan.

• DEST-BESTE

  f. El bağlamış, eli bağlı.

• DEST-BUS

  f. El öpme.

• DEST-BÜRD

  f. Kuvvet, kudret. * Üstünlük, zafer, muvaffakiyet.

• DEST-DİRAZ

  f. El uzatan, zulmeden. * Sarkıntılık etme, el uzatma.

• DESTE

  f. Tutam, bağ, demet, kabza. * Muin, mededkâr. * Süpürge. * Küstah.

• DESTEC

  Desti. * Kola takılan bilezik.

• DESTE-ÇUB

  f. Sopa, değnek.

• DESTE-DAD

  f. El veren, yardım eden.

• DESTE-DAD-I TESLİM

  f. Teslim elini veren, itaat eden, uyan.

• DESTEK

  f. Bir şeyin yıkılıp devrilmemesi için, o şeye vurulan payanda, dayanak. * Küçük el. * Yün ve pamuk gibi şeyleri eğirmeye yarıyan âlet.

• DEST-ERRE

  El bıçkısı. Testere.

• DEST-GÂH

  f. İş yeri, tezgâh. * İktidar, servet, kuvvet.

• DEST-GİR

  f. Muavenet. Arka olmak. Tutucu, yardımcı, muin. Zahir.

• DEST-GÜŞA

  f. Avuç açan el açan.

• DEST-GÜZAR

  f. İmdada yetişen, yardım eden, yardımcı.

• DEST-HUŞ

  f. Oyuncak.

• DESTİ

  f. Testi.

• DEST-İ GAYBÎ

  f. Görünmez el, inâyet-i İlâhi. * Mc: Allah'ın yardımı.

• DEST-İ İSTİBDAD

  İstibdadın verdiği azap, istibdadın eli.

• DEST-İ RAST

  Sağ el, sağ taraf.

• DESTİNE

  f. Bilezik, el bileziği.