D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DEST-KEŞ

  f. Gözleri görmeyen bir kimseyi ellerinden tutup dolaştıran. * Kazanç. Kâr. * Yay gibi elde kolaylıkla idare olunabilen şey. * Dilenci. * Bir işten vazgeçen.

• DEST-MAL

  f. Elbezi.

• DEST-MAYE

  f. Sermaye, elde olan şey.

• DEST-MUZE

  f. Armağan, hediye.

• DEST-PAK

  f. Fakir, fukara. * Mendil. * Dindar.

• DEST-RENC

  f. El emeği. El ile yapılan iş. * Ücret, kazanç, kâr.

• DEST-RES

  f. İsteğine ulaşan, elini yetiştiren. * Kudret, zenginlik, iktidar.

• DESTROYER

  ing. Çok sür'atli giden küçük savaş gemisi, torpido muhribi.

• DEST-SUZE

  f. Nişanlı kız.

• DESTUR

  f. İzin, müsaade. Şerlilerden kurtulmak için söylenen söz. * Allah'ın inayeti.

• DESTUR (DÜSTUR)

  Asıl. * Kanun. * Vezir-i azam, baş vezir.

• DEST-VANE

  f. Savaşta giyilen demirden yapılmış eldiven. * Kadınların kollarına taktıkları süs eşyası, bilezik. * Meclisin baş kısmı.

• DEST-VAR(E)

  f. Çoban değneği. Baston. * El bileziği. * Ele benzer, el gibi, el kadar.

• DEST-YAR

  f. Yardımcı, muin. Arka.

• DEST-YARÎ

  f. Yardım, muavenet.

• DEST-ZEN

  f. Tutunma. * El uzatma.

• DEŞİŞE

  Bulgur.

• DEŞNE

  f. Hançer.

• DEŞNE-İ SUBH

  Tan yeri. (Bu tabir, tan yerinin ilkönce hançer şeklinde göründüğünden kinaye olarak denmiştir.)

• DEŞT

  f. Bozkır, çöl, sahra. Kumluk ve nebatsız geniş arazi.

• DEŞT-İ HAYAT

  Hayat çölü.

• DEŞT-İ KIPÇAK

  Dinyester ile İrtiş arasında bulunan geniş step.

• DETEKTİF

  (Bak: Dedektif)

• DETERMİNANT

  Fr. Denklemlerin çözümlerini rahatlıkla bulmaya yarayan matematiksel tablo.

• DEV

  şeytan, ifrit, cin.DE'V : Aldatmak, hud'a.

• DEVA

  İlâç, çare. Hastalığın iyi olmasına sebeb olan gıda.

• DEVA NA-PEZİR

  Devâsı bulunmaz hastalık.

• DEVABB

  (Dabbe. C.) Binek hayvanları. Hayvanlar. * Yürüyenler.

• DEVAC

  f. Üste örtünecek şey. Yorgan.

• DEVADAR

  f. Devâlı, devâ verici, iyileştiren.

• DEVAHİ

  (Dâhiye. C.) Büyük belâler. Afetler. Kazâlar. * Çok üstün zekâ sahipleri.

• DEVAHİL

  (Dâhile. C.) İçler, batınlar.

• DEVAHİN

  (Dâhine. C.) Duman çıkaran bacalar.

• DEVAİ

  (Dâiye. C.) Batından, içten gelen bir duyguyu teşvik edici hâlât.

• DEVAÎ

  (Devâiye) İlâç cinsinden. İlâca âit ve müteallik. Devaya dâir.

• DEVAİR

  (Dâire. C.) Daireler. Resmî işlerin görüldüğü yerler.

• DEVAİR-İ ASKERİYE

  Askerî daireler.

• DEVAİR-İ DEVLET

  Devlet daireleri.

• DEVAİR-İ MÜTEDAHİLE

  İç içe daireler.

• DEVAİR-İ RESMİYE

  Resmî daireler.

• DEVALÜASYON

  Fr. Paranın değerinin düşürülmesi.

• DEVAM

  Bir halde bulunma, sürekli olma, daimîlik. * Bir işe veya bir memuriyete gidip gelme. * Sebat.

• DEVAN

  f. Hızlı yürüyen, koşan, seğirten.

• DEVANİK

  (Dânık. C.) Bir dirhemin dörtde birleri.

• DEVAR

  Baş dönmesi hastalığı.

• DEVARİ'

  (Dır. C.) Zırhlar. Zırhlılar. Zırhlı gemiler.

• DEVA-SAZ

  f. Çâre bulan, ilâç tertip eden.

• DEVAT

  (C.: Devâyât) Divit.

• DEVAVİN

  (Divân. C.) Divânlar, eski şairlerin şiirlerini topladıkları kitablar.

• DEVB

  Kötü hâl.