D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

1. Anasayfa
2. Osmanlıca Sözlük
3. D Harfi İle Başlayan Osmanlıca Kelimeler

• DEVR-İ TERAKKİ

  İlerleme devri.

• DEVR-İ ZAMAN

  (Devr-i felek) Tali, kader. şans.

• DEVRİY

  (Devriyye) Geceleri gezen kol takımı, gezici karakol. * Bülbül, karatavuk, sığırcık ve bu gibi kuşların dahil olduğu sınıf.

• DEVRİYYE

  Osmanlı İmparatorluğu devrinde ilmiye sınıfına mahsus bir pâye.

• DEVS

  Ziynet etmek, süslemek. * Bir şeyi ayağı ile basıp çiğnemek.

• DEVSERE

  Büyük, semiz, kuvvetli deve.

• DEVŞ

  Fâsid olmak.

• DEVV

  Otsuz çöl.

• DEVVAR

  Durmayıp dönen, devreden. Devredip gezen. * Gerdân. * Kâbe-i Muazzama'nın bir adı. * Haremden alıp beraber tavaf edilen taş.

• DEVVARE

  Geo: Daireler çizmeye yarayan bir âlet, pergel.

• DEYABÜZ

  İki ırgaçla dokunan bez.

• DEYACİR

  (Deycür. C.) Karanlıklar, zulümatlar.

• DEYBUB

  Koğucu, dedikoducu.

• DEYCUC

  (C.: Deyâcic) Karanlık, zulmet.

• DEYCUR

  (C.: Deyâcir) Karanlık.

• DEYDAN

  Edep. * Âdet.

• DEYDEN

  Edep. * Âdet.

• DEYDENET

  Âdet, usul.

• DEYDENUN

  Toplamak. * Haslet, huy, âdet. * Oyun.

• DEYH

  (C.: Diyeha) Hor ve rezil olmak.

• DEYKU'

  Katı, şedid.

• DEYLEM

  Karıncaların ve kenelerin toplandığı yer. * Belâ. * Zahmet. * Düşman. * Türaç kuşunun erkeği. * Cemaat. * Bir kabile adıdır ve ehline "Deylemî" derler.

• DEYMAS

  (C.: Deyâmis) Hamam. * Alçak zemin.

• DEYMUM

  Devamlı, berkarar, zevalsiz.

• DEYMUMET

  Daimlik, devam, dâimiyet.

• DEYMUMÎ

  Devamlılık, devam, dâimiyet.

• DEYN

  Borç. Verilmesi lâzım gelen şey. * Fık: Zimmetinde sâbit olan şey.

• DEYN-İ HÂL

  Huk: Herhangi bir vakte bağlı ve te'hir edilmeyen borç.

• DEYR

  (C.: Edyâr) Kilise, manastır. * Âlem-i insaniyet, insanlık âlemi.

• DEYRANÎ

  Manastır adamı.

• DEYRHANE

  f. Kilise, manastır.

• DEYSAK

  (C.: Deyâsik) Uzun yol. * Beyaz olan şey.

• DEYSAN

  Cömertlik.

• DEYSEM

  Köpekten olmuş kurt eniği. * Sultan böreği denilen kırmızı çiçekli bir ot.

• DEYSEME

  İnci.

• DEYYAN

  Herkesin hesabını ve hakkını en iyi bilen ve veren. Hâk Teâla. Kahhar. Hâsib. Hâkim. Kadir. Râi. Cenâb-ı Hak.

• DEYYAR

  Bir kimse. Ehad. * Yurt sahibi birisi. * Manastır sahibi.

• DEYYAS

  Kaba, galiz olan kimse.

• DEYYUS

  Derare. Karısının kötü hâllerine göz yuman ve ses çıkarmayan adam.

• DE'Z

  Boğmak. * Bir şeyi doldurmak.

• DIA

  Rahat.

• DIAME

  (C.: Diam-Deâyim) Evin direği. * Ulu, şerif kişi, seyyid.

• DIAYET

  Dâvet.

• DIBABE

  Yumuşak nesne.

• DIB'AN

  (C.: Dabâin-Dıbâ) Erkek sırtlan.

• DIBATR

  Katı nesne.

• DI'BİL

  Belâ. * Meşakkat, güçlük.

• DIBK

  Bürc dedikleri nesne ki ağaçta biter; yazda ve kışta bitmez. * Ağaç posası.

• DIBNE

  Gülmek. * Maymun sesi.

• DIDD

  (C.: Ezdad) Mugâyir, aykırı. * Düşman. * Nazir, misil, benzer.